Search Results for: isakowicz-zaleski

Spotkanie z Isakowiczem-Zaleskim w Montrealu

JRKRUK_20130603_KS_TADEUSZ_ISAKOWICZ-ZALESKI_IMG_9191

W niedzielę 22 listopada 2015 r. odbędą się 2 spotkania z księdzem Tadeuszem Isakowiczem-Zaleskim. Pierwsze spotkanie odbędzie się o godz. 13:00 w Dzielnicy Lachine w misji Św. Wojciecha i Św. Maksymiliana przy 34 Avenue, następnie o godz 17:00 będzie można się z nim spotkać w Montrealu przy ul. Belair 3561 w sali PKTWP gr. X. Ksiądz Isakowicz-Zaleski przyjeżdża z promocją swojej najnowszej książki < Żywa historia>.  O Tadeuszu Isakowiczu-Zalekim możesz przeczytać wcześniejszy artykuł w Kronice Montrealskiej klikając w tytuł; Człowiek dobry jak chleb. Poniżej przedmowa do tej książki:

Po wydaniu książek „Przemilczane ludobójstwo na Kresach” i „Nie zapomnij o Kresach”, a także po wydaniu wywiadu-rzeki pt. „Chodzi mi tylko o prawdę”, dostałem wiele listów z prośbą o kontynuowanie tematyki historycznej. Autorzy tych listów upominali się o dzieje Kresów Wschodnich Rzeczypospolitej oraz o wydarzenia z najnowszej historii Polski i Europy. Szczególnie chodziło im o te sprawy, które ze względu na poprawność polityczną narzucaną naszemu społeczeństwu po tzw. „okrągłym stole” w 1989 r. i po wejściu Polski do Unii Europejskiej w 2005 r., są bądź całkowicie przemilczane w mediach i wyrugowane z podręczników szkolnych, bądź zepchnięte na absolutny margines.

Capture d’écran 2015-11-17 à 22.58.43

Z podobnymi prośbami spotykałem się także na spotkaniach autorskich, w tym też na tych ze studentami i młodzieżą szkolną, których w latach 2007 – 2014 odbyłem bardzo wiele tak w kraju jak i w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Francji, Belgii, Holandii, Austrii i Niemczech. Organizatorami tych spotkań były najróżniejsze organizacje społeczne i patriotyczne oraz parafie i duszpasterstwa katolickie, za co im niniejszym bardzo dziękuję.  Odpowiadając na te prośby przygotowałem szereg tekstów, które mają charakter popularno-naukowy. Część z nich została napisana specjalnie na potrzeby niniejszej książki i nie była do tej pory nigdzie publikowana. Pozostała część jest natomiast rozbudowaną i uaktualnioną wersją tekstów, które ukazały się drukiem w różnych mediach. Chodzi głównie o te media, z którymi mam przyjemność współpracować, czyli w kwartalniku „Opcja na prawo”, dwumiesięczniku „Misyjne Drogi” i tygodniku „Do Rzeczy” oraz w biuletynach organizacji kresowych i patriotycznych, a także na portalach internetowych Prawy.pl, RMF 24.pl i Wirtualna Polska – Historia. Niektóre z nich były publikowane również w tygodniku „Gazeta Polska”, z którym po siedmiu latach współpracy musiałem rozstać się na początku 2014 roku ze względu na dwukrotne zdjęcie przez cenzurę redakcyjną felietonu pt. „Banderowcy w nowym rządzie Ukrainy”. Dodam, że felieton ten stał się także częścią niniejszej publikacji.

DSC_0002

fot: Z. Wasilewski

Za pomoc przy wydaniu tej książki bardzo dziękuję pani Annie Łoś, która po śmierci swego męża, Marka Łosia, kieruje obecnie Małym Wydawnictwem. Dziękuję także zespołowi redakcyjnemu oraz wszystkim tym, którzy zgodzili się udostępnić swoje zdjęcia. Całkowity dochód ze sprzedaży książki przeznaczony jest na potrzeby niepełnosprawnych podopiecznych Fundacji im. Brata Alberta w Radwanowicach i jej filii.

Materiał: Nadesłane do redakcji

Fot: Zbigniew Wasilewski, wikipedia

Człowiek dobry jak chleb-Tadeusz Isakowicz-Zaleski

JRKRUK_20130603_KS_TADEUSZ_ISAKOWICZ-ZALESKI_IMG_9191
W niedzielę, 16 listopada Polonia montrealska gościła wybitnego gościa na polskiej scenie społeczno-politycznej. Ksiądz Tadeusz Isakowicz-Zaleski po raz kolejny , bodajże po raz czwarty odwiedził Montreal.  Po odprawieniu uroczystej mszy św. w Misji św. Wojciecha i św. Maksymiliana prowadzonej przez polskich franciszkanów konwentualnych z Gdańska,późnym popołudniem odbyło się spotkanie autorskie księdza Isakowicza-Zaleskiego w sali Polsko-Kanadyjskiego Towarzystwa Wzajemnej Pomocy. Podczas wieczoru w niewielkiej grupie  , ksiądz Isakowicz-Zaleski promował swoją ostatnią książkę : Personalnik Subiektywny, przypomniał o polskim ludobójstwie  na Wołyniu z okresu II Wojny Światowej zwanym Rzezią Wołyńską. Na koniec spotkania z Polonią Montrealską, ksiądz Tadeusz Isakowicz-Zaleski przekazał Medal Wdzięczności “Dobroczyńcom za serce i miłość” od Zarządu Krajowego Fundacji im. Brata Alberta w ręce prezesa Polsko-Kanadyjskiego Towarzystwa Wzajemnej Pomocy, panu Henrykowi Wójcikowi.
medal_wdz_pmt_d1
Medal Wdzięczności “Dobroczyńcom za serce i miłość” przekazywany przez Zarząd Krajowy Fundacji im. Brata Alberta dobroczyńcom i sponsorom tej organizacji.
10682308_1491282444485547_2254444412712185063_o DSC_0001 DSC_0002 DSC_0005 DSC_0007 Prezes PKTWP w Montrealu, pan Henryk Wójcik przyjmuje honorowy medal Fundacji im. św. brata Alberta z rąk jej prezesa, księdza Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego
DSC_0010 DSC_0011
Tadeusz Bohdan Isakowicz-Zaleski, ps. Jacek PartykaJan KresowiakKsiądz Robak (ur. 7 września 1956 r. w Krakowie)– polski Ormianin, duchowny katolicki obrządków ormiańskiegoi łacińskiego, działacz społeczny, historyk Kościoła, wieloletni uczestnik opozycji antykomunistycznej w PRL, poeta. Urodził się w 1956 w Krakowie. Jego rodzicami byli filolog Jan Zaleski(1926-1981) i polska Ormianka, polonistka Teresa Zaleska, z domu Isakowicz (1933-2011). W 1975 jako kleryk został powołany do odbycia służby wojskowej. Pod koniec lat 70., będąc w seminarium, współredagował podziemne pismo „Krzyż Nowohucki” oraz działał w Studenckim Komitecie Solidarności. W 1977 debiutował jako poeta na łamach Tygodnika Powszechnego. Od 1980 zaangażował się w działalność NSZZ Solidarność.Przez całe lata 80. był represjonowany przez Służbę Bezpieczeństwa. W 1985 został dwukrotnie ciężko pobity przez funkcjonariuszy SB. Pierwszy raz, w Wielką Sobotę w rodzinnej kamienicy przy ul. Zybl;ikiewicza. Po raz drugi został napadnięty 04 grudnia w klasztorze Sióstr Miłosierdzia Bożego przez funkcjonariuszy SB przebranych za sanitariuszy pogotowia ratunkowego. Jego prześladowania przez SB stały się kanwą filmu Macieja Gawlikowskiego; Zastraszyć Księdza, 2006.W 1988 brał udział jako duszpasterz robotników w strajku w Hucie im. Lenina. Jednocześnie zaangażował się w działalność dobroczynną i pomoc niepełnosprawnym. W 1987 współzakładał Fundację im. św. Brata Alberta zajmującą się pomocą osobom upośledzonym, prowadzącą schronisko w podkrakowskich Radwanowicach. Obecnie jest prezesem Fundacji. W 2008 wystąpił z apelem o potępienie przez władze polskie ludobójstwa Polaków dokonanego przez OUN-UPA na Wołyniu  i w Małopolsce Wschodniej. Od wielu lat zabiega o należyte upamiętnienie ofiar tej zbrodni. 01 lipca 2009 zorganizował protest w Lublinie przeciwko nadaniu doktora honoris causa przez Katolicki Uniwersytet Lubelski Wiktorowi Juszczence  który wielokrotnie gloryfikował Banderę. Przyczynił się do protestów przeciwko przejazdowi przez Polskę „Rajdu Bandery”, w związku z czym ukraińscy nacjonaliści grozili mu śmiercią. 05 lutego 2010 współorganizował protesty w związku z uznaniem Bandery bohaterem narodowym Ukrainy przez ustępującego wówczas prezydenta Juszczenkę oraz bierności władz polskich w tej sprawie.
.

Św. Brat Albert Adam Chmielowski urodził się 20 sierpnia 1845 r. w Igołomi k. Krakowa. Był najstarszym dzieckiem Wojciecha i Józefy, miał trójkę rodzeństwa. W 1853 r. zmarł mu ojciec, a w czternastym roku życia osierociła go matka. Jako osiemnastoletni student Szkoły Rolniczo-Leśnej w Puławach brał udział w powstaniu styczniowym. W przegranej bitwie pod Mełchowem został ranny, w wyniku czego amputowano mu nogę. Wydostawszy się z niewoli, uciekł do Paryża. Po amnestii w 1865 r. przyjechał do Warszawy, gdzie rozpoczął studia malarskie, które kontynuował w Monachium. Wróciwszy do kraju w 1874 r. tworzył dzieła, w których coraz częściej pojawiała się tematyka religijna. W latach 80-tych powstał jego słynny obraz Ecce Homo, znamionujący zachodzące w nim przemiany. Adam Chmielowski postanowił oddać swe życie na wyłączną służbę Bogu. Wstąpił do Zakonu Jezuitów, jednak po pół roku opuścił nowicjat i wyjechał na Podole do swego brata Stanisława. Tam związał się z tercjarstwem św. Franciszka z Asyżu i prowadził pracę apostolską wśród ludności wiejskiej. W 1884 r. wrócił do Krakowa. Powodowany heroiczną miłością Boga i bliźnich poświęcił swe życie służbie bezdomnym i opuszczonym. Otwierał dla nich przytuliska, aby przez stworzenie godziwych warunków życia ratować w nich ludzką godność i kierować ku Bogu.

W 1887 r. za zgodą kard. Albina Dunajewskiego przywdział habit, a w rok potem złożył na jego ręce śluby, dając początek nowej rodzinie zakonnej. Założone przez siebie Zgromadzenia: Braci Albertynów (1888 r.) i Sióstr Albertynek (1891 r.) oparł na pierwotnej regule św. Franciszka z Asyżu. Centrum jego działalności stanowiły ogrzewalnie miejskie dla bezdomnych, które pracą apostolską przemieniał w przytuliska. Nie dysponując środkami materialnymi kwestował na utrzymanie ubogich, czasem sprzedawał namalowane przez siebie obrazy. Oddając się z biegiem czasu coraz pełniej posłudze ubogim rezygnował stopniowo z malowania obrazów, ale przestając być artystą w ścisłym tego słowa znaczeniu stawał się artystą jeszcze pełniej, odnawiając piękno znieważonego oblicza Chrystusa w człowieku z marginesu społecznego i dna moralnego. Zakładał również domy dla sierot, kalek, starców i nieuleczalnie chorych. Pomagał bezrobotnym, wyszukując dla nich pracę. Słynne są słowa Brata Alberta, że trzeba każdemu dać jeść, bezdomnemu miejsce, a nagiemu odzież; bez dachu i kawałka chleba może on już tylko kraść albo żebrać dla utrzymania życia.
Adam Chmielowski odznaczał się wybitnie franciszkańską duchowością. Heroicznie kochał Boga i bliźniego. Służbę na rzecz bezdomnych i nędzarzy uważał za formę kultu Męki Pańskiej. Umarł 25 grudnia 1916 r. w Krakowie w opinii świętości. W 1938 r. prezydent Polski Ignacy Mościcki nadał mu pośmiertnie Wielką Wstęgę Orderu Polonia Restituta za wybitne zasługi w działalności niepodległościowej i na polu pracy społecznej.W dniu 22 czerwca 1983 roku, podczas mszy św. na krakowskich Błoniach papież Jan Paweł II ogłosił Brata Alberta Chmielowskiego błogosławionym, a następnie 12 listopada 1989 roku, podczas kanonizacji w Rzymie – świętym. Jego doczesne szczątki znajdują się obecnie pod ołtarzem w kościele Ecce Homo (od 1997 r. – sanktuarium) na Prądniku Czerwonym w Krakowie.
Opracował: Zbigniew Wasilewski
Fot: Zbigniew Wasilewski, materiały prasowe