Jan Twardowski (ksiądz rzymskokatolicki, prałat  honorowy Jego Świątobliwości, poeta, przedstawiciel współczesnej liryki  religijnej), urodził się 1 czerwca 1915 roku w Warszawa, w rodzinie  kolejarskiej, jako syn Jana Twardowskiego i Anieli Marii Konderskiej. W  kilka tygodni później jego rodzinę zarządzeniem rosyjskich władz  kolejowych zmuszono, jak tysiące innych mieszkańców Królestwa Polskiego,  do wyjazdu do Rosji  Po trzech latach rodzina Twardowskich wróciła do kraju i zamieszkała w  Warszawie przy ulicy Elektoralnej.
W 1937 r. ukazał się pierwszy tomik jego wierszy pt. Powrót Andersena  nawiązujący do poetyki Skamandra. W tym samym roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył dopiero po  wojnie w 1947 r. W czasie II wojny światowej, podczas której zaginął  cały jego wcześniejszy dorobek poetycki, był żołnierzem Armii Krajowej,  uczestniczył w powstaniu warszawskim. Wskutek przeżyć wojennych, w tym  zniszczenia jego domu rodzinnego, w 1943 r. postanowił zostać księdzem.

W trakcie wojny w marcu 1945 r. zaczął naukę w tajnym Seminarium Duchownym w Warszawie. Zaraz po studiach w seminarium przybył do parafii w Żbikowie k.  Pruszkowa, gdzie był wikarym przez trzy lata. Zajmował się nauczaniem  religii w szkole specjalnej. Od 1960 r. aż do emerytury był rektorem  kościoła sióstr Wizytek w Warszawie, gdzie głosił kazania dla dzieci, którym później zadedykował m. in. zbiory: Zeszyt w kratkę oraz Patyki i patyczki.

Wcześniej, bo już pod koniec 1945 r., powrócił do publikowania wierszy.  Jego twórczość trafiła wówczas m.in. na łamy Tygodnika Powszechnego.  Wielką popularność przyniósł mu wydany w 1970 r. tom Znaki ufności. W  1980 roku uhonorowano Twardowskiego nagrodą PEN Clubu im. Roberta  Gravesa za całokształt twórczości, w 1996 roku Orderem Uśmiechu, w 2000  roku nagrodą IKAR oraz Dziecięcą Nagrodą SERCA a rok później TOTUS,  która zwana jest również “katolickim Noblem”. Poeta Jan Twardowski zgasł 18 stycznia 2006 roku niedowierzając,że nadszedł już jego czas, nienasycony życiem,nienasycony jego pięknem,nienasycony jego niedorzecznością…. Anna Dymna wspominając tego poetę na I inauguracyjnym Salonie Poezji w Montrealu który nawiasem mówiąc był całkowicie poświęcony jego poezji, powiedziała, że pod koniec jego życia odwiedzała go w szpitalu i czytała mu poezję. Jego własną poezję i..że za każdym razem Jan Twardowski był ogromnie wzruszony pięknem słów,nie pamiętając,że to były właśnie jego własne przemyślenia. Jan Twardowski jest odmiennym poetą,jest Modiglianim słowa, malującym emocje za pomocą antynomii,potęgującej emocje. Jest poetą niepowtarzalnym. Każde pojedyńcze słowo w tych wersetach jest po trzykroć przemyślane,każde słowo jest wymowne do kwadratu,każda myśl jest błyskiem intelektu i pokory. Całość jest ambrozją zastrzeżoną nieśmiertelnym Bogom. Zastrzeżoną Bogu każdego z nas. Pijmy zatem z tej czary obfitości póki życie w nas….

    Ks. J. Twardowski – “Bliscy i oddaleni”

Bo widzisz tu są tacy którzy się kochają
i muszą się spotykać aby się ominąć
bliscy i oddaleni Jakby stali w lustrze
piszą do siebie listy gorące i zimne
rozchodzą się jak w śmiechu porzucone kwiaty
by nie wiedzieć do końca czemu tak się stało
są inni co się nawet po ciemku odnajdą
lecz przejdą obok siebie bo nie śmią się spotkać
tak czyści i spokojni jakby śnieg się zaczął
byliby doskonali lecz wad im zabrakło
bliscy boją się być blisko żeby nie być dalej
niektórzy umierają – to znaczy już wiedzą
miłości się nie szuka jest albo Jej nie ma
nikt z nas nie jest samotny tylko przez przypadek
są i tacy co się na zawsze kochają
i dopiero dlatego nie mogą być razem
jak bażanty co nigdy nie chodzą parami
można nawet zabłądzić lecz po drugiej stronie
nasze drogi pocięte schodzą się z powrotem

Autor: Zbigniew Wasilewski