DSC_0016

Rzeźby lodowe

Miasteczko Saint-Côme, byłoby jednym z wielu dziesiątek podobnych i nie wyróżniających się miasteczek w całej prowincji More »

_DSC0042

Indiańskie Lato

Wyjątkowo ciepła temperatura w ciągu października wystarczyła, by wszyscy zaczęli mówić o Indiańskim Lecie. Czym rzeczywiście More »

huitre

Boso ale w ostrygach

Od wieków ostrygi są wyszukanym daniem smakoszy dobrej kuchni oraz romantyków. Ostryga od czasów antycznych uchodzi More »

ville-msh1

Góra Świętego Hilarego w kolorze dojrzałej dyni

Góra Św. Hilarego ( fr: Mont St-Hilaire) jest jedną z 8 gór (a raczej wzgórz ze More »

24pazdziernika2016Wojcik1

Henryk Wójcik (1947-2018)

Polonia montrealska pożegnała Henryka Wójcika w piątek 07 grudnia 2018 na uroczystej mszy pogrzebowej w kościele More »

Domestic_Goose

Milczenie Gęsi

Wraz z nastaniem pierwszych chłodów w Kanadzie oczy i uwaga konsumentów jest w wielkiej mierze skupiona More »

rok-ireny-sendlerowej-logo

2018 rok Sendlerowej

Uchwała Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 8 czerwca 2017 r.w sprawie ustanowienia roku 2018 Rokiem Ireny More »

Parc-Oméga1

Mega przygoda w parku Omega

Park Omega znajduje się w miejscowości Montebello w połowie drogi między Gatineau i Montrealem. Został założony More »

homer-simpson-krzyk-munch

Bliskie spotkanie ze służbą zdrowia.Nowela

Nie tak bardzo dawno temu w wielkiej światowej metropolii na kontynencie północno-amerykanskim w nowoczesnym państwie Kanadzie, More »

Flower-for-mother

Dzień Matki

Dzień Matki obchodzony jest w ponad 40 krajach na świecie. W Polsce mamy świętują 26 maja, More »

DSC_0307

Christo Stefanoff- zapomniany mistrz światła i koloru

W kanadyjskiej prowincji Quebek, znajduje się miasteczko Val David otoczone malowniczymi Górami Laurentyńskimi. W miasteczku tym More »

2970793045_55ef312ed8

Ta Karczma Wilno się nazywa

Rzecz o pierwszych osadnikach polskich w Kanadzie. W kanadyjskich archiwach jako pierwszy Polak imigrant z polski More »

Capture d’écran 2018-04-01 à 20.00.04

Rezurekcja w Parafii Św. Krzyża w Montrealu

W Montrealu oprócz czterech polskich parafii katolickich, zarządzanych przez Franciszkanów jest jeszcze jedna polska parafia należąca More »

Capture d’écran 2018-03-25 à 12.47.16

Wielkanoc w Domu Seniora

W sobotę 24 marca 2018 uczniowie z montrealskiego Szkolnego Punktu Konsultacyjnego przy Konsulacie RP w Montrealu More »

DSC_4819

Gęsie pipki i długi lot do punktu lęgu

Jak się mają gęsie pipki do długiego gęsiego lotu ? A jak się ma piernik do More »

embleme-insecte-montreal

Montrealski admirał

Entomologicznym emblematem prowincji Quebek  jest motyl admirał. W 1998 roku, Quebeckie Stowarzyszenie Entomologów zorganizowało publiczne głosowanie More »

Capture d’écran 2018-03-20 à 15.21.11

XVII Konkurs Recytatorski w Montrealu

W robotę 17 marca 2018 r. odbył  się XVII Konkurs recytatorski w Montrealu. W konkursie brały More »

herb templariuszy

Sekret Templariuszy

Krucjata albigeńska, jaką zorganizował przeciwko heretykom Kościół Katolicki w XIII wieku, zniszczyła doszczętnie społeczność Katarów, dzięki More »

Capture d’écran 2018-03-14 à 17.54.19

IV Edycja Festiwalu Stella Musica

Katarzyna Musiał jest współzałożycielką i dyrektorem Festivalu Stella Musica, promującego kobiety w muzyce. Inauguracyjny koncert odbył More »

800px-August_Franz_Globensky_by_Roy-Audy

Saga rodu Globenskich

August France (Franz) Globensky, Globenski, Glanbenkind, Glaubenskindt, właśc. August Franciszek Głąbiński (ur. 1 stycznia 1754 pod More »

Bez-nazwy-2

Błękitna Armia Generała Hallera

Armia Polska we Francji zwana Armią Błękitną (od koloru mundurów) powstała w czasie I wojny światowej z inicjatywy More »

DSC_4568

Polowanie na jelenia wirginijskiego, czyli jak skrócić zimę w Montrealu

Jest z pewnością wiele osób nie tylko w Montrealu, którym dokuczają niedogodności kanadyjskiej zimy. Istnieje jednak More »

CD-corps-diplomatique

Konsulat Generalny RP w Montrealu-krótki zarys historyczny

Konsulat Generalny w Montrealu jest jednym z trzech pierwszych przedstawicielstw dyplomatycznych powołanych przez rząd polski na More »

Capture d’écran 2018-03-07 à 08.47.09

Spotkania Podróżnicze: Krzysztof Tumanowicz

We wtorek, 06 marca w sali recepcyjnej Konsulatu Generalnego w Montrealu odbyło się 135 Spotkanie Podróżnicze. More »

Capture d’écran 2018-02-24 à 09.30.00

Polsko Kanadyjskie Towarzystwo Wzajemnej Pomocy w Montrealu

Polsko-Kanadyjskie Towarzystwo Wzajemnej Pomocy w Montrealu ( PKTWP) powstało w 1934 roku jako nieformalna grupa. Towarzystwo More »

poutine 2

Pudding Kebecki,czyli gastronomiczna masakra

Poutine jest bardzo popularnym daniem kebeckim. Jest to bardzo prosta potrawa złożona generalnie z trzech składników;frytki,świeże kawałki More »

original.1836

Sir Casimir-rzecz o gubernatorze pułkowniku jej królewskiej mości

Przy okazji 205 rocznicy urodzin przypominamy sylwetkę Kazimierza Gzowskiego (1813 Petersburg-1898 Toronto),najsłynniejszego Kanadyjczyka polskiego pochodzenia – More »

Syrop-klonowy

Kanada miodem płynąca

Syrop klonowy powstaje z soku klonowego. Pierwotnie zbierany przez Indian, dziś stanowi istotny element kanadyjskiego przemysłu More »

Capture d’écran 2018-02-22 à 12.57.23

Nowy Konsul Generalny RP w Montrealu, Dariusz Wiśniewski

Dariusz Wiśniewski jest związany z Ministerstwem Spraw Zagranicznych od roku 1994.  Pracę swą rozpoczął w Departamencie More »

24 marzec 2015

Chronologia sprzedaży budynków Konsulatu Generalnego w Montrealu

20 lutego 2018 roku, środowisko polonijne w Montrealu zostało poinformowane bardzo lapidarną wiadomością rozesłaną do polonijnych More »

Category Archives: Architektura

Ticonderoga

_DSC0120

Całkowicie zrekonstruowany fort z okresu wojen brytyjsko-francuskich o kolonizację terenów Ameryki znajduje się w miejscowości Ticonderoga w stanie Nowy York na południowym krańcu jeziora Champlain. W 1755, Francuzi rozpoczęli budowę fortu ,któremu nadano nazwę Carillon. Nazwa pochodziła od szumu pobliskiego wodospadu, przypominającego dźwięk instrumentu muzycznego carillon. Budowa trwała na przełomie 1756 i 1757. Początkowo umocnienia fortu były przystosowane do odpierania ataków piechoty. Jego celem była kontrola południowego krańca jeziora Champlain i ochrona przed zajęciem go przez Brytyjczyków.  Fort kontrolował obie uczęszczane trasy pomiędzy leżącą wówczas w brytyjskiej części Ameryki doliną rzeki Hudson i leżącą we francuskiej Kanadzie doliną rzeki Świętego Wawrzyńca. Nazwa “Ticonderoga” pochodzi od irokeskiego słowa tekontaró:ken znaczącego “leżący na skrzyżowaniu dwóch szlaków wodnych”. Fort Ticonderoga był miejscem aż czterech bitew na przestrzeni 20 lat swojej historii. Fort Ticonderoga jest swoistym museum historii podboju kontynentu amerykańskiego w którym jest bardzo dużo pokazów z codziennego życia garnizonów francuskich,brytyjskich i amerykańskich,ponieważ na przestrzeni lat fort przechodził w wyniku potyczek we władanie króla Francji,potem Angli aby ostatecznie po zwycięstwie Rewolucji Amerykańskiej przejść na własność Zjednoczonych Stanów Ameryki Północnej.

_DSC0147_DSC0164_DSC0067_DSC0154 _DSC0159_DSC0143 _DSC0144 Tablica upamiętniająca ważniejsze osoby z historii Stanów Zjednoczonych,które przekroczyły bramę wejściową do fortu Ticonderoga. Wśród takich osobistości jak G.Washington,B.Franklin,Markiz Montcalm uwieczniony został również bohater dwóch narodów; polskiego i amerykańskiego Tadeusz Kościuszko ( u dołu listy jako: Thaddeus Kosciusko). Kościuszko przybył do fortu Ticonderoga 12 maja 1777 z rozkazami generała majora Horatio Gatesa, które dotyczyły dokładnego zapoznania się ze stanem ufortyfikowania Ticonderogi i okolicznych placówek amerykańskich oraz opracowania projektu ich wzmocnienia. Miał również sprawdzić możliwości rozbudowy Fortu Independence oraz przystosowania wzgórza Sugar Loaf do ufortyfikowania i obsadzenia działami dużego kalibru. W  uznaniu jego inżynieryjnych zasług, uchwałą Kongresu Tadeusz Kościuszko awansowany został 13 października 1783 na generała brygady armii amerykańskiej. Otrzymał też specjalne podziękowanie, nadanie gruntu (około 250 ha) oraz znaczną sumę pieniędzy, która miała być wypłacona w terminie późniejszym, w rocznych ratach. Kiedy Kongres wypłacił mu zaległe pobory w 1798, mimo trudnej sytuacji finansowej natychmiast przeznaczył te pieniądze na wykupienie wolności i kształcenia Murzynów. Całą resztę swojego amerykańskiego majątku Kościuszko powierzył Jeffersonowi, który był wykonawcą jego testamentu o wyraźnie abolicjonistycznym profilu. Po 12 latach służby w młodej armii amerykańskiej Tadeusz Kościuszko powrócił w 1784 r. do Polski.

_DSC0140 _DSC0130 _DSC0111 _DSC0079 _DSC0075 _DSC0120_DSC0071_DSC0064 _DSC0059

_DSC0035 _DSC0040 _DSC0025 _DSC0021 _DSC0018 _DSC0016

Autor:Zbigniew Wasilewski

Foto: Zbigniew Wasilewski

Ralph Modjeski-największy budowniczy mostów w Ameryce

ralph_modjeski_1

Rudolf Modrzejewski urodził się w Bochni (Salzberg) 27 stycznia 1861 r.w  ówczesnej Galicji pod zaborem austriackim.  Rodzicami Ralpha byli Gustav Sinnmayer Modrzejewski i aktorka Helena Modrzejewska ( bardziej znana poza granicami Polski jako Helena Modjeska ) . W 1865 roku Helena Modrzejewska rozstała się z Sinnmayerem , a w 1868 roku wyszła za mąż za ” hrabię ” Karola Bożenta Chłapowskiego . W lipcu 1876 wyemigrowali do Ameryki, gdzie zmienili trudne do wymowy polskie imiona i nazwiska. Od tej pory Helena nosi nazwisko Modjeska a syn mianuje się jako Ralph Modjeski. Ralph  powrócił do Europy na studia w l’Ecole des Ponts et Chaussées (Szkoła Dróg i Mostów ) w Paryżu . Modjeski w 1883 roku , podczas studiów w Paryżu, uzyskał obywatelstwo amerykańskie . Zawsze jednak utrzymywał kontakt z Polską , napisał wiele prac w języku polskim , i podkreślał swoje polskie pochodzenie.

modjeski5s

Po zakończeniu nauki wrócił do Stanów Zjednoczonych. Tam ożenił się z Felicją Bendówną, córką przyrodniego brata matki. Był ojcem trójki dzieci: Feliksa, Maryli i Karola. Rozpoczął swoją karierę , pracując najpierw pod okiem “Ojca amerykańskiego budownictwa mostów ” George’a Morisona . W 1893 roku , w Chicago ,  Modjeski otworzył własne biuro projektowe , które nadal istnieje jako ” Modjeski & Masters “. Pierwszym projektem Modjeskiego gdzie sprawował funkcję głównego inżyniera był most kolejowy nad rzeką Missisipi w Rock Island, Illinois. W swojej karierze pełnił funkcję naczelnego inżyniera lub doradztwa przy budowie dziesiątków mostów w całej Ameryce. Był pionierem w budownictwie mostów wiszących.

Zbudował prawie 40 mostów na największych rzekach Ameryki Północnej, w tym: Quebec Railway w Kanadzie, Benjamin Franklin Bridge w Filadelfii, Ambassador Bridge w Detroit, San Francisco-Oakland Bay Bridge oraz łączący dwa państwa – Blue Water Bridge, rozpinający się między USA i Kanadą. Ralph Modjeski, jako pierwszy w USA, stworzył podręcznik z zestawem przykładów mostów stalowych, o różnej rozpiętości przęseł. Jako pierwszy w mostownictwie na wielką skalę zastosował beton, czy stal krzemową. Jako pierwszy opracował i stosował metodę badania mostów wiszących z uwzględnieniem stanów deformacji… Zyskał uznanie jako konstruktor mostów wiszących, zwłaszcza po budowie Benjamin Franklin Bridge. Jego uczniem był Joseph B. Strauss, twórca mostu Golden Gate w San Francisco. Biograf konstruktora, Józef Głomb, pisał: „Zawdzięczamy mu postęp w światowym mostownictwie, a wiadomo, jaki wielki wpływ ma to na przemiany i rozwój w innych dziedzinach inżynierii budowlanej”, a co za tym idzie na rozwój innych aspektów życia.

Zmarł 26 czerwca 1940 r., w Los Angeles. Miał 79 lat.

  • 1893 - własne biuro konstrukcyjne w Chicago,
  • 1902-1905 Firma “Noble&Modejski” realizuje projekt mostu w Thebes dla Southern Illinois and Missouri Company gdzie po raz pierwszy na tak dużą skalę używa do budowy przęseł betonu 
  • 1903 - prasa amerykańska uznaje Rudolfa Modrzejewskiego za najwybitniejszego specjalistę w dziedzinie budowy mostów, zostaje uznany przez stowarzyszenie techniczne ASCE za inżyniera roku,
  • 1911 - tytuł doktora inżynierii Uniwersytetu Stanu Illinois,
  • 1913- rozprawa naukowa o projektowaniu wielkich mostów,
  • 1922 - medal Instytutu im. B. Franklina w Filadelfii,
  • 1929 - R. Modrzejewski zostaje laureatem John Fritz Gold Medal, najwyższego amerykańskiego odznaczenia w dziedzinie inżynierii,
  • 1929-doktorat Honoris Causa Politechniki Lwowskiej.Pont_de_Québec,_vue_est

Fot: Pont de Quebec

Ralph Modjeski wpisał się również na stałe w historii quebeckiego budownictwa mostów w związku z realizacją mostu stalowego w mieście Quebec. Budowa mostu kolejowo-drogowego w tym mieście została rozpoczęta w 1903 r. Kontrakt na budowę otrzymała amerykańska firma Phoenix Bridge Company z Pensylwanii. Po roku czasu struktura stopniowo nabierała kształtów pomimo poważnych błędów w obliczeniach dokonanych na etapie planowania gdzie rzeczywista masa mostu znacznie przekroczyła swoją nośność. Kiedy most był prawie na ukończeniu , niektóre problemy strukturalne zostały zauważone przez zespół odpowiedzialnych inżynierów, ale nikt nie potraktował poważnie katastroficznej  sytuacji. Prace kontynuowano pomimo oficjalnego i kategorycznego nakazu wstrzymania prac przez odpowiedzialnego inżyniera w dniu 27 sierpnia 1907 roku. Dwa dni póżniej, 29 sierpnia na 20 minut przed końcem dniówki o godz. 17 :37 po czterech latach budowy, południowa część  mostu w ciągu zaledwie 15 sekund runęła do rzeki Świętego Wawrzyńa. Obecnych na budowie było 100 pracowników , 76 zostało zabitych, a inni zostali ranni. Pośród zabitych było 33 Indian z plemienia Mohawk z podmontealskiego rezerwatu Kahnawake. Mohawkowie słyną z faktu, że nie znają lęku przestrzeni i z tego też tytułu byli zatrudnieni do prac wysokościowych. Wszyscy Mohawkowie ,którzy zginęli podczas budowy Mostu Quebeckiego zostali pochowani w rodzinnym rezerwacie Kahnawake. Pozostałe ofiary to 17 Amerykanów oraz 26 Quebeków. Indianie Huroni z rezerwatu Wendake pod miastem Quebec podają, że pośród zabitych było również 7 ofiar z ich plemienia,lecz nie figurują oni w oficjalnych raportach.

325d8170-fa8f-482f-9f15-9ba858075b1f-A33133

Zdjęcie katastrofy z roku 1907

Po tej katastrofie powrócono do budowy mostu o identycznym projekcie lecz po zweryfikowaniu obliczeń. Ralph Modjeski został mianowany jako główny inżynier tego projektu. Niestety  nieszczęście uderza ponownie 11 września 1916, podczas gdy centralne przęsło było podnoszone do swojej pozycji, spadło do rzeki, zabijając 13 pracowników. Zwalone przęsło nadal leży na dnie rzeki. Budowa została ostatecznie zakończona w sierpniu 1919 roku w łącznej cenie $ 25 mln USD. W dniu 3 grudnia 1919 r. most zostaje otwarty dla ruchu kolejowego, po prawie dwóch dekadach budowy. Rozpiętość tego dzieła to jest rekordowa długość 549 metrów między pylonami w konstrukcji mostów kratownicowych. Rekord ten pozostaje nie pobitym do dzisiaj a sama budowla tego mostu jest uznana jako wielkie dzieło sztuki inżynieryjnej.

pontdeQuebec-large

Zjęcie montażu centralnego przęsła tuż przed jego zawaleniem z 1916 r.

Obecnie trwają prace nad kręceniem filmu dokumentalnego o Ralphie Modjeskim zatytułowanym : Bridging Urban America: The Story of Master Engeener Ralph Modjeski. Autorami są Barbara i Leonard Myszyńscy. W tym roku w marcu są przewidziane prace nad kręceniem filmu w mieście Quebec. W związku z tym autorzy zwracają się do Polonii z apelem:

Wesprzyjmy produkcję filmu dokumentalnego o zasłużonym lecz mało znanym polskim inżynierze, projektancie wielkich mostów w USA i Kanadzie, synu Heleny Modrzejewskiej sławnej aktorki teatralnej amerykanskich scen XIX i XX wieku.

Kontakt i informacje:

REMISZ Consulting Engineers Ltd.

Email: remisz@remisz.com

Tel.: (613) 225-1162

www.remisz.com

„Bridging Urban America – The Story Of Master Engineer Ralph Modjeski”, film Basi i Leonarda MyszynskichPomoc finansowa udzielona filmowi dokumentalnemu o życiu i działalności Polaka Rudolfa Modrzejewskiego, to niezwykła inwestycja. Dzięki niej, Sponsor zyskuje możliwość wsparcia, ciekawego i znaczącego dla kultury oraz polsko-amerykańskiego dziedzictwa, a  dodatkowo możliwość budowania wizerunku firmy lub instytucji.

Zapraszamy do współpracy i wsparcia filmu „Bridging Urban America – The Story Of Master Engineer Ralph Modjeski”.

KONTAKT

Barbara Myszynski

bridgingUamerica@solareye.biz

BRIDGING URBAN AMERICA-

The Story of Master Engineer Ralph Modjeski

2216 Simplicity

Irvine Ca 92620

T 949 387 9323 / C 949 400 7193

www.solareye.biz

 

Modjeski Hudson bridge

Ralf Modjeski w tle jednego ze swoich mostów: Hudson Bridge

Filmmakers Behind “Bridging Urban America”  

https://www.facebook.com/bridgingurbanamerica

Autor: Zbigniew Wasilewski

Fot; materiały prasowe

Puma Punku

pp logo

Puma Punku-dowód z przeszłości na istnienie bardzo rozwiniętej cywilizacji lub ingerencja kosmitów w starożytności. Kompleks Puma Punku znajduje się w dzisiejszej Boliwii, w ośrodku archeologicznym Tiahuanaco.Całość ośrodka składa się z dwóch zespołów ruin połączonych ze sobą na powierzchni ponad 3km. kwadratowych. Pierwszy zespół złożony jest ze struktury architektonicznej zwanej Kalasassaya – monumentalnej budowli o powierzchni: 120 x 130 metrów (ponad 2 hektary powierzchni !!!) oraz z innej zwanej piramidą Akapana.Całość tej częsci dopełnia ośrodek architektoniczny pod nazwą Putuni.

Puma-Punku_2

Drugą częścią jest Puma Punku;niewiarygodny zespół ruin,który wprawia w osłupienie i spędza sen z oczu niejednemu ekspertowi od archeologii. Budowle w Puma Punku wykonane były z granitu oraz diorytu o twardości odpowiednio 7 i 6 w 10-cio stopniowej skali twardości minerałów (Measurement of hardness). Gdybyśmy mieli do czynienia z jakimś małym przedmiotem wykonanym w przeszłości o bardzo precyzyjnych kształtach z pewnością umknęło by to uwadze archeologów lub po prostu zbanalizowano by ten przedmiot. Lecz w przypadku Puma Punku mamy do czynienia z ogromną masą gotowych elementów budowlanych ,od bardzo małych aż do kolosalnych wręcz płyt i bloków ważących po 400 ton i więcej.Wszystkie te kamienne elementy zostały przycięte z zaskakującą precyzją , montowane bez zaprawy oraz idealnie dopasowane przy pomocy systemu zakładek jak na przykładzie geometrycznej układanki puzzle.Wszystkie płaszczyzny,kąty proste,odległości pomiędzy wierceniami są są wykonane z niesłychaną dokładnością.

P-Punku_block

To co zdumiewa najbardziej dzisiejszych inżynierów to jest fakt,że w dzisiejszych czasach do takiej obróbki granitu lub diorytu potrzebne są urządzenia wiertnicze jak;wiertarki oraz piły wyposażone w końcówki diamentowe ponieważ jedynie diament o twardości :10 MH może ciąć lub piłować granit. Oprócz tego dzisiejsi specjaliści są zgodni co do jednego, że aby móc zrealizować budowle w Puma Punku potrzebne są plany,obliczenia,oraz znajomość conajmniej matematyki i fizyki. Niestety nic takiego nie przetrwało do naszych czasów.

pumapunku_2

Istnieje jeszcze jedna zagadka: otóż jak można wytłumaczyć transport tych kolosalnych,obrobionych bloków skalnych z kopalni granitu znajdującej się ok. 60 kilometrów od miejsca budowy.Dziś wiadomo,że przynajmniej granit znajdujący się w Puma Punku był niegdyś wydobywany w Cerro de Scapia koło dzisiejszej Zepity w Peru,odległej o ponad 50 km. od ruin budowli.

Puma-Punku_3

Polski inżynier odkrywca; Arthur Posnansky (1873-1946) poświęcił pół wieku na badaniach archeologicznych Tiahuanaco. Według prof. Posnansky’ego budowle w Puma Punku zostały skonstruowane 15 000 lat temu.Swoją ocenę wieku tego miejsca Prof. Posnansky opiera na zbieżności kilku danych fizycznych i astronomicznych tego zadziwiającego kompleksu.

Pumapunku

Do czasu gdy nauka nie udowodni, że to ludzka cywilizacja dokonała robotę w Puma Punku na najwyższym poziomie technologicznym, przewyższającym nawet tę naszą współczesną to należy się zgodzić z faktem, że kosmici nam to zbudowali lub co najmniej pomogli nam to zrealizować.

Zainteresowanych tym tematem odsyłam do prac Briena Foerstera,który poświęcił wiele czasu nad badaniem tej zdumiewającej budowli.

Autor: Zbigniew Wasilewski

Grafika: materiały prasowe

Zapiski z wakacyjnej walizki-Montserrat

_DSC0234

Około godzinę jazdy pociągiem na północny zachód od Barcelony znajduje się najświętsze miejsce Katalonii i najważniejsze, po Santiago de Compostela sanktuarium w Hiszpanii. To duchowa stolica mieszkańców tego regionu, a także symbol jedności narodowej i tożsamości Katalończyków. Według legendy w roku 880 na. w sobotni wieczór tuz po zachodzie słońca młodzi pasterze zobaczyli padające z nieba silne światło ,któremu towarzyszyła niebiańska muzyka. To zjawisko powtarzało się cztery soboty z rzędu przy obecności zawiadomionej okolicznej ludności oraz przedstawiciela władz kościelnych. Biskup pobliskiego Manrese na wieść o tych wydarzeniach organizuje wyprawę w góry podczas której zostaje odkryta w jednej z licznych grot figurka Matki Boskiej z dzieciątkiem Jezus_DSC0169

_DSC0215Z sanktuarium wiąże się wiele legend. Jedna z nich mówi, że w 50. roku po narodzeniu Chrystusa, św. Piotr miał pozostawić w jednej z pieczar figurkę Matki Boskiej, wyrzeźbioną przez św. Łukasza. Inna legenda mówi, że to tutaj właśnie Parsifal – rycerz Okrągłego Stołu króla Artura, znalazł Świętego Graala – kielich, do którego Józef z Arymatei zebrał krew z przebitego boku Jezusa. Według niektórych historyków rzeźba pochodzi z VI w. i wykonano ją w Bizancjum. Zaginęła w VIII w., w czasach najazdu Arabów.Po  odnalezieniu figurki w 880 r. próbowano ją przenieść w inne miejsce,lecz okazało się to niemożliwe ze względu na ogromny ciężar jaki ta niewielka figurka sprawiała. Uznano to za cud i w tym miejscu zbudowano kaplicę, którą opiekowali się benedyktyni.

_DSC0234

_DSC0233_DSC0267Madonna z Montserrat, wykonana z drzewa polichromowanego, nazywana jest przez Katalończyków z pełną szacunku czułością Czarnulką (La Moreneta), z powodu ciemnej karnacji. Liczne cuda zaczęły przyciągać do sanktuarium tłumy pielgrzymów. Liczba ich ustępowała tylko najsłynniejszemu sanktuarium Santiago (św. Jakuba) de Compostela. Kult Madonny z Montserrat przekroczył daleko granice Hiszpanii. Tylko w samej Italii poświęcono jej ponad 150 kościołów, a dzięki Bernardowi Boilo, towarzyszowi Krzysztofa Kolumba, kult jej dotarł do Nowego Świata. Jedną z wysp na Karaibach nazwano jej imieniem. Sanktuarium odwiedzili m.in. papież Juliusz II (1443-1513) – mecenas Michała Anioła, ces. Ferdynand III, św. Franciszek Borgia, św. Ignacy Loyola – założyciel zakonu jezuitów, słynni poeci Goethe i Schiller, którzy rozsławili to miejsce w swoich utworach, a w latach ostatnich papież Jan Paweł II._DSC0284 _DSC0288 _DSC0260

Klasztor został bardzo zniszczony przez armię napoleońską, a następnie w 1835 r. w czasie wojny domowej zwanej karlistowską. Druga połowa XIX w. to szybkie odbudowanie znaczenia sanktuarium, a Madonna z Montserrat została w 1881 r. ogłoszona patronką Katalonii. Madonna z Dzieciątkiem na kolanach siedzi na tronie ozdobionym złotymi i srebrnymi reliefami. Figura Madonny znajduje się w dużej barokowej bazylice z XVI w., która ma ponad 60 m długości i 30 m wysokości. Z bazyliki prowadzą kamienne schody, ozdobione pięknymi reliefami, wykonanymi przez Enrico Monjo, do kaplicy, w której jest cudowna figurka Madonny. Posuwając się powoli po schodach, każdy pielgrzym ma czas na chwilę zadumy i głębokiego religijnego przeżycia. Wrażenie to dodatkowo pogłębia się, gdy w bazylice o godz. 13 lub 18, chór chłopięcy istniejący od XIII w., śpiewa Ave Maria.

_DSC0216 Madonna z Montserrat,patronka Katalonii
_DSC0243 _DSC0255 _DSC0270 _DSC0253 Na dziedzińcu bazyliki Montserrat_DSC0323 Procesja Benedyktynów _DSC0386 _DSC0391

Za rządów Franco klasztor był eksterytorialnym państewkiem z własną flagą. Używano tu zabronionego języka katalońskiego. Na Montserrat istnieje najstarsza europejska szkoła muzyczna oraz muzeum. Na zboczach góry zachowało się 13 pustelni. Dzisiejsze Montserrat to: około 80 Benedyktynów dbających o stan klasztoru , statystycznie ponad 2000 000 turystów i pielgrzymów przybywających w to miejsce każdego roku.  Papież Jan-Pawł II odwiedził klasztor Montserrat w czasie papieskiej pielgrzymki w 1992 roku .

L’Estaca, (pol: Słup)

Lluis Llach ,poeta kataloński

Stary Siset powiedział mi
O świcie, w wejściu do bramy
Podczas, gdy czekaliśmy na wschód słońca
I przyglądaliśmy się przejeżdżającym samochodom
Siset: Czy nie widzisz pala
Do którego wszyscy jesteśmy przywiązani
Jeśli się nie uwolnimy od niego
Nigdy nie będziemy mogli odejść.
Jeśli użyjemy siły sprawimy że upadnie.
Już nie potrzeba na to wiele czasu.
Jest pewne, że upadnie, upadnie, upadnie
Bowiem powinien być już dobrze podgniły
Jeśli użyję siły przeciw niemu
i ty zrobisz to samo
Na pewno upadnie, upadnie, upadnie
I będziemy wolni.
Ale, minęło już dużo czasu
Dłonie mi się pozdzierały
i jak tylko opuściłem je na chwilę
On stawał się coraz cięższy i coraz większy
Już wiem, że jest podgniły
ale jest tak, Siset, że jest bardzo ciężki
A siły już kilkakrotnie mnie opuściły.
Powtórz mi proszę, swoją piosenkę
Jeśli użyjemy siły sprawimy że upadnie…
Stary Siset nic już nie mówi
Zabrał go zły wiatr
On wiedział dokąd
Podczas, gdy ja wciąż stałem w bramie..
I kiedy przyszli nowi ludzie
Zdarłem głos by śpiewać
Ostatnią piosenkę której się nauczyłem.
Jeśli użyjemy siły sprawimy że upadnie…

1968 rok

Pieśń została skomponowana podczas dyktatury  frankistowskiej przez młodego katalońskiego poetę Lluisa Llach (ur. w 1948) ,traktowana jest jako symbol walki z opresją frankistowską w Katalonii. Pieśń jest krzykiem wołającym do zjednoczenia się we wspólnej walce w celu odzyskania wolności. Obecnie jest to autentyczny,nieoficjalny hymn Katalończyków. Pieśń ta posłużyła za pierwowzór oraz inspirację Jackowi Kaczmarskiemu, polskiemu bardowi pieśni rewolucyjnej w latach 80-tych ubiegłego wieku w skomponowaniu niesłychanie popularnej pieśni: “Mury”.

https://www.youtube.com/watch?v=rZNlHKMu_CI&feature=player_embedded

Autor:Zbigniew Wasilewski

foto:Zbigniew Wasilewski

Montreal-Graffiti

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Włoskie słowo graffiti pochodzi od łacińskiego graphium (zadrapanie).W dzisiejszych czasach stało się synonimem dla jednych;wandalizmu ,dla innych zaś odmianą sztuki. Graffiti występują w bardzo różnorodnej postaci;napisów,rysunków,czy też odbitek z szablonu  na prawie każdej dostępnej płaszczyźnie,przeważnie na murach budynków,pomnikach,mostach,wiaduktach,ławkach w parkach miejskich czy nawet na dachach. Jest to czasami forma ekspresji niezadowolenia społecznego ,frustracji,złości ,chęć zemsty na instytucji lub osobie prywatnej a także wypływające z chęci bycia cool lub zdobycia popularności wśród mlodzieży. Bardzo często graffiti są używane do oznakowania swojego terytorium przez gangi miejskie.

la victoire

fot:autor. Montreal,dzielnica:Plateau Mont-Royal

Napis obok logo nawołuje do zwycięstwa poprzez wojnę narodową (La victoire par la guerre populaire),młot z sowieckiego godła zamieniony w pięść wskazuje,że wojownik o wolność ma ochotę zdrowo komuś przywalić. Z treści graffiti nie wynika niestety komu i za co :)

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

grafika:Chris Miekina

553685_410798212312718_751356322_n

fot:Agnieszka Rajewska

Jeżeli można się ogólnie zgodzić,że filar wiaduktu jest ozdobiony ze smakiem a nawet odrobiną dowcipu to niestety właścicielowi obsmarowanej ciężarówki nie przyjdą na myśl bogate doznania estetyczne na widok arcydzieła na jego pojeździe a wręcz przeciwnie wyrazi swoje doznania bardzo głośno i to w najlepszej rynsztokowej łacinie :)

b30940ee427bb69f8269d48f6252

Nawet jeżeli przykład tego graffiti jest estetycznie poprawny to niestety jest przykładem wandalizmu i bezmyślności artysty,ponieważ szkody będą pokryte ze społecznych pieniędzy

DSC_4655

fot:autor.

Zamierzone graffiti przez właściciela kliniki laryngologicznej  i okulistycznej,spełniająca rolę swoistej reklamy .

Jeszcze kilka lat temu skrzynki pocztowe Poczty Kanadyjskiej bardzo często przedstawiały obraz nędzy i rozpaczy;

canada-post-mailbox-grafitti

Lecz ktoś wpadł na bardzo prosty i genialny zarazem sposøb aby zaradzić tej pladze i postanowił  udekorować skrzynki pocztowe firmowymi graffiti,które tą plagę skutecznie zahamowały:

Boites_aux_lettres_de_Postes_Canada_2006963a7ac5e7cd146f1c4c1ae177b4b97f

Jedno z bardziej udanych graffiti w Montrealu znajduje się na fasadzie Old BreweryMission,które zostało wykonane przez Jasmin Guerard-Alie oraz Simon Bachand na specjalne zlecenie w 2007 roku.

Capture d’écran 2012-09-23 à 20.33.24

W 2008 roku władze miasta Montreal,wydały na walkę z plagą graffiti 3,3 miliona dolarów.Taka kwota była potrzebna aby pokryć koszty zmywania różnego typu bohomazów ze ścian,urządzeń,umeblowania parków miejskich oraz parku samochodowego z powierzchni równej 150 000 metrów kwadratowych ( 15 hektarów). Osoby,które poświęcają się tej formie ekspresji często nie są świadome ,że ich czyny są nielegalne w świetle prawa. Narażają się na kary pieniężne a nawet w ekstremalnych przypadkach na karę więzienia.

graffiti_removal2

Najbardziej sprawdzoną metodą w walce z graffitersami jest jak najszybsze zmywanie napoczętego dzieła,w ten sposób ci artyści spod znaku Niewidzialnej Ręki zniechęcają się i już nie wracają przez dłuższy czas na to samo miejsce aby dokończyć rozpoczętego dzieła. Miasto pomaga w walce ze szkodliwą społecznie działalnością grafittersów poprzez bezpłatne udostępnianie sprzętu do zmywania graffiti lub w bogatszych dzielnicach miasta istnieją ekipy SOS do walki z tego typu wandalizmem.

Autor:Zbigniew Wasilewski

Nowe planetarium Kopernika

DSCN0822

Kronika Montrealska odwiedziła plac budowy nowego planetarium w Montrealu. Wiadomości są pokrzepiające. Wszystko odbywa się zgodnie z przewidzianym planem. W rozmowie telefonicznej z pracownikiem planetarium montrealskiego,astronomem panem Marc Jobin dowiadujemy się,że przeprowadzka Kopernika z obecnego miejsca nastąpi wczesną wiosną 2013. Data uroczystego otwarcia nie jest jeszcze znana. Marc Jobin obiecał powiadomić redakcję Kroniki Montrealskiej  o dacie tego wydarzenia. Konsulat RP w Montrealu oraz Kongres Poloni Kanadyjskiej na okręg Quebec wyrazili zainteresowanie tym wydarzeniem oraz chęć uczestnictwa w uroczystym otwarciu planetarium. Z poniższych zdjęć widać jaką metamorfozę przeszedł pomnik Mikołaja,jeszcze w maju tego roku pomnik wzbudzał litość,teraz jest w doskonałej formie. Prace konserwatorskie wykonała polonijna firma fineartconservation.ca  p. Wojciecha Kulikowskiego z Ottawy.

Wojciech Kulikowski a obtenu une maîtrise en restauration d’œuvres d’art de l’Université Nicolas Copernicus, Torun, Pologne. Il a aussi effectué des stages de perfectionnement en restauration à l’Institut canadien de conservation, dans les laboratoires de beaux-arts et d’œuvres d’art sur papier. Il possède plus de 27 ans d’expérience en restauration d’œuvres d’art acquises en Europe et en Amérique du Nord. Il est membre de l’Association canadienne de restaurateurs professionnels, de l’Association canadienne pour la conservation et la restauration des biens culturels, de l’Institut international de conservation, et de l’Institute americaine pour la conservation.

Litery z brązu,pamiątkowa tablica nformująca o darze Polonii montrealskiej dla miasta Montrealu oraz instrumenty astronoma powrócą na nowy cokół w pobliżu nowego planetarium.

Foto:Zbigniew Wasilewski

Most graniczny

Covered Bridge

Zadaszony Most Graniczny (fr.Pont de la Frontière) znajduje się w pobliżu miejscowości Potton w Kantonach Wschodnich prowincji Quebec tuż przy granicy z amerykańskim stanem Vermont. Most ten został uznany przez kebeckie Ministerstwo Kultury jako zabytek historyczny w 2008 roku. Zbudowany w 1896 roku ,posiada tylko jedno przęsło o długości 31 metrów i 5 metrów szerokości. Kostrukcja ścian nośnych wykonana jest z belek połączonych na planie kratownicy. Więźba dachowa o bardzo prostej konstrukcji oparta jest na bocznych ścianach tworząc dwuspadowy dach pokryty blachą. Most Graniczny łączy dwa brzegi strumienia Mud w odległości zaledwie kilkudziesięciu metrów od granicy amerykańskiej.

Wartość zabytkowa tego mostu została doceniona przez rząd prowincji Quebec ze względu na rzadkość tych obiektów architektury drewnianej,która jest ściśle związana z historią Quebecu. Most Graniczny zbudowany w 1896 roku jest jednym z nielicznych zadaszonych mostów zbudowanych w XIX wieku,które dotrwały do naszych czasów.

Autorem modelu tej konstrukcji jest Ithiel Town (1748-1844),amerykański architekt,którego nazwisko przylgnęło do tego rodzaju konstrukcji ( Town simple). Bardzo lekka konstrukcja tego mostu,solidny szkielet,łatwość konstrukcji oraz niski koszt budowy sprawiły,że te mosty stały się niezwykle popularne w Nowej Anglii (północno-wschodnie stany amerykańskie;Maine,New Hamshire,Vermont Massachusetts,Rhode Island oraz Connecticut) a z czasem zdobywły popularność na terenach obecnego Quebecu.

Obecnie Most Graniczny jest zamknięty dla ruchu kołowego i został przesunięty o kilka metrów,aby można było zbudować nowoczesną przeprawę przez strumień. Droga za mostem kończy się ślepym zaułkiem  przy jedynej farmie tuż przy granicy amerykańskiej.

Ciekawostka; o tyle o ile zadaszenie zimową porą chroniło most i przedłużało jego żywotność to tym samym powodowało wielką niedogodność dla ruchu podczas zimy. Robotnicy musieli posypywać nawierzchnię mostu śniegiem aby umożliwić przejazd zaprzęgom konnym z saniami :)

 Autor:Z.P.Wasilewski
Foto: Z.P.Wasilewski

Neuschwanstein-pałac na Łabędziej Skale

scannen0020

Ludwik II, niem. Ludwig Friedrich Wilhelm von Wittelsbach, znany również jako Ludwik Szalony lub Bajkowy Król (ur. 25 sierpnia 1845 w Monachium, zm. 13 czerwca 1886 nad jeziorem Starnberg) – król Bawariiod 1864 do swej śmierci. Ludwik II urodził się w pałacu Nymphenburg nieopodal Monachium jako pierwsze dziecko Maksymiliana II i księżniczki pruskiej Marii. Wstąpił na tron po śmierci ojca, w wieku 18 lat. Za jego panowania Bawaria została włączona do Rzeszy Niemieckiej.

Ludwik był ekscentryczną osobą, np. utożsamiał się z Parsifalem. Jego dziwactwo (przez niektórych uznawane za chorobę psychiczną) postępowało wraz z kolejnymi niepowodzeniami w polityce zagranicznej i wewnętrznej. Pod koniec rządów praktycznie odseparował się od świata, spędzając czas w swoich baśniowych pałacach w Alpach. Najsłynniejszy z nich, Neuschwanstein, nigdy nie został ukończony, lecz mimo to jest jedną z najpopularniejszych niemieckich atrakcji turystycznych i symbolem Bawarii. Wielu współczesnych badaczy uważa, że “nietypowe” zachowania bawarskiego króla nie wynikały z obłędu, lecz stresu i problemów nieodłącznie związanych ze sprawowaniem władzy przez wrażliwą jednostkę. Ludwik II był nie tylko wielkim budowniczym niesamowitych pałaców “ze snu”. Zasłynął również jako mecenas Ryszarda Wagnera. Jest wielce prawdopodobne, że gdyby nie królewskie wsparcie pieniężne, nigdy nie powstałby Pierścień Nibelunga.

Ludwik nigdy się nie ożenił, choć był zaręczony z księżniczką bawarską – Zofią Charlottą, jego kuzynką i siostrą cesarzowej Elżbiety. Zaręczyny ogłoszono 22 stycznia 1867, ale po licznych zmianach daty ślubu, Ludwik wycofał się z danego słowa w październiku tego samego roku, Zofia zaś poślubiła Ferdynanda d’Alençon, wnuka Ludwika Filipa. Wydarzenia roku 1867 utwierdziły króla w przekonaniu o własnym homoseksualizmie, co, jako że Ludwik był gorliwym katolikiem, nie pozostało bez wpływu na jego i tak chwiejną psychikę. 9 czerwca 1886 Ludwik II został oficjalnie uznany za niepoczytalnego i pozbawiony tronu w wyniku spisku zawiązanego przez wrogich mu ministrów z jego wujem, księciem Luitpoldem, na czele.

Pałac Neuschwanstein,potrzeba tygodniowego treningu lingwistycznego aby móc poprawnie wymówić poprawnie w języku Germanów tą nazwę; (fonet:nojszfanstajn). Pierwsze prace nad budową Neuschwanstein rozpoczęły się 5 września 1869 roku od zbudowania bramy wjazdowej. Następnie wzniesiono część mieszkalną w skład której wchodziły pomieszczenia dla kobiet, wejście boczne i liczne wieże. Na szczególną uwagę zasługują niezwykle dopieszczone przez młodego króla wnętrza. Każda komnata została starannie dopracowana przez malarzy historycznych z całego kraju. Z całego pałacu można wyróżnić Salę Tronową, Sypialnię Króla oraz Salę Śpiewaków. Pierwsza z wymienionych komnat jest niemal w całości wypełniona złotem, podłogę zdobi mozaika. Niestety tron z kości słoniowej, który miał stanąć na podeście nigdy nie trafił do zamku.

Sypialnia królewska, w której Ludwik uwielbiał czytać i modlić się została urządzona w stylu neogotyckim. Ściany komnaty zdobione freskami przedstawiającymi jak żyli legendarni Tristan i Izolda. Uwagę w pokoju zwraca wielkie łoże ze zdobieniami na szczycie baldachimu w kształcie katedry. W Sali Śpiewaków odbywały się liczne koncerty muzyki wagnerowskiej. Freski zdobiące salę ukazują życie legendarnego Parsifala. Jest to największa z komnat w całym zamku. Król nie wpuszczał do zamku całego dworu – jedynie nieliczni wybrańcy mogli podziwiać bizantyjski przepych rezydencji. Mało kto wie, że zamek pod względem wyposażenia, należał do najnowocześniejszych budowli świata. Posiadał pierwszą prawdopodobnie w Niemczech instalację centralnego ogrzewania, windę itp.

Astronomiczna suma pieniędzy przeznaczona na budowę zamku, oraz hojne sponsorowanie sztuki przez króla nie tyle bulwersowały rząd, gdyż wydawał on swoje prywatne pieniądze, co jego krewnych, którzy postanowili usunąć władcę i przejąć resztę majątku. 9 czerwca 1886 pod ich wpływem rząd podjął decyzję o aresztowaniu króla, zarzucając mu chorobę psychiczną. Ludwik przebywał w swej sypialni w Neuschwanstein, kiedy do komnaty weszła straż i komisja lekarzy oraz psychologów. Pojmali władcę i kazali podpisać akt abdykacji. W trzy dni po całym zdarzeniu ciało Ludwika II znaleziono w jeziorze Starnberg (wtedy noszącym jeszcze nazwę Würmsee) niedaleko zamku Berg, w którym go umieszczono.

Ludwik II, za życia nierozumiany i potępiany za rozrzutność, pozostawił Bawarii swój najcenniejszy skarb. Przychody ze zwiedzania znacznie przewyższają sumę przeznaczoną na budowę rezydencji, bowiem co roku przybywa tu ponad milion osób. Dostępne do zwiedzania są m.in.: pomieszczenia dla służby, sala tronowa, sypialnia króla i największa z komnat – sala śpiewaków. Zamek Neuschwanstein stanowi dziś jeden z najwspanialszych zabytków Bawarii.

Niejasna jest jego śmierć w jeziorze Starnberg, rozważane było samobójstwo i morderstwo. 13 czerwca 1886 odnaleziono ciało Ludwika i jego lekarza Bernharda von Guddena w jeziorze Starnberg, niedaleko brzegu. Ludwik został pochowany w kościele św.Michała w Monachium.

Grafika:Chris Miekina.

Noblesse oblige: autor w reporterskich barwach ochronnych. Danke schön,ich bin Volkswagen und Eine Kleine Nachtmusik . Auf Wiedersehen :)

opracował:Z.P.Wasilewski

materiały:wikipedia ,internet