KAJA DANCZOWSKA – wybitna polska skrzypaczka i pedagog. Jest wnuczką znakomitego wiolonczelisty-wirtuoza Dezyderiusza Danczowskiego. Edukację muzyczną rozpoczęła w 8 roku życia u prof.Eugenii Umińskiej w klasie której ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Krakowie w roku 1972, uzyskując dyplom z wyróżnieniem. Następnie przebywała na  dwuletnim kursie  mistrzowskim w Moskwie u Dawida Ojstracha. W 1976 r. uczestniczyła na zaproszenie Rządu Kanadyjskiego w kursie mistrzowskim prowadzonym przez Ruggiero Ricciego.  Już w 1959 r. zdobyła I miejsce na Ogólnopolskim Konkursie Skrzypcowym we Wrocławiu oraz otrzymała stypendium SPAM ufundowane przez Henryka Szerynga, następnie stypendia Pawła Kleckiego, Poznańskiego Towarzystwa Muzycznego i Ministra Kultury i Sztuki.

Kaja Danczowska jest laureatką wielu międzynarodowych konkursów skrzypcowych. W 1967 r.  zdobyła III nagrodę na V-tym Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im.H.Wieniawskiego w Poznaniu, w 1969 r.- II nagrodę na Konkursie Skrzypcowym im. Curci w Neapolu, w 1970 r.- II nagrodę na Konkursie Wykonań Muzycznych w Genewie, w 1975 r.- III nagrodę na  Międzynarodowym Konkursie Radiowym w Monachium, a w 1976 r. srebrny medal na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im.Królowej Elżbiety w Brukseli.  Kaja Danczowska koncertuje od 9 roku życia. Występowała w wielu krajach Europy, obu Ameryk, w Azji i Australii z szerokim repertuarem,  począwszy od Vivaldiego a skończywszy  na Pendereckim. Od 1978 współpracuje z Krystianem Zimermanem. Jako ,,music adviser” brała udział w międzynarodowym tournee Polish Festival Orchestra Zimermana w 1999 r, a w 2009 r.występowała z tym zespołem na tournee krajowym jako solistka z okazji 100-rocznicy urodzin Grażyny Bacewicz. W repertuarze kameralnym grała m.in. z Heinzem Holligerem, Gidonem Kremerem, Mishą Maiskym i wieloma innymi muzykami.

W 2010 r. wzięła udział w festiwalu ,,Chopin i jego Europa”w Warszawie. Artystka posiada bogaty dorobek fonograficzny. Nagrała m.in. Koncert skrzypcowy A-dur M.Karłowicza  z Orkiestrą Polskiego Radia i Telewizji w Krakowie pod dyr. Antoniego Wita, Koncert podwójny na skrzypce i wiolonczelę Konstantego Regameya  wraz z Andrzejem Bauerem i Sinfonią Varsovia pod dyr. Wojciecha Michnowskiego (Swiss Broadcasting Corporation 1994), I i II Koncert skrzypcowy Karola Szymanowskiego  z Orkiestrą Filharmonii Narodowej pod dyr.Kazimierza Korda (Polygram, 1997).  Ta ostatnia płyta  została wyróżniona nagrodą Diapason d’Or. Z innych nagrań warto wyróżnić   Sonatę C. Francka, Mity  K.Szymanowskiego, Sonaty na skrzypce i fortepian W.A. Mozarta. Zostały one dokonane wspólnie z K.Zimermanem. Ponadto Danczowska posiada w swoim dorobku ponad 300 archiwalnych nagrań radiowych dla Polskiego Radia i rozgłośni RIAS. W roku 2014 dzięki wysiłkom P.R. ujrzał światło dzienne komplet 7 CD z archiwalnych nagrań  dokonanych w latach 1974-2007. Artystka była jurorem wielu międzynarodowych konkursów muzycznych, m..in. w Poznaniu (1986), w Tokio (1986), w Monachium (1992,1998),  w Nowym Yorku (1999), w Odense (2000). Została wyróżniona licznymi nagrodami, m.in. w 1998 r otrzymała nagrodę Ministra Kultury i Sztuki,  w 1984 nagrodę Komitetu Radia i Telewizji, 1998-nagrodę Fundacji Kultury Polskiej. Krytycy podkreślają precyzje techniczną i czystość intonacji Kaji Danczowskiej oraz jej emocjonalne zaangażowanie w trakcie wykonywania utworów.

Kaja Danczowska, 29 luty 2012, Sala Koncertowa Fryderyka Chopina

Kipiąca  życiem osobowość,  ujmujący, pełen  finezji dźwięk i wielka kultura artystyczna przysparzają jej wielu wielbicieli. Recenzje z nagrania Koncertu skrzypcowego Karłowicza  można przeczytać w magazynie ,,Studio”(1997): [...]Kaja Danczowska gra niewiarygodnie czysto i precyzyjnie obalając zarzuty że Koncert Karłowicza jest nieskrzypcowy. Nie przeszkadzają jej nawet nielubiane przez skrzypków kwintowe dwudźwięki. Zachowuje przy tym swobodę i naturalność, zarówno we fragmentach dramatycznych jak i lirycznych[...]” O Koncercie Karłowicza skrzypaczka wypowiada się że jest to ,,najpiękniejszy polski koncert skrzypcowy, równie piękny jak Koncert D-dur Czajkowskiego, a zgrabniejszy bo krótszy”.

Autor: Radosław Rzepkowski