Hymn-serce lubi w parze iść…
Ja znam wszystkie tajemnice, kręte i ciemne szlaki
Wszystkie Madonny i Świątki na rozdrożach
Chylące się zboża, przekwitające maki
Jesienne wichry zbłąkane na morzach
Ja jestem różą białą i czarną skałą
Jestem Madonną i świątkiem wystruganym
Jestem jaskółką, czarną, taką małą
Jestem aniołem, dobrym, lecz nieznanym
Ty jesteś deszczem w dżdżysty dzień
Ty jesteś słońcem w nocy i…
Mojej dłoni najwyraźniejszy cień
Nie wymknę się już z twojej mocy
Jesteśmy liśćmi brzozy lub klonu
Jesteśmy echem tamtych nocy i dni
Jesteśmy sercem Zygmuntowego dzwonu
I czekamy tej jasności marszcząc brwi
Jesteśmy ogniem i mieczem
Pamięcią, gorejącą i żywą
Jasnością olśniewającą i zniczem
Miłością – jesteśmy prawdziwą.
Autor: Monsieur LaPadite
grafika: internet
