Święto pracy – geneza

450px-Haymarket_Martyr's_Memorial

Sytuacja w Chicago była napięta już kilka lat przed wydarzeniami z 1886 roku. Fatalne warunki pracy, niskie płace i praca do dwunastu godzin na dobę były standardem. Dodatkowo antykapitalistyczne nastroje były podsycane przez radykalnych agitatorów, walczących m.in. o ośmiogodzinny dzień pracy. Opór robotników skierował się przeciwko właścicielowi firmy McCormick Harvester Co. W wyniku próby modernizacji zakładu, która spowodowałby zwolnienia ogromnej rzeszy pracowników jego stosunki ze związkami zawodowymi nie układały się najlepiej. Pociągnęło to za sobą strajk robotników, w wyniku którego właściciel fabryki zmuszony został do radykalnych ustępstw. Nie trwało to jednak zbyt długo. Już w lutym 1886 roku dokonał zwolnienia wszystkich pracowników. Na ich miejsce powołał całkowicie nową kadrę, której bezpieczeństwa miała pilnować kilkudziesięcioosobowa grupa ochroniarzy.

Działacze związkowi szybko przeszli do ofensywy. Rozpoczęli przygotowania do demonstracji zapowiedzianej na pierwszego maja. Jej celem było wywalczenie ośmiogodzinnego dnia pracy. Na czele demonstracji stał Albert Parsons . Pomimo obaw wielu ludzi pochód przeszedł bez rozlewu krwi. Wzięło w nim udział przeszło kilkadziesiąt tysięcy osób.

Do dalszej ofensywy ruszył inny urodzony w Niemczech związkowiec, anarchista August Spies, redaktor pracowniczego pisma Arbeiter Zeitung. Zorganizował on trzeciego maja wiec w trakcie, którego doszło do bójki między wychodzącymi z zakładu McCormicka nowymi robotnikami a demonstrantami. Ponad dwustu policjantów interweniowało używając rewolwerów i pałek. Trudno jest określić dokładną liczbę ofiar. Według różnych źródeł zginęło od dwóch do pięciu robotników, około sześciu zostało poważnie postrzelonych, wiele osób zostało pobitych. Spies zbulwersowany brutalnością policji, apelował do robotników aby ci stawili się na demonstracji następnego dnia.

Wiec przygotowany przez Spiesa, Parsonsa i Samuela Fieldena miał miejsce na placu Haymarket. Przebiegał zasadniczo bez ekscesów. Obecny na demonstracji burmistrz Chicago Carter Harrisson, twierdził później, iż nic nie wskazywało na to że policja będzie musiała interweniować. Pod koniec przemówienia Fieldena na skutek obfitych opadów deszczu na placu pozostało jedynie ok. 200 osób. Nagle, z nieznanych powodów, 180 policjantów dowodzonych przez kapitana Johna Bienfielda ruszyło do ataku na demonstrantów. Nie pomogły zapewnienia Fieldena, iż demonstracja jest pokojowa.

Chwilę później w stronę Policji poszybowała bomba. Na miejscu zginął jeden funkcjonariusz, kilkunastu zostało rannych. W odpowiedzi policjanci otworzyli ogień do demonstrujących. Nieznana jest liczba zabitych robotników. Musiała być jednak znaczna skoro w chaosie jaki zapanował na placu, wielu policjantów została postrzelonych przez swoich kolegów. Całe wydarzenie znane jest jako Haymarket Riot

W wyniku tych zajść doszło do ostrych represji skierowanych przeciwko działaczom związkowym. Wszystkie te działania były podsycane przez prawicowe i bliskie establishmentowi chicagowskie gazety. Ostatecznie przed sądem stanęło osiem osób. W tym trzej główni organizatorzy majowego wiecu i pięciu związkowców, którzy w wiecu nawet nie uczestniczyli.

Proces rozpoczął się 212czerwca 1886 roku. Wszystkich oskarżono o zabicie policjanta, który zginął na miejscu w wyniku wybuchu. Nie podejrzewano, że w obliczu braku dowodów, oskarżeni mogą zostać skazani na surowe kary. Mimo to, siedem osób zostało skazanych na śmierć. 11 listopada 1887 roku zostali powieszeni: Parsons, Engel, Spies i Fischer. Dzień wcześniej w celi odebrał sobie życie Louis Ligg. Pozostali skorzystali z prawa łaski i po 7 latach opuścili więzienie. Przyczyniła się do tego kampania prowadzona przez ruch robotniczy, w wyniku której wyroki zostały anulowane. Obecnie historycy podejrzewają, iż bomba została rzucona przez policyjnego agenta współpracującego z kapitanem Johnem Bienfieldem.

Trzy lata po tragicznych wydarzeniach, czyli w 1889 roku II Międzynarodówka uznała 1 Maja Świętem Pracy. Chciano w ten sposób docenić oddanie dla sprawy licznych ofiar, jakie w wyniku tych zajść poniósł ruch robotniczy.

Na kontynencie północno-amerykańskim istnieje podział  na Święto Pracy i Święto Robotników. Święto pracy (Labor Day) jest świętowane w pierwszy poniedziałek miesiąca września, jest to dzień wolny od pracy, płatny i nie posiadający absolutnie żadnej konotacji politycznej.

Święto Robotników obchodzone jest 1-szego maja, ten dzień nie jest wolny od pracy, lecz jest świętowany przez związki zawodowe oraz partie polityczne mający na celu uczczenie klasy robotniczej. W Quebecu istnieje tradycja, że tego dnia zostaje w prowadzona oficjalna podwyżka minimalnej płacy. W tym roku minimalna płaca została ustalona na 9,90 $/godz.

Opracował: Z.P. Wasilewski

Źródła: wikipedia, portal Ministerstwa Pracy Quebec

One Response to Święto pracy – geneza

  1. Zbigniew Paweł Wasilewski pisze:

    P.Elu,w Kanadzie inflacja jesz szacowana w 2012 roku na 1,98%, poprzednia stawka minimum wynosiła 9.65$/godz,zatem ,aby dopędzic tylko samą inflację należy skorygować płacę zwyżkowo o 0.19$,zatem rząd nie dokonał żadnego wyczynu olimpijskiego ustalając realną podwyżkę minimum o 0.06$. Hipokryzja polityków jest tutaj ewidentna,którzy są mistrzami olimpijskimi i czarodziejami w podawaniu informacji.Niestety tej iluzji ulega gawiedź ciężko pracująca za marne grosze oraz mają jakieś złudne poczucie bezpieczeństwa że jakiś abstrakcyjny rząd o nich myśli.Widzę,że pani wdziałaś wdzianko takie na fali;flagowe,ja też tak chciałem,ale jeansów czerwonych w całym Montrealu nie znalazłem :)
    Dwudziestopięciocentówką nie ruszymy z posad bryłę świata
    ani przed ciosem tyran wielki nie zadrży :)
    Bój to jest nasz ostatni tra la la,
    Tyrana się ciągle bój :) :) :)
    Tra la la …

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Możesz użyć następujących tagów oraz atrybutów HTML-a: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>