Miasteczko Saint-Côme, byłoby jednym z wielu dziesiątek podobnych i nie wyróżniających się miasteczek w całej prowincji More »
Wyjątkowo ciepła temperatura w ciągu października wystarczyła, by wszyscy zaczęli mówić o Indiańskim Lecie. Czym rzeczywiście More »
Od wieków ostrygi są wyszukanym daniem smakoszy dobrej kuchni oraz romantyków. Ostryga od czasów antycznych uchodzi More »
Góra Św. Hilarego ( fr: Mont St-Hilaire) jest jedną z 8 gór (a raczej wzgórz ze More »
Polonia montrealska pożegnała Henryka Wójcika w piątek 07 grudnia 2018 na uroczystej mszy pogrzebowej w kościele More »
Wraz z nastaniem pierwszych chłodów w Kanadzie oczy i uwaga konsumentów jest w wielkiej mierze skupiona More »
Uchwała Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 8 czerwca 2017 r.w sprawie ustanowienia roku 2018 Rokiem Ireny More »
Park Omega znajduje się w miejscowości Montebello w połowie drogi między Gatineau i Montrealem. Został założony More »
Nie tak bardzo dawno temu w wielkiej światowej metropolii na kontynencie północno-amerykanskim w nowoczesnym państwie Kanadzie, More »
Dzień Matki obchodzony jest w ponad 40 krajach na świecie. W Polsce mamy świętują 26 maja, More »
W kanadyjskiej prowincji Quebek, znajduje się miasteczko Val David otoczone malowniczymi Górami Laurentyńskimi. W miasteczku tym More »
Rzecz o pierwszych osadnikach polskich w Kanadzie. W kanadyjskich archiwach jako pierwszy Polak imigrant z polski More »
W Montrealu oprócz czterech polskich parafii katolickich, zarządzanych przez Franciszkanów jest jeszcze jedna polska parafia należąca More »
W sobotę 24 marca 2018 uczniowie z montrealskiego Szkolnego Punktu Konsultacyjnego przy Konsulacie RP w Montrealu More »
Jak się mają gęsie pipki do długiego gęsiego lotu ? A jak się ma piernik do More »
Entomologicznym emblematem prowincji Quebek jest motyl admirał. W 1998 roku, Quebeckie Stowarzyszenie Entomologów zorganizowało publiczne głosowanie More »
W robotę 17 marca 2018 r. odbył się XVII Konkurs recytatorski w Montrealu. W konkursie brały More »
Krucjata albigeńska, jaką zorganizował przeciwko heretykom Kościół Katolicki w XIII wieku, zniszczyła doszczętnie społeczność Katarów, dzięki More »
Katarzyna Musiał jest współzałożycielką i dyrektorem Festivalu Stella Musica, promującego kobiety w muzyce. Inauguracyjny koncert odbył More »
August France (Franz) Globensky, Globenski, Glanbenkind, Glaubenskindt, właśc. August Franciszek Głąbiński (ur. 1 stycznia 1754 pod More »
Armia Polska we Francji zwana Armią Błękitną (od koloru mundurów) powstała w czasie I wojny światowej z inicjatywy More »
Jest z pewnością wiele osób nie tylko w Montrealu, którym dokuczają niedogodności kanadyjskiej zimy. Istnieje jednak More »
Konsulat Generalny w Montrealu jest jednym z trzech pierwszych przedstawicielstw dyplomatycznych powołanych przez rząd polski na More »
We wtorek, 06 marca w sali recepcyjnej Konsulatu Generalnego w Montrealu odbyło się 135 Spotkanie Podróżnicze. More »
Polsko-Kanadyjskie Towarzystwo Wzajemnej Pomocy w Montrealu ( PKTWP) powstało w 1934 roku jako nieformalna grupa. Towarzystwo More »
Poutine jest bardzo popularnym daniem kebeckim. Jest to bardzo prosta potrawa złożona generalnie z trzech składników;frytki,świeże kawałki More »
Przy okazji 205 rocznicy urodzin przypominamy sylwetkę Kazimierza Gzowskiego (1813 Petersburg-1898 Toronto),najsłynniejszego Kanadyjczyka polskiego pochodzenia – More »
Syrop klonowy powstaje z soku klonowego. Pierwotnie zbierany przez Indian, dziś stanowi istotny element kanadyjskiego przemysłu More »
Dariusz Wiśniewski jest związany z Ministerstwem Spraw Zagranicznych od roku 1994. Pracę swą rozpoczął w Departamencie More »
20 lutego 2018 roku, środowisko polonijne w Montrealu zostało poinformowane bardzo lapidarną wiadomością rozesłaną do polonijnych More »
W dniu 27 czerwca 2012,odbył się pochówek Ojca Bodgana na montrealskim cmentarzu Notre-Dame-des-Neiges.Ojciec Bogdan Gawot został pochowany w kwaterze zasłużonych Polskiej Fundacji Społeczno-Kulturalnej.Ten bardzo znany i ceniony wśród polonii montrealskiej zakonnik zmarł nagle 21 czerwca,był proboszczem parafii Św.Antonina oraz wikariuszem Kustodii Św. Maksymiliana w Montrealu.Miał 55 lat.
Niech odpoczywa w pokoju.
Autor:Z.P.Wasilewski
Zdjęcia:Z.P.Wasilewski
Grafika:Krzysztof Lipiński
KOMUNIKAT
Z żalem i zarazem chrześcijańską nadzieją informujemy, ze dnia 21 czerwca 2012 roku zmarł nagle o. Bogdan Gawot.
O. Bogdan Gawot urodził się 16 grudnia 1957 roku w Kołobrzegu w rodzinie, w której było pięcioro dzieci, Jana i Marty Gawot. Do szkoły podstawowej w latach 1965-1972, uczęszczał w Kołobrzegu, a następnie w latach 1972-1977 dojeżdżał do Koszalina, do Zespołu Szkół Elektryczno-Elektronicznych. W roku 1977 uzyskał dyplom technika teletransmisji i podjął pracę w Rejonowym Urzędzie Telekomunikacji w Kołobrzegu na automatycznej centrali telefonicznej. 26 kwietnia 1977 r. został powołany do zasadniczej służby wojskowej w Bałtyckiej Brygadzie Wojsk Pogranicza w Koszalinie. Od 1 marca 1979 r. do 1 sierpnia służył w wojsku jako żołnierz zawodowy na stanowisku dowódcy centrali telefonicznej dosłużywszy się stopnia młodszy chorąży.
3 października 1984 r. rozpoczął nowicjat w zakonie franciszkanów konwentualnych w Smardzewicach pod kierunkiem magistra, O. Mikołaja Walczaka. 29 września 1985 r. złożył pierwsze śluby zakonne i rozpoczął studnia filozoficzne w Wyższym Seminarium Duchownym w Łodzi-Łagiewnikach. Decyzją władz zakonnych oraz po wyrażeniu własnej zgody, został skierowany na dalsze studia do Kanady. Do Montrealu przybył 18 września 1987 r., gdzie w latach 1988-1991 odbył czteroletnie studia teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym. 2 sierpnia 1989 r. w Polsce w kościele św. Trójcy w Gdańsku złożył wieczyste śluby zakonne na ręce prowincjała O. Mansweta Werdyna. Święcenia diakonatu przyjął 13 czerwca 1990 r. w Montrealu w parafii Matki Boskiej Częstochowskiej z rąk biskupa pomocniczego Andre Cimichella. Rok później, 18 maja 1991 r. w Polsce, w Łodzi-Łagiewnikach otrzymał święcenia kapłańskie przez posługę ks. bpa Błażeja Kruszyłowicza.
Pierwszą parafią, w której w latach 1991-1992 pełnił posługę duszpasterską jako wikary, była parafia francusko-języczna św. Antoniego Marii Klareta w Montrealu. Następnie od października 1992 r. do września 1995 r. pracował jako asystent w Misji św. Wojciecha oraz w Ośrodku Mszalnym św. Maksymiliana. Po kapitule zakonnej w 1995 r. przeszedł do parafii Matki Boskiej Częstochowskiej w Montrealu, w której przebywał do 2003 r. jako wikary. Kolejna kapituła naszej Kustodii, w 2003 r. skierowała go do posługi w parafii św. Michała i św. Antoniego w Montrealu, w której był administratorem parafii i gwardianem wspólnoty. W 2007 roku, po kapitule, został przeniesiony do parafii francusko-języcznej pw. św. Antonina w Montrealu, gdzie początkowo był administratorem parafii, a od września 2008 roku jest proboszczem tej placówki. Od 2008 r. był przełożonym wspólnoty domowej podległej gwardianowi przy parafii św. Michała i św. Antoniego w Montrealu.
W kustodii św. Maksymiliana w Kanadzie, do której został afiliowany po święceniach kapłańskich pełnił następujące funkcje powierzone przez Kapituły:
Życiorys sporządził osobiście śp. o. Bogdan Gawot dnia 31 maja 2012 roku.
Przekazuje – o. Dariusz Szurko – Sekretarz
Uroczystości żałobne:
Wtorek 26 czerwca 2012 wystawienie trumny od godz. 17.00
Msza św. (polska) godz. 19.00
Środa 27 czerwca 2012 Msza św. (francuska) godz.11.00
Następnie pochowek na Kwaterze
Zasłużonych Polskiej Fundacji Społeczno-Kulturalnej na cmentarzu Cote des Neiges.
Pamięć o nim nie zaginie.
Schwartz’s jest słynnymi hebrajskimi delikatesami w Montrealu o nie słabnącej popularności od chwili założenia. Jest to zarazem ogromnie popularna restauracja szybkiej obsługi,gdzie jest serwowany bardzo popularny lunch w Montrealu tak zwany Smoke Meat,czyli zwykła kanapka z żytniego chleba obficie wypełniona świeżo wędzoną,gorącą szynką wołową.Swartz’s jest obecnie chyba najbardziej znaną i popularną restauracją z tego typu posiłkami w Montrealu.
Delikatesy Schwartz’s zostały założone w 1928 roku przez dwóch rumuńskich żydów Maurycego i Reubena Schwartzów.Znajdują się w samym sercu dawnej dzielnicy żydowskiej w Montrealu na bulwarze St-Laurent,który był świadkiem od ponad stulecia wielu fal imigracyjnych,przelewających się po jego trotuarze.Sama słynna kanapka z wędzoną szynką wołową została wprowadzona do montrealskiego menu przez żydowskich imigrantów ze wschodniej Europy napływających do Kanady w latach 1890-1900 i na przestrzeni czasu stała się niezwykle popularna na całym kontynencie północno-amerykańskim ,szczególnie zaś w prowincji Quebec.
Schwartz’s jest restauracyjką o bardzo małej powierzchni co ze względu na jego wielką popularność powoduje,że klienci bardzo często są stłoczeni.Umeblowanie również jest bardziej niż skromne,proste,drewniane stoły poustawiane przy ścianie,krzesła solidne lecz bez uwagi na styl.Tymczasem okazuje się,że to absolutnie nie przeszkadza klienteli,więcej: bardzo często przychodzą tam właśnie na posiłek celebryci,ludzie ze świata polityki,biznesu i sztuki. Zatem,należy być przygotowanym ,że podczas spożywania lunchu w tej restauracji można usiąść przy jednym stoliku twarzą w twarz z Madonną ,Rambo,Spidermanem,Supermanem,Robocopem , Myszką Mickey , X-Manem,Thorem lub z reprezentantką amerykańskiego silikonu typu Dolly Parton lub Cher i innym elementem z nowoczesnej amerykańskiej mitologii. :)
Z faktu,że jest to mieisce niezwykle popularne ,to i kolejki są niezwykłe.Istnieje również w związku z tymi kolejkami oddzielny kontuar,gdzie można zamówić na wynos.Oprócz kanapek ,można zakupić ogórki kiszone,przyprawy sekretne firmy Schwartzs,można nawet zamówić całego indyka wędzonego na specjalne zamówienie.Kolejki przed restauracją nie należą do rzadkości i bardzo często jeden z pracowników restauracji jest oddelegowany do kierowania ruchem klientów.
Żywe muzeum ? Legenda ? Skąd pochodzi ta sława…być może ponieważ wchodząc do Schwartza ma się wrażenie anihilacji czasu,pewien swoisty anahronizm ,który pociąga i zaciekawia.W przypadku tego miejsca można rzeczywiście traktować jako wyjście do muzeum gastronomii,ponieważ magią tego miejsca jest to,że zachowało swoją oryginalność od momentu powstania i chyba to właśnie jest jest siłą oraz magią tego uroczego skądinąd miejsca.
Proponowano już wiele razy właścicielom,aby rozszerzyli sieć swoich usług na kontynencie amerykańskim na zasadzie franszyzy lecz pozostało to bez echa.
Od miesiąca maja 2012 nowym właścicielem tej restauracji jest mąż oraz impresario narodowej diwy Quebecu ;Celine Dion-Rene Angelil,który nabył tą starą,popularną montrealską dziurę serwującą parującą wołowinę z żółtą musztardą oraz z kawałkiem ogórka kiszonego za bagatelkę:(10) dziesięć milionów dolarów.Znając Rene Angelil i jego dar mnożenia (rozmnażania)dolara można sądzić,że pojawi się wkrótce sieć Schwartzsa na całym globie.Celine potrafi zaśpiewać wszystko …romantyzm zaczyna się przy szynce wołowej z musztardą i ogórkiem kiszonym.
Opracował:Z.P.Wasilewski
Źródla:internet
Rzeka Św.Wawrzyńca jest ważną rzeką południowo-wschodniej Kanady (prowincje Ontario oraz Quebec); w górnym biegu wyznacza granicę między Kanadą a USA (stan Nowy Jork). Większe miasta nad rzeką św. Wawrzyńca to: Kingston,Montreal,Laval,Trois-Rivieres,Quebec i Levis.Droga Wodna Św. Wawrzyńca zaczyna się w pod montrealskim miasteczku St-Lambert,skąd pochodzą te zdjęcia a kończy się w jeziorze Górnym.
W 1534 francuski eksplorator Jacques Cartier zajmuje terytorium doliny rzeki Św Wawrzyńca w imieniu króla Francji Franciszka I.Podróżnik J.Cartier jest oficjalnie uznawany za odkrywcę doliny rzeki Św Wawrzyńca.Niegdyś ta rzeka była żeglowna od Atlantyku tylko do Montrealu z powodu kaskad na rzece na wysokości miasteczka Lachine.W dzisiejszych czasach droga wodna Św Wawrzyńca pozwala statkom przepłynąć rzekę między Montrealem i Kingston oraz dostać się aż do jeziora Górnego.
Droga Wodna Świętego Wawrzyńca to oficjalna nazwa ważnego śródlądowego szlaku wodnego w Kanadzie i w USA. Szlak daje statkom morskim możliwość dopłynięcia do wszystkich Wielkich Jezior z Atlantyku, przez Rzekę Św.Wawrzyńca. Po szlaku pływa też wiele dużych statków przystosowanych tylko do żeglugi śródlądowej. Odległość drogą wodną od wyspy Anticostiw ujściu rzeki Św. Wawrzyńca do najdalej na zachód wysuniętych wód Jeziora Górnego wynosi około 3762 km. Największe dopuszczalne wymiary statków zdolnych do przebycia całej tej trasy to:
Udostępnienie tego szlaku dla dużych statków wymagało budowy szeregu śluz i kanałów na Rzece Świętego Wawrzyńca i na niektórych połączeniach między poszczególnymi Wielkimi Jeziorami.Śluzy pozwalają omijać odcinki rzek niedostępne dla żeglugi (na przykład wodospad Niagara na rzece Niagara łączącej jeziora Erie i Ontario). Wiele odcinków rzek wymagało także pogłębienia.
Śluzy:
Kanały:
Opracował: Z.P.Wasilewski
Zdjęcia: Z.P.Wasilewski
Zdjęcia fotoreportera przy pracy: Izabella Żaczkiewicz.
Posiadłość Celine Dion I Rene Angelil jest wystawiona na sprzedaż za 29,9 miliona dolarów. Jest to obecnie najdroższy dom wystawiony na sprzedaż w Quebecu. Można zobaczyć ten dom udając się na wyspę Gagnon na Lavalu.
Budowla o charakterze pałacu mierzy sobie 24 000 stóp kwadratowych powierzchni użytkowej. W sprzedaż jest włączone kompletne umeblowanie oraz dzieła sztuki. W pałacu znajduje się ogromna ilość antyków z epoki Ludwika XV oraz wiele obrazów z epoki klasycyzmu.
Kupiec stanie się również właścicielem całej wyspy Gagnon o powierzchni 830 000 stóp kwadratowych (odpowiednik 150 przeciętnych terenów pod budowę domu jednorodzinnego). Na wyspie Gagnon znajduje się tylko jeden dom, wobec czego przyszły właściciel nie będzie miał nawet możliwości wszczynać kłótni z sąsiadem.
Jedną z większych atrakcji tego pałacu jest piwnica na wino. Wykończona w kamieniu ze sklepieniem może pomieścić tysiące butelek. Znajdują się w niej osobne sekcje na wina białe, czerwone i na szampany. Oprócz tego jest tam mała salka przeznaczona na degustację win. Sypialnia jest udekorowana w stylu Versailles. Biblioteka jest w boazerii z kasetonami. Wejście oraz główny hall jest wykończony na podobieństwo.. Całość jest urządzona z niezwykłym smakiem i profesjonalizmem.
Quebec jest kanadyjską prowincją gdzie od wielu wielu lat istnieje tradycja przeprowadzek na przełomie czerwca I lipca. Ludność Quebecu zmienia lokum ze względu na różne przyczyny. Rodzinka Dion-Angelil uległa tej tradycji i w tym roku planuje zamianę swojego domostwa. Być może stał się on dla nich za ciasny po pojawieniu się bliźniaków Eddiego i Nelsona. Chociaż swoją drogą krążą plotki, że ich najstarszy syn Rene-Charles udając się pewnego razu na spoczynek do swojej komnaty kompletnie się pogubił i zabłądził.
Lecz chyba nie należy zbytnio wierzyć w takie bajdy, wynikające li tylko z ludzkiej zazdrości.
Tekst: Z.P. Wasilewski
Zdjęcia: Sotheby’s International Realtors
Jerzy Peter zetknął się po raz pierwszy z gitarą mając 5 lat. W jego muzykalnej rodzinie wiele osób grało na gitarze i innych instrumentach. Na święta czy uroczystości rodzinne spotykano się w dużym gronie i wówczas wspólnie grano i śpiewano. Pierwsze akordy pokazała mu jego ciocia i matka chrzestna obeznana z gitarą. Pierwsza jego kompozycja powstała w latach dziecięcych, a publicznie wystąpił już w wieku 10 lat, grając na zabawie ze swoim zespołem. Będąc uczniem liceum prowadził dwa zespoły muzyczne. Pierwszy z nich to zespół rockowy o nazwie „Skrzat-Rock”, który prezentował się na dyskotekach młodzieżowych, grając znane przeboje rockowe oraz jego własne kompozycje. Natomiast drugi, o nazwie „Skrzat”, to zespół, który wykonywał wyłącznie jego kompozycje o charakterze balladowym. Razem z nim wziął udział w eliminacjach do Festiwalu Piosenki Radzieckiej, grając dwa utwory w oryginalnej aranżacji i ze zmienioną harmoniką. W nagrodę zespół wyjechał na dwu-tygodniowe tournee do ZSRR. Tenże zespół brał udział w eliminacjach do Festiwalu Piosenki w Opolu. Występował również w byłej NRD.
Jerzy Peter
Często się zdarza, że muzyka i matematyka idą w parze. Będąc w szkole średniej Jerzy zdecydował się na studia matematyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Otrzymał tytuł magistra inżyniera melioracji wodnych. Został nauczycielem matematyki a także pracownikiem Instytutu Badań i Ochrony Środowiska w Krakowie. Ale cały czas działał jako muzyk estradowy. Później w Kanadzie ukończył studia informatyczne na Uniwersytetach Mc Gill i Concordia w Montrealu. Pod koniec lat siedemdziesiątych Jerzy Peter współpracował ze Zbigniewem Preisnerem, jednym z najwybitniejszych kompozytorów muzyki filmowej na świecie. Współtworzył z nim muzykę do poezji polskiej. Obydwoje nagrali wspólnie teledysk na rzece Dunajec oraz dokonali nagrań w rozgłośni radiowej w Krakowie.
Po uzyskaniu uprawnień do wykonywania zawodu muzyka estradowego Jerzy akompaniował śpiewakom operowym i rozrywkowym piosenkarzom oraz pisał partytury i tworzył transkrypcje dla artystów estradowych. Jako muzyk występował z wieloma zespołami w Polsce. Między innymi ze zespołem KRAK w Krakowie, z którym kontynuował pracę po przyjeździe do Kanady. Współpracował z Jerzym Styczyńskim, znanym gitarzystą zespołu „Dżem”. W latach 80-tych grał z Big-Bandem Jurka Boskiego w Myślenicach i w Warszawie w ekskluzywnych lokalach nocnych. Z tymże to big-bandem nagrywał utwory dla Polskiego Radia w Warszawie oraz do filmu rysunkowego w Bielsku-Białej. Współpracował z wokalistką jazzową Janą Zamfir oraz zespołem „Filipinki”.
Z zespołem “Król Maciuś Pierwszy”
Po przyjeździe do Kanady grał w takich zespołach jak: KRAK, Biało-Czerwoni, Relax, itd. Obecnie współpracuje z grupą teatralną „Razem” oraz dziecięcą grupą teatralną, dla których pisze muzykę do spektakli oraz wykonuje ją na żywo („Franciszek Świętym”, „Katyń”, „Jasełka”, „Śluby Panieńskie”, „Faustyna”). Prowadzi 12-osobowy zespół młodzieżowy przy parafii Matki Boskiej Częstochowskiej w Montrealu aranżując utwory w stylu nowoczesnym, z elementami jazzu, rocka i pop. Zespół wykonuje utwory religijne jak i utwory z pogranicza muzyki klasycznej i pop.
W towarzystwie Jerzego Styczyńskiego (zespół Dżem)
W ubiegłym roku podczas uroczystości odsłonięcia pomnika Jana Pawła II w Montrealu wykonał własne kompozycje. Zaprezentował się też w repertuarze kolęd, które wykonywał solo w okresie Bożo-Narodzeniowym w Montrealu i Ottawie. W 2009 roku wziął udział w koncercie „Wielkiej Orkiestry Pomocy Świątecznej” w Montrealu. Pisze muzykę do filmów krótkometrażowych. Komponuje na gitarę, fortepian, big-band i orkiestrę w różnych stylach muzycznych jak: jazz, pop, klasyka, rock, latin, blues, etc.. Oprócz tego aranżuje utwory innych kompozytorów (jak Jerzy Różycki, czy Laurenti Djintcharadze, były dyrygent big-bandu jazzowego w Wiedniu). Zajmuje się też pedagogiką udzielając lekcji gry na gitarze.
W towarzystwie Piotra Rubika
Obok muzyki, drugą pasją Jerzego są komputery. W latach 90-tych był redaktorem technicznym i graficznym miesięcznika „Rozmaitości Montrealskie”. Tam zamieszczał swoje felietony z dziedziny komputerowej. Pracuje jako Software Engineer dla firmy komputerowej, a tworzenie programów komputerowych (multimedia, gry) to jego hobby. Do swojej muzyki wykorzystuje najnowsze zdobycze technologii komputerowej, jak VST (Virtual Studio Technology), VSTI (Virtual Studio Technology Instruments). Pasjonuje się ponadto kosmologią i astronomią.
Autor : Radosław Rzepkowski
zdjęcia nadesłane: Jerzy Peter
Redakcja: Pan Jerzy Peter przebywa obecnie w Polsce na Festiwalu Dialogu Kultur jako reprezentant Kanady, sprawozdanie z tego wydarzenia jest oczekiwane przez Kronikę Montrealską.
http://jerzypeter.yolasite.com/
Kronika Montrealska odwiedziła plac budowy nowego montrealskiego Planetarium Rio Tinto Alcan. Przy skrzyżowaniu ulic Sherbrooke i Viau można dojrzeć wyłaniającą się strukturę nowego obiektu. Otwarcie tego planetarium jest zaplanowane na wiosnę 2013 roku. Według dostępnych nam informacji koszt całkowity tego przedsięwzięcia z funduszy federalnych, prowincjonalnych oraz prywatnego inwestora Rio Tinto Alcan został podwyższony z przewidywanych 33 milionów dolarów do 46. Różnicę ma pokryć miasto Montreal. Został także okrojony plan ze względów finansowych zrezygnowano z budowy jednej czwartej przewidywanej powierzchni użytkowej. Dokładne usytuowanie planetarium znajduje się w parku Olimpijskim miedzy Biodomem i Stadionem piłkarskim Saputo. Dokładna lokalizacja pomnika Mikołaja Kopernika nie jest jeszcze znana.
Autor: Z.P. Wasilewski
Zdjęcia: Z.P. Wasilewski
grafika: internet
Bardzo dawno temu, za górami i lasami oraz za siedmioma morzami za siedmioma rzekami było sobie małe królestwo w którym był mały Król i mało poddanych. Było tam małe jezioro, mały pałac, mała łąka, mały młyn, nawet smok był tam bardzo mały. Było tam małe wszystko – małe były pola pańszczyźniane, małe były zbiory na jesieni, nawet zające były małe, bo kapusta na polach też była okropnie mała. Zatem było to królestwo gdzie był sobie król ze swoją małą królową. Pewnego razu mały Król przechadzając się po swoim małym ogrodzie, wąchając swoje małe róże, które oczywiście pachniały bardzo mało, natknął się na swojego małego Poborcę Podatkowego i ze swoją wielką małością rzekł:
- Poborco wierny i uczciwy, rzeknij mi jako tam się sprawy mają u moich małych poddanych; płacą li też podatki czy też płaczą i nie płacą.
- Miłościwy Panie – odrzekł zapytany – jakom zaprawiony w czynie i hartem swoim, wiernością tudzież czynem pokoleń mnie poprzedzających, wierną posługą Tobie w służbie z oddaniem i wigorem miłując Waszą Mość od maleńkości, ośmielę się zauważyć, że poddani Waszeci arogancyją wszeteczną na wskroś są przepełnieni sądząc, iżbyś im Miłościwy z kiesy czerpał a niczego w zamian nie oddawał i w szacunku żadnym poddanych nie mający.
Na co król obwieścił:
- Takoż ja z majestatu władzy obwieszczam, iżbyś ty na dukata więcej ich podatkiem obłożył i głosił mym poddanym moje miłosierdzie bezdenne i łaskawość miłosierną…
Po trzech miesiącach, Jego magnificencja Mały Król, podchodzi do swojego poborcy i spytkuje:
- Jakoż tam w krainie, jakież tam nastroje, jakoż się gawiedzi wiedzie?
- Miłościwie Panujący, z całym mym respektem dla Waszego Majestatu, jestem zmuszony wyznać iż plebejstwo zaczyna krzyczeć, protestować, nawoływać do haniebnych czynów, reformować, reorganizować, manifestować…
- Zamilknij! – uciął gestem dłoni władca – My, Miłościwie Panujący z Bożej Łaski Król obwieszczamy co następuje: każdy pieniacz siejący ferment i nawołujący do buntu wychłostanym niech będzie dla przykładu innym i ku karze samej w sobie na pieniaczu a tymżeż samym ku przestrodze innym.
Po czasie jakimś, ponownie Król pyta o nastroje w narodzie, uzyskując odpowiedź od poborcy, że ludek biedny płaci podatki i płacze, utyskuje, biadoli, ubolewa, na nędzę się skarżąc, na los mizerny i niedolę.
Pewnego zaś razu poborca podatkowy wrócił na dwór królewski z pustymi sakwami zmitygowany okropnie, z utrapieniem na twarzy i oznajmił swemu władcy:
- Najjaśniejszy Panie,lud w całym królestwie się śmieje. Na nic chłosta, na nic dyby, na nic łamanie kołem. Nikt już nie płaci podatków ponieważ nie mają już absolutnie nic, pozostał im tylko pusty garnek, drewniana kopyść i drwiący śmiech.
Na to Król:
- Aaaaa to w takim rzeczy stanie, wracaj w opłotki i rozgłaszaj, że Król w swojej dobroci i miłosierdziu zwalnia wszystkich poddanych z płacenia podatków na okres 6 miesięcy, do czasu żniw. Niech naród się dowie jakiego ma dobrego władcę. Przed opadami śniegu zaś rozpoczynamy pobory tak jak to było do dzisiaj.
Koniec bajki.
W bajce jest z reguły morał, z tej powyższej wynika, że jeżeli władza nie słucha obywateli to zagraża swojej własnej egzystencji. Jeżeli nie ma dialogu między dwoma stronami to wówczas następują zmiany zastałego porządku w sposób demokratyczny lub na zasadzie rewolucji.
W Montrealu mówi się coraz częściej, że manifestacje studenckie są wyrazem niepokoju społecznego. Niech zatem ta śmiejąca się pustym śmiechem gawiedź z powyższej bajki będzie alegorią dzisiejszej młodzieży studenckiej w Montrealu oraz ich krzykiem rozpaczy i frustracji.
Autor: Z.P. Wasilewski
Zdjęcia: Agnieszka Stalkoper
