MUZYCZNI POTENTACI HANDLOWI
Spośród wielu sklepów muzycznych w Montrealu największym powodzeniem cieszą się dwie najpoteżniejsze placówki: Maison Archambault i Centre de musique Steve. Magazyn Archambault został wybudowany w 1929 roku przez Edmonda Archambault. Nazwisko to stało się z biegiem czasu synonimem życia muzycznego Quebecu, a jego dzieło zadomowiło się na stałe w Montrealu. Kto z nas nie pomyśli dziś o « Archambault » planując zakupy nut czy instrumentu muzycznego? W sklepie tym można nabyć również gorliwie poszukiwane płyty compactowe: nowo wydane i stare-zapomniane. Sklep imponuje także ogromną ilością nowych i starszych wydawnictw muzycznych, europejskich i amerykańskich. Można tam kupić nuty na różne instrumenty dla początkujących i dla zaawansowanych. Przekrój wydawnictw jest niezwykle szeroki od muzyki rozrywkowej po operową. 
Edmond Archambault był od roku 1896 nauczycielem fortepianu i sprzedawcą nut, zanim postanowił otworzyć swój olbrzymi, wielopiętrowy sklep przy 500 Sainte Catherine Est. Przed śmiercią w 1947 roku przekazał swój dom w Saint-Paul-l’Ermite – zakonnicom, a sklep – trzem bratankom (Pierre, Rosaire, Edmond). Pierre wycofał się z branży w 1959 roku, sprzedając swe akcje Rosaire i Edmondowi. W latach 60-tych w magazynie sprzedawano głównie płyty europejskie, a w następnej dekadzie, gdy rząd Quebecu zdecydował się doinwestować miejscowy przemysł muzyczny, rozpoczęto dystrybucje płyt lokalnych pod etykietą « Select Alouette ».Dzięki temu wylansowano wówczas wielu artystów quebeckich (np.Jean-Pierre Ferland, Monique Lefebre).Trzecia generacja Archambault to synowie Edmonda (drugiego) i Rosaire. Podczas ich zarządzania sklep osiągnął niespotykany wcześniej rozmach. W ostatnich dwudziestu kilku latach obroty zwielokrotniły się oraz wzrosła liczba nabywców. Dziś podstawową misją sklepu jest sprzedaż instrumentów elektronicznych i wszelkich akcesoriów muzycznych wysokiej jakości (struny, kamertony, mikrofony, wzmacniacze). Prym wiodą keybordy i syntezatory o różnych wielkościach i możliwościach wykonawczych. Istnieje też duży asortyment tradycyjnych instrumentów akustycznych – strunowych i perkusyjnych.
Specjalny salon przeznaczony jest na pianina i fortepiany. Pomieszczenia sklepu zajmuja pięć pięter, a w biurze znajduje się księga pamiątkowa gdzie można odnalezć zapiski historyczne i autografy wybitnych artystów, którzy odwiedzili sklep (Maurice Chevalier, Edith Piaff, Charles Aznavour, Fernandel, Louis Mariano). Ten wielopiętrowy gmach staje się więc powoli pomnikiem historycznym.
Drugi potentat handlowy « Centre de musique Steve « liczy 47 lat. Jego założycielem jest Steve Kirman. Sklep otworzył podwoje w 1965 roku przy ulicy 51 Saint-Antoine Ouest w pobliżu Saint-Laurent. 
Lata 70-te charakteryzowały się, jak wiadomo, odkryciem nowych technologii w produkcji instrumentów. Dzięki temu zwielokrotniły się ich możliwości dzwiękowe i kolorystyczne. Prym w produkcji wiodła Japonia, a sprzęt muzyczny z tego kraju znajdował wielu nabywców, dzięki wysokiej jakości i niskim cenom. »Steve» szedł z duchem czasu i potrafił dostosować się do nowych wymogów klienteli. Serwował w sprzedaży organy MIDI, syntezatory, gitary i perkusję elektryczną oraz inne instrumenty. Z roku na rok magazyn rozwijał swą działalność zwiększając ustawicznie obroty. Dziś ogromny asortyment pozwala zaoferować klientom niemal wszystko czego poszukują. Ustępuje on « Archambault » jedynie pod względem oferty wydawnictw nutowych. Sklep zajmuje szereg pomieszczeń i zatrudnia ponad 50 pracowników, którzy z dużą kulturą i fachowo obsługują klientów.
Wśród pozostałych sklepów muzycznych Montrealu do najbardziej znanych należą Italmelodie, Nantel-Pianos i Centre Musical Ahuntsic..
Autor: Radosław Rzepkowski
Ciekawych rzeczy dowiaduję się o moich dwóch ulubionych sklepach
Szkoda tylko, że Archambault ma tak mało urozmaicony dział z muzyką polską, ledwie kilka tytułów i to sprzed paru lat. Ale w sumie jest to jedyne miejsce z w miarę sensowną polską muzyką. Poza Allegro.pl oczywiście 
Poza tym można coś polskiego znaleźć w ogólnym dziale z rockiem, albo metalem, jeżeli ktoś to lubi. No i rozumiem, że z tymi “gorliwie poszukiwanymi płytami” to była ironia? 
Co do Steve’s to obok jest jeszcze Jack’s Musique. O wiele mniejszy, ale też ciekawie wyposażony.
Dzięki Pleban za cenne wskazówki dotyczące możliwości zakupu polskiej muzyki,nawet o tym nigdy bym nie pomyślał,już jutro wybiorę sie tam na zwiady.Jest tutaj blisko redakcji Kroniki Montrealskiej olbrzymi Archambault na Halles D’Anjou.Pozdrawiam
Miałem na myśli ten na rogu Berri i Ste-Catherine, ale jeżeli ten u Ciebie jest tak olbrzymi, to pewnie też coś znajdziesz. Pozdroszejset!
W tym moim olbrzymim po poszukiwaniu polskiego rocka podszedłem do bardzo młodego ekspedienta i pytam:
-szukam nagrań z polskim rockiem…
-a… to Polacy gają rocka ? popatrzył na moje marszczące się brwi i dorzucił;eeee tam taki głupi dowcip,to wszystko z nudów
-no pewnioe że z nudów-powiedziałem-,ja na twoim miejscu zamiast się nudzić poszedłbym na tamtą stronę gdzie są książki i wydłubał taką jedną ,grubą gdzie jest bardzo dokładnie napisane jak to Polacy nauczyli grać rocka wszystkich Kebeków.
-poważnie ? zapytał ekspedient aintrygowany
-jak najbardziej poważnie-dodałem
Chyba będę musiał się wybrać do twojego sklepu
Pozdroszejset ciebie też -w jakimkolwiek to jest języku
Ja tam nie pytam, tylko sam szukam. Od czasu jak zapytałem o płyty Marka Knopflera w HMV (właściwie kasety, bo to 98 rok był
), a pan nie miał pojęcia kto to jest. No ale to trzeba mieć czas do stracenia, bo jest tego sporo 
W tym “moim” na dole jest dział z muzyką etniczną, tam jest kilka tytułów. Various Manx, Trebunie Tutki itp. W Metalu szczególnie polecam Comę, a konkretnie naklejkę na płycie: Winner of 3 Fryderyk Awards (German Grammys) 
@pleban:ja nie trawię metalu,wolę już coś lżejszego,etnicznego,np,jakąś Polkie Galopkie
Z Comą żartowałem, bo to taki metal dla zagubionych nastolatek, chodziło mi o te niemieckie Grammy
Byłem tam dzisiaj: Trebunie Tutki, Warsaw Village Band, Jeszcze Raz (Paweł Kunigis), Various Manx i Kayah – taki jest wybór 
Paul Kunigis,Yesss ! Kayah,Yessss ! O reszcie będę się musiał dowiedzieć na Universytecie.
Cytat z Kunigisa: Kto pijąszki ma pojedzie nad morze a kto pijąszkóf nie ma pojechać nie może
Notabene, jeżeli będziesz w tym na rogu Berri i Ste-Catherine to po wejściu od razu uderz schodami na dół do jazzu, reggae i muzyki etnicznej. Tam są te płyty, a jeżeli za ladą będzie gość po 30, w okularach, łysawy ale z dreadami, to zagadaj do niego po polsku. Jest tutejszy, ale zakochany w Polsce i uczy się polskiego
Odezwałem się do niego jak usłyszałem, że puszcza Golców 
Panie plebanie rozbawiłeś mnie do góralskości
,poznałem ja tutaj kiedyś takiego Kebeka w księgarni szukając atlasu grzybów,grzybiarzem będąc z zamiłowania bojaźliwym .Człek ten całkiem normalnie wyglądający zagadał do mnie normalnym polskim i poprawnym z lekkim akcentem ,który ujdzie w tłumie i wybaczalnym jest a nawet sympatycznym.Po ponad 20 minutowej konwersacji i udzieleniu cennych wskazówek przez tego uroczego subiekta pytam wreszcie: a pan od dawna w Kanadzie ?
A on mi mówi :pan myśli ,że ja jestem Polakiem ? albo mam polskie korzenie ? Nic podobnego,ja jestem zamiłowany w polskiej kulturze ,sam się nauczyłem polskiego,uwielbiam polską literaturę,znam w stopniu dostatecznym polską historię i ją doceniam.
-Co pana do tego skłoniło ? spytałem nie dowierzając
-Jak pan myśli ? zapytał ze smutkiem w oczach…
-Kobieta ?
Nigdy nie otrzymałem odpowiedzi na to pytanie.