DSC_0016

Rzeźby lodowe

Miasteczko Saint-Côme, byłoby jednym z wielu dziesiątek podobnych i nie wyróżniających się miasteczek w całej prowincji More »

_DSC0042

Indiańskie Lato

Wyjątkowo ciepła temperatura w ciągu października wystarczyła, by wszyscy zaczęli mówić o Indiańskim Lecie. Czym rzeczywiście More »

huitre

Boso ale w ostrygach

Od wieków ostrygi są wyszukanym daniem smakoszy dobrej kuchni oraz romantyków. Ostryga od czasów antycznych uchodzi More »

ville-msh1

Góra Świętego Hilarego w kolorze dojrzałej dyni

Góra Św. Hilarego ( fr: Mont St-Hilaire) jest jedną z 8 gór (a raczej wzgórz ze More »

24pazdziernika2016Wojcik1

Henryk Wójcik (1947-2018)

Polonia montrealska pożegnała Henryka Wójcika w piątek 07 grudnia 2018 na uroczystej mszy pogrzebowej w kościele More »

Domestic_Goose

Milczenie Gęsi

Wraz z nastaniem pierwszych chłodów w Kanadzie oczy i uwaga konsumentów jest w wielkiej mierze skupiona More »

rok-ireny-sendlerowej-logo

2018 rok Sendlerowej

Uchwała Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 8 czerwca 2017 r.w sprawie ustanowienia roku 2018 Rokiem Ireny More »

Parc-Oméga1

Mega przygoda w parku Omega

Park Omega znajduje się w miejscowości Montebello w połowie drogi między Gatineau i Montrealem. Został założony More »

homer-simpson-krzyk-munch

Bliskie spotkanie ze służbą zdrowia.Nowela

Nie tak bardzo dawno temu w wielkiej światowej metropolii na kontynencie północno-amerykanskim w nowoczesnym państwie Kanadzie, More »

Flower-for-mother

Dzień Matki

Dzień Matki obchodzony jest w ponad 40 krajach na świecie. W Polsce mamy świętują 26 maja, More »

DSC_0307

Christo Stefanoff- zapomniany mistrz światła i koloru

W kanadyjskiej prowincji Quebek, znajduje się miasteczko Val David otoczone malowniczymi Górami Laurentyńskimi. W miasteczku tym More »

2970793045_55ef312ed8

Ta Karczma Wilno się nazywa

Rzecz o pierwszych osadnikach polskich w Kanadzie. W kanadyjskich archiwach jako pierwszy Polak imigrant z polski More »

Capture d’écran 2018-04-01 à 20.00.04

Rezurekcja w Parafii Św. Krzyża w Montrealu

W Montrealu oprócz czterech polskich parafii katolickich, zarządzanych przez Franciszkanów jest jeszcze jedna polska parafia należąca More »

Capture d’écran 2018-03-25 à 12.47.16

Wielkanoc w Domu Seniora

W sobotę 24 marca 2018 uczniowie z montrealskiego Szkolnego Punktu Konsultacyjnego przy Konsulacie RP w Montrealu More »

DSC_4819

Gęsie pipki i długi lot do punktu lęgu

Jak się mają gęsie pipki do długiego gęsiego lotu ? A jak się ma piernik do More »

embleme-insecte-montreal

Montrealski admirał

Entomologicznym emblematem prowincji Quebek  jest motyl admirał. W 1998 roku, Quebeckie Stowarzyszenie Entomologów zorganizowało publiczne głosowanie More »

Capture d’écran 2018-03-20 à 15.21.11

XVII Konkurs Recytatorski w Montrealu

W robotę 17 marca 2018 r. odbył  się XVII Konkurs recytatorski w Montrealu. W konkursie brały More »

herb templariuszy

Sekret Templariuszy

Krucjata albigeńska, jaką zorganizował przeciwko heretykom Kościół Katolicki w XIII wieku, zniszczyła doszczętnie społeczność Katarów, dzięki More »

Capture d’écran 2018-03-14 à 17.54.19

IV Edycja Festiwalu Stella Musica

Katarzyna Musiał jest współzałożycielką i dyrektorem Festivalu Stella Musica, promującego kobiety w muzyce. Inauguracyjny koncert odbył More »

800px-August_Franz_Globensky_by_Roy-Audy

Saga rodu Globenskich

August France (Franz) Globensky, Globenski, Glanbenkind, Glaubenskindt, właśc. August Franciszek Głąbiński (ur. 1 stycznia 1754 pod More »

Bez-nazwy-2

Błękitna Armia Generała Hallera

Armia Polska we Francji zwana Armią Błękitną (od koloru mundurów) powstała w czasie I wojny światowej z inicjatywy More »

DSC_4568

Polowanie na jelenia wirginijskiego, czyli jak skrócić zimę w Montrealu

Jest z pewnością wiele osób nie tylko w Montrealu, którym dokuczają niedogodności kanadyjskiej zimy. Istnieje jednak More »

CD-corps-diplomatique

Konsulat Generalny RP w Montrealu-krótki zarys historyczny

Konsulat Generalny w Montrealu jest jednym z trzech pierwszych przedstawicielstw dyplomatycznych powołanych przez rząd polski na More »

Capture d’écran 2018-03-07 à 08.47.09

Spotkania Podróżnicze: Krzysztof Tumanowicz

We wtorek, 06 marca w sali recepcyjnej Konsulatu Generalnego w Montrealu odbyło się 135 Spotkanie Podróżnicze. More »

Capture d’écran 2018-02-24 à 09.30.00

Polsko Kanadyjskie Towarzystwo Wzajemnej Pomocy w Montrealu

Polsko-Kanadyjskie Towarzystwo Wzajemnej Pomocy w Montrealu ( PKTWP) powstało w 1934 roku jako nieformalna grupa. Towarzystwo More »

poutine 2

Pudding Kebecki,czyli gastronomiczna masakra

Poutine jest bardzo popularnym daniem kebeckim. Jest to bardzo prosta potrawa złożona generalnie z trzech składników;frytki,świeże kawałki More »

original.1836

Sir Casimir-rzecz o gubernatorze pułkowniku jej królewskiej mości

Przy okazji 205 rocznicy urodzin przypominamy sylwetkę Kazimierza Gzowskiego (1813 Petersburg-1898 Toronto),najsłynniejszego Kanadyjczyka polskiego pochodzenia – More »

Syrop-klonowy

Kanada miodem płynąca

Syrop klonowy powstaje z soku klonowego. Pierwotnie zbierany przez Indian, dziś stanowi istotny element kanadyjskiego przemysłu More »

Capture d’écran 2018-02-22 à 12.57.23

Nowy Konsul Generalny RP w Montrealu, Dariusz Wiśniewski

Dariusz Wiśniewski jest związany z Ministerstwem Spraw Zagranicznych od roku 1994.  Pracę swą rozpoczął w Departamencie More »

24 marzec 2015

Chronologia sprzedaży budynków Konsulatu Generalnego w Montrealu

20 lutego 2018 roku, środowisko polonijne w Montrealu zostało poinformowane bardzo lapidarną wiadomością rozesłaną do polonijnych More »

Category Archives: Kanada

Dzień Jana Pawła II obchodzony w Kanadzie

J-P II

Parlament Kanady ustanowił  drugi dzień kwietnia Dniem Papieża Jana Pawła II. Przyjęta w obu izbach kanadyjskiego parlamentu uchwała nazywa św. papieża-Polaka orędownikiem godności człowieka i wolności.

Ustawę jako pierwszy złożył poseł liberalny polskiego pochodzenia Andrew Kania z Brampton, ale przepadła ona wraz z ustaniem ówczesnej sesji parlamentarnej. Kontynuatorem projektu ustawy jest kanadyjski poseł polskiego pochodzenia Władysław Lizoń. Lizoń jest posłem federalnym z Mississauga East Cooksville. Jego ustawa w sprawie ustanowienia 2 kwietnia dniem papieskim została przyjęta przez Senat Kanady, a  po podpisaniu przez gubernatora generalnego w dniu 16 grudnia 2014 stała się obowiązującym prawem. Oznacza to, że wyznaczono w całej Kanadzie 2 kwietnia każdego roku jako oficjalny Dzień Papieża Jana Pawła II. Ustawa podkreśla wiele osiągnięć polskiego Papieża o uniwersalnym znaczeniu: świadectwo odwagi, jego obronę wolności w obliczu tyranii i głębokie świadectwa nadziei wyrażane wobec świata.

Banner JP II

Jan Paweł II podczas swoich podróży apostolskich odwiedził Kanadę trzykrotnie; w 1984 i 1987 roku oraz na Światowym Dniu Młodzieży w Toronto w roku 2002.

Władysław_Lizoń_Senate_of_Poland_01

Władysław Lizoń,(ur. 1954 w Nowym Sączu) – polski inżynier i działacz polonijny, od 2005 do 2010 prezes Kongresu Polonii Kanadyjskiej, przedsiębiorca. W wyborach parlamentarnych w 2011 uzyskał mandat posła do kanadyjskiej Izby Gmin z ramienia konserwatystów w okręgu Mississauga East-Cooksville, Ontario. Na jesieni 2016 Władysław Lizoń ponownie objął stanowisko Prezesa Zarządu Głównego Kongresu Polonii Kanadyjskiej.

Rok Jana Pawła II w Polsce.

Zgodnie z uchwałą Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z grudnia 2014 roku, 2015 rok został ustanowiony Rokiem Jana Pawła II.  Posłowie zgodnie przyjęli uchwałę „w poczuciu moralnego obowiązku i głębokiego szacunku wobec postaci, która wywarła tak znaczący wpływ na losy nie tylko naszego narodu ale i całego współczesnego świata”. Sejm podkreślił w niej również ogromne zasługi i zaangażowanie Jana Pawła II w proces odradzania się niepodległości naszej ojczyzny oraz ogromny wkład w propagowanie uniwersalnego przesłania o godności i prawach człowieka. Jego życie było świadectwem wiary dla milionów ludzi na całym świecie, a bolesne odejście zjednoczyło wszystkich Polaków niezależnie od wyznania i poglądów”

Autor: Zbigniew Wasilewski

Fot, grafika : materiały prasowe

Mój kraj nie jest krajem,to jest zima

DSC_0077

Poemat “Mój kraj” został skomponowany w 1964 roku przez Gilles Vigneault (muzyka i teksty), utwór został zamówiony przez National Film Board of Canada. “Mój kraj nie jest krajem, to jest zima,” to pierwsze zdanie przedstawia metaforyczny klimat utworu, który mówi głównie o powiewie zimna, śniegu i lodu,temperatura Quebecu służy jako metafora kulturowej izolacji. Pomimo,że “w tym kraju wieje”, autor nadal będzie wiernie i w przyjazny sposób kroczyć śladami jego ojca, który wybudował dom.Wspomniał także, w drugim wersecie o samotności,otwartych przestrzeniach oraz o ideale braterstwa.

DSC_0083

 “Mój kraj” m.in. zdobył nagrodę Prix Félix-Leclerc przyznawaną przez Festival du Disque (1965). Za interpretację tej piosenki, Monique Leyrac zdobyła Grand Prix Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie (1965). Patsy Gallant nagrał francuską wersję, pod tytułem “Z Nowego Jorku do Los Angeles (1976).  Wielu innych artystów nagrało tą piosenkę, szczególnie Salome Bey, Neil Chotem (wersja instrumentalna), Roger Doucet, Ensemble Claude-Gervaise, Judy Lander (“Mój kraj”), Danielle Licari, Monique Leyrac, Ginette Reno, Gaston Rochon, Katarzyna Sauvage, Michel Louvain, Michèle Richard i René Simard. Znany kebecki kompozytor André Gagnon wuykorzystał ją jako temat pierwszej części czwartego Koncertu Moje cztery pory roku

DSC_0085

MON PAYS

Mon pays ce n’est pas un pays, c’est l’hiver
Mon jardin ce n’est pas un jardin, c’est la plaine
Mon chemin ce n’est pas un chemin, c’est la neige
Mon pays ce n’est pas un pays, c’est l’hiver
Dans la blanche cérémonie

Où la neige au vent se marie
Dans ce pays de poudrerie
Mon père a fait bâtir maison
Et je m’en vais être fidèle
A sa manière, à son modèle
La chambre d’amis sera telle
Qu’on viendra des autres saisons
Pour se bâtir à côté d’elle

Mon pays ce n’est pas un pays, c’est l’hiver
Mon refrain ce n’est pas un refrain, c’est rafale
Ma maison ce n’est pas ma maison, c’est froidure
Mon pays ce n’est pas un pays, c’est l’hiver

DSC_0080

De mon grand pays solitaire
Je crie avant que de me taire
A tous les hommes de la terre
Ma maison c’est votre maison
Entre mes quatre murs de glace
Je mets mon temps et mon espace
A préparer le feu, la place
Pour les humains de l’horizon
Et les humains sont de ma race

Mon pays ce n’est pas un pays, c’est l’hiver
Mon jardin ce n’est pas un jardin, c’est la plaine
Mon chemin ce n’est pas un chemin, c’est la neige
Mon pays ce n’est pas un pays, c’est l’hiver

Mon pays ce n’est pas un pays, c’est l’envers
D’un pays qui n’était ni pays ni patrie
Ma chanson ce n’est pas une chanson, c’est ma vie
C’est pour toi que je veux posséder mes hivers

Autor: Gilles Vigneault

DSC_0077

MÓJ KRAJ

Mój kraj nie jest krajem, to jest zima
Mój ogród nie jest ogrodem, to są równiny
Moja droga nie jest drogą lecz jest śniegiem
Mój kraj nie jest krajem lecz jest zimą

W białej śnieżnej ceremonii
Gdzie śnieg poślubia zamieć…
Na tej ziemi gdzie wieje zadymka
Mój ojciec  wybudował dom
I będę szedł tą drogą wytyczoną i chłodną
Za ojca śladem,dumny,za jego przykładem
Pokój w tym domu będzie ogromny,gościnny

Że nadejdą doń goście z innych pór roku

Aby wybudować swój dom po sąsiedzku

DSC_0088

Mój kraj nie jest krajem, to jest zima
Mój refren nie jest refrenem lecz podmuchem wiatru
Mój dom nie jest moim domem lecz jest chłodem
Mój kraj nie jest krajem, to jest zima

Z mojego kraju rozległego i samotnego
Wołam i krzyczę zanim się nie wyciszę
Do wszystkich ludzi na ziemi:
Mój dom jest twoim domem !
W moich czterech ścianach z lodu
Wyłożyłem mój czas i moją przestrzeń
Aby przygotować ognisko i wspólne  miejsce
Dla ludzi na horyzoncie
Którzy są tylko jednej rasy

DSC_0090

Mój kraj nie jest krajem, to jest zima
Mój ogród to nie  ogród, to równiny
Moja droga nie jest drogą, to jest śnieg
Mój kraj nie jest krajem, to jest zima

Mój kraj nie jest krajem, jest odwrotnie
To jest kraj,który nie był moją ziemią ni ojczyzną
Moja pieśń nie jest pieśnią; jest moim życiem…
To dla ciebie, pragnę posiąść i poskromić moje zimy

Tłumaczenie: Monsieur LaPadite

DSC_0089

af591341dc2ba52d881b61f01b7a21da

Gilles Vigneault

Gilles Vigneault,urodzony w Natashquan (prowincja Quebec) 27 pażdziernika 1928 r.pozostaje do dzisiaj najsłynniejszym kompozytorem i interpretatorem poezji nie tylko w Kebeku lecz w całym frankofońskim świecie. Począwszy od 1960 roku,kiedy to zaczął śpiewać w Quebecu,nie poprzestaje na popularności w Szwajcarii,Francji oraz Belgii. Dostąpił bardzo wielu tytułów honorowych,aby nadmienić jedynie pół tuzina tytułów honorowych nadanych przez uniwersytety:Honoris Causa. Został mianowany Kawalerem Literatury i Sztuki Kanady,Kawalerem Legii Honorowej,Oficerem Zgromadzenia Narodowego Kebeku i wiele wiele innych bardzo ważnych wyróżnień.

Poemat Mon Pays (Mój Kraj) jest postrzegany przez separatystów kebeckich, jako hymn narodowy przyszłej republiki wyzwolonego Quebeku z jarzma kanadyjskiego uciemiężenia.

Opracował: Zbigniew Wasilewski

Zdjęcia: Zbigniew Wasilewski

 

NA SZCZUPAKA DO PRZERĘBLA

DSC_4548

Łowienie ryb spod lodu jest kanadyjskim zwyczajem odziedziczonym od Indian. Wędkowanie pod lodem inaczej zwane też białymi połowami, jest praktykowane prawie wszędzie w Quebecu, od momentu gdy tylko lód o wystarczającej grubości pokryje jeziora i rzeki.  Aby się uchronić przed mroźnym powietrzem i móc pozostać dłużej na zamarzniętym jeziorze, wędkarze stawiają maleńkie domki, w których jest piecyk do ogrzewania. Innym sposobem służącym do rozgrzewania, zauważonym przeze mnie, była bardzo gorąca herbata spożywana często i ochoczo przez wędkarzy. Mam podstawy twierdzić, że była to z pewnością tak zwana gorąca “herbata z młotkiem”, gdzie rolę młotka spełnia rum, gin lub whisky :) . Herbata z młotkiem sprawia, że wędkarz jest wesoły i towarzyski – pomimo nawet pustego wiaderka na ryby i po 6-cio godzinnym wyczekiwaniu na branie.

Na polach lodowych montowane są na okres zimy całe osady wędkarskie, z toaletami, restauracją, punktem sprzedaży sprzętu wędkarskiego oraz pozwoleń na wędkarstwo.

Bardzo dużą popularnością cieszą się całodniowe rodzinne wypady na połów pod lodem:

Poruszanie się samochodami po zamarzniętym jeziorze jest bardzo mocno sugerowane po wyznaczonych trasach, które są regularnie testowane. Nie należy przekraczać 30km/godz. a zatrzymywać się przed znakiem Stop.

W dzisiejszych czasach już się przerębla siekierą nie rąbie, do tego służą świdry spalinowe:

Domek można wynająć na jeden dzień, weekend lub na cały sezon:

Zmiana przynęty lub upewnienie się, że założona mała rybka nie straciła nic na wigorze, oraz oczyszczenie zamarzającego przerębla z gromadzącego się lodu:

Wyczekiwanie… aż do momentu gdy nagle jedna z tych specjalnie do tego celu przystosowanych wędek przechyli się raptownie ku przeręblowi.

Warunki atmosferyczne tego dnia +1 ºC, słonecznie, lekkie zachmurzenia, chwilami silny wiatr.

Łowisko lodowe znajduje się 45 min. samochodem od Montrealu w Vaudreuil-Dorion.

Ryby, które można złowić na rzece w Vaudreui-Dorion to sandacze,  szczupaki, okonie i miętusy.

Autor: Zbigniew Wasilewski

Foto: Zbigniew Wasilewski

Pola chwały

_DSC0079

Pole Chwały (fr;Champ d’honneur) znajduje się w Pointe-Claire na obrzeżach Montrealu. Jest to miejsce spoczynku zarezerwowane dla kanadyjskich weteranów. Cmentarz powstał w 1930 roku i od czasu założenia został wielokrotnie modernizowany. W 1934 roku został na tym osobliwym cmentarzu postawiony Krzyż Pamięci. W roku 1937 została wybudowana Brama Pamięci. W latach 60-tych ubiegłego wieku ścieżki cmentarne zostały nazwane imionami wybitnych żołnierzy kanadyjskich, w tym między innymi wielkiego bohatera kanadyjskiego ,polskiego pochodzenia Andrew Mynarski,o którym obszerniej w Kronice Montrealskiej napisano klikając tutaj. W roku 1975 została wybudowana Kaplica Pamięci na terenie cmentarza. Pole Chwały w Pointe-Claire jest  pierwszym i największym pomnikiem w Kanadzie oddanym w hołdzie dla kanadyjskich żołnierzy walczących na frontach ostatnich wojen. Inne prowincje kanadyjskie podjęły ten szlachetny cel i podobne cmentarze znajdują się w Ontario,Manitobie, Nowej Szkocji i w Nowej Fundlandii. Cmentarz w Pointe-Claire to 12 000 grobów wśród nich jest około 440 Polaków. Na Polu Chwały są pochowani żołnierze, wszyscy bez względu na swoją rangę i stopień wojskowy w równym rzędzie,w jednym szeregu od stopnia generała i szeregowca, z taką samą tablicą. Równi, wszyscy wobec fenomenu śmierci.

_DSC0015 _DSC0019 _DSC0020 _DSC0022 _DSC0024 _DSC0025 _DSC0026 _DSC0028 _DSC0029 _DSC0033 _DSC0034

_DSC0035 _DSC0036 _DSC0038 _DSC0040 _DSC0044 _DSC0045 _DSC0046 _DSC0047 _DSC0079 _DSC0086

 

Autor: Zbigniew Wasilewski

Fot: Zbigniew Wasilewski

Puste Miejsca

 ławka

Puste miejsca

Do przeszłości często powracam. Przybywam.
I jak gość nieproszony, pokornie
O jałmużnę wyciągam rękę…

Do przeszłości powracam, tamtej odległej -
- bliskiej; tej memu sercu najbliższej.
Idę na wojnę, by z niej nie powrócić,
Ale…przecież powracam z niej zwyciężony lecz niepokonany.

Szukam tej ciszy w śpiewie skowronków
I jej nie odnajduję…
Podchodzę tak bardzo blisko, tak blisko
By znów się jeszcze bardziej  oddalić.

Zapełnić miejsca… te miejsca,
Te puste szkolne ławki,
Te opuszczone fontanny w parku,
I te krzesła przy stołach biesiadnych.

Niedokończone rozmowy…
Przerwane tańce…
I obiad zjedzony na szybko…
I te gorzkie pożegnania na zawsze…

Tam zaglądam jeszcze,
Bo tutaj już jestem
A tam ciągle i na wieki pozostanę !

Monsieur LaPadite

Z tomiku poezji: “Bylecopis Nasz Powszedni”

grafika: na-telefon.org

 

Jesień  w dolinie  łagodności

_DSC0511

Buddyzm, jedna z wielkich religii uniwersalistycznych, która rozwijała się począwszy od V w. p.n.e., a jej punkt wyjścia stanowiły nauki głoszone przez Buddę Śakjamuniego. Podstawą buddyzmu są tzw. Cztery Szlachetne Prawdy, objawione przez Buddę w jego pierwszym kazaniu w Benaresie :
1) wszelkie bytowanie to ból i cierpienie – bolesne są narodziny, starość, śmierć, połączenie z niechcianym, rozłączenie z miłym, niezaspokojenie pragnień;
2) źródłem cierpienia jest niewiedza, z której poprzez różne stadia pośrednie wyłania się pożądanie i przywiązanie do życia zamykające człowieka w kręgu wcieleń (reinkarnacja);
3) istnieje możliwość położenia kresu cierpieniu;
4) stwarza ją tzw. Ośmioraka Ścieżka: należyty pogląd, należyty zamiar, należyta mowa, należyte działanie, należyty sposób życia, należyty wysiłek, należyta uwaga, należyta koncentracja;
Buddyzm jest systemem autosoteriolegicznym: wskazuje drogę do samowyzwolenia, dostępną dla każdego, kto zechce ją w sposób właściwy praktykować. Jest uważany za religię nonteistyczną Nie odwołuje się Boga – zarówno Boga-Stwórcy, jak i Boga-Zbawcy (dlatego w kategoriach religioznawstwa Zachodu opisywany jest jako doktryna ateistyczna).

Przyjmuje, że u podłoża wszystkiego tkwi odwieczna pustka: śunjata, a świat stanowi dynamiczny układ nieustannie zmieniających się elementów, dharm, które nie istnieją same z siebie, lecz pojawiają się we wzajemnych momentalnych powiązaniach uwarunkowanych przez to, co je poprzedza, i zarazem warunkujących to, co po nich następuje (tzw. Prawo Współzależnego Powstawania sformułowane przez Buddę).

Podobną strukturę ma według buddyzmu osobowość ludzka, dlatego odrzuca on istnienie substancjalnej, trwałej duszy – głosi równocześnie zasadę absolutnej odpowiedzialności za popełnione czyny (tzw. prawo karmana), która trwa tak długo, jak długo człowiek tkwi w kręgu wcieleń. Wyzwalające oświecenie osiąga się bez zbawczej interwencji jakiejkolwiek instancji zewnętrznej, wyłącznie wysiłkiem własnym, odsłaniając i aktualizując tkwiące w samym sobie dyspozycje (każde stworzenie ma według buddyzmu naturę Buddy).

Wiara w Buddę jest wiarą w to, że był on kimś, kto zjawił się na Ziemi, by głosić naukę o wyzwoleniu, a jednocześnie w sposób doskonały ją zrealizował – jest też wiarą w prawdziwość i skuteczność jego nauki. Uważa się go zatem za mistrza duchowego, za nauczyciela, nie za Boga czy zbawiciela.

Buddyzm jest systemem otwartym, pozbawionym rozbudowanej dogmatyki, dlatego mimo całej różnorodności jego szkół i kierunków nie występuje w nim zjawisko herezji.
Stanowi przede wszystkim pewną indywidualną praktyką, której fundament to medytacja i zachowywanie podstawowych zasad etycznych: majtri (współczucia i przyjaznego nastawienia wobec wszystkich istot), ahinsy (nieczynienia krzywdy żadnej z nich), karuny (miłosierdzia) – rytuał i kult nie grają w nim roli pierwszoplanowej.

Nie istnieje też jakaś specjalna forma przyjęcia owej religii – buddystą staje się ten, kto podzielając wiarę w Cztery Szlachetne Prawdy zaczyna dążyć do wyzwolenia. W niektórych tradycjach nawrócenie na buddyzm łączy się z wypowiedzeniem formuły przyjęcia schronienia w tzw. trzech klejnotach buddyzmu: w Buddzie, Dharmie, czyli jego nauce, i Sandze, czyli wspólnocie wyznawców.

Obecnie liczy ok. 700 mln wyznawców. Dominuje w Nepalu, Laosie, Bhutanie, Tajlandii, Birmie, Kambodży, Sri Lance. Wielu buddystów mieszka też w Chinach, Japonii, Korei Południowej, Wietnamie, Mongolii, Indonezji, Malezji oraz na obszarze Federacji Rosyjskiej. Niewielkie gminy buddyjskie znajdują się w Europie. W Montrealu istnieje kilka świątyń buddystów, w przeważającej  większości skupiających przedstawicieli  Indii, Chin i Wietnamu. Miejsce przedstawione w poniższym reportażu odkryłem dzięki mojemu montrealskiemu przyjacielowi, Kanadyjczykowi pochodzenia wietnamskiego, mistrzowi Feng Shui, mistrzowi karate, buddyście o niezwykłej inteligencji żyjącemu w perfekcyjnej harmonii z naturą; Ricky The Cuong Quan. Ricky opowiedział mi pewnego dnia historię pewnego mnicha buddyjskiego mieszkającego w Montrealu, który miał wizję aby zbudować klasztor. W wizji tego mnicha pojawił się element drzewa okrytego białymi kwiatami; według przesłania tej wizji, mnich otrzymał za zadanie odnalezienie miejsca z tym drzewem kwitnącym na biało, które  miało być miejscem założenia klasztoru buddystów. Ponad dwadzieścia lat temu w 199o roku, po odnalezieniu tego drzewa w kompletnej quebeckiej głuszy w otoczeniu dziewiczej natury powstają pierwsze obiekty dzisiejszego imponującego sanktuarium buddyzmu.  Klasztor nazywa się Tam Bao Son  ( pol: Wielki Sosnowy Las), znajduje się w górach Laurentydach w pobliżu Mont Tremblant. Dojeżdżając do tego miejsca leśnym traktem, ostatnią osadą jest miejscowość Arundel, w której wielki Polak, generał Kazimierz Sosnkowski, spędził swoje życie na wygnaniu jako pospolity banita. Dynamika kebeckiej jesieni harmonizuje z filozofią Buddyzmu w nieoczekiwanie łagodnym stylu w klasztorze Tam Bao Son.

_DSC0510 _DSC0511 _DSC0513 _DSC0517 _DSC0518 _DSC0527 _DSC0529 _DSC0533 _DSC0534 _DSC0536 _DSC0551 _DSC0563 _DSC0574 _DSC0575 _DSC0578 _DSC0583 _DSC0584 _DSC0585 _DSC0597 _DSC0605 _DSC0611 _DSC0617 _DSC0624 _DSC0627 _DSC0635 _DSC0644 _DSC0645 _DSC0646 _DSC0652 _DSC0653 _DSC0657 _DSC0673 _DSC0686_DSC0593

Opracował: Zbigniew Wasilewski

Fot: Grace Wasilewska, Zbigniew Wasilewski

Bunkier premiera Diefenbakera

atom_bomb_nuclear_weapon_nuke_sticker-p217734592870808075envb3_400

W odległości 35 kilometrów od stolicy Kanady; Ottawy w miejscowości Carp, 30 metrów pod ziemią znajduje się doskonale zakonserwowany jeden z rzadkich bastionów  z okresu Zimnej Wojny na terenie Kanady . Bunkier antynuklearny w pobliżu Ottawy pomimo,że otwarty dla zwiedzających i zadeklarowany jako zabytek historyczny jest raczej bardzo mało znany Kanadyjczykom. Ten prawdziwy labirynt złożony z 368 pomieszczeń miał służyć  w latach 60-tych ubiegłego wieku jako schron dla rządu kanadyjskiego,jego przybocznej gwardii oraz jako skarbiec narodowy w przypadku ataku nuklearnego.

 

Little Boy –(pol: chłopczyk) kryptonim bomby jądrowej zrzuconej 6 sierpnia 1945 roku na Hiroszimę. Bomba Little Boy została zrzucona z wysokości około 9500 m przez bombowiec B-29 o nazwie Enola Gay, pilotowany przez płk. Paula Tibbetsa. Bomba wybuchła o 8:16:02 (rano) czasu lokalnego, na wysokości około 580 metrów nad centrum miasta.

“Fat Man” – (pol:”Grubas”) nazwa bomby atomowej, która w dniu 9 sierpnia 1945 roku została zdetonowana nad japońskim miastem Nagasaki.

Budynek wejścia do schronu celowo posiada formę chlewu do chodowli świń,jakich jest wiele w rolniczej okolicy.

Bunkier,wybudowany w wielkiej tajemnicy między 1959-1961 za cenę 22 000 000 dolarów w maleńkiej miejscowości Carp został oficjalnie zamknięty w 1994 roku. W tym samym roku został oficjalnie uznany przez rząd kanadyjski jako: najważniejsze miejsce w Kanadzie z okresu Zimnej Wojny. To niecodzienne miejsce pozwoli nam zrozumieć atmosferę tamtych lat wynikłą z bardzo realnego zagrożenia konfliktu nuklearnego między Stanami Zjednoczonymi i Związkiem Radzieckim.

Zwiedzanie rozpoczynamy od olbrzymiego korytarza o dlugości 125 metrów,który miał za zadanie skanalizować podmuch ewentualnego wybuchu jądrowego i tym samym uchronić właściwe wejście do bunkra. Po wejściu do bunkra, przez pancerne drzwi,oraz po przekroczeniu strefy dekontaminacyjnych prysznicy przedostajemy się do prawdziwego labiryntu podziemnych korytarzy,który mógł pomieścić 535 osób podczas jednego miesiąca. Po czym-z założeń w tamtych czasach-ocalona ekipa rządząca miałaby za zadanie odbudować kraj.

Strefa dekontaminacyjna

Schron ten teoretycznie mógł wytrzymać atak nuklearny o sile 5 megaton,czyli 250 razy silniejszy niż ten,który zmasakrował Hiroszimę i Nagasaki. Historia nie  potwierdziła,czy Diefenbunker jest w stanie przetrzymać taki wybuch nuklearny :)

Makieta bomby atomowej  w wejściu do podziemi.

Wszystko w bunkrze zostało zostało przemyślane z niesłychaną dokładnością. Maszyneria,system wentylacyjny,oraz hydraulika tej swoistej budowli jest zainstalowana na amortyzatorach,mających zapewnić funkcjonalność tych urządzeń na wypadek ogromnego wstrząsu jaki miałby być wywołany ewentualną eksplozją bomby atomowej.

Prywatny pokój Premiera Diefenbakera

Słynny War Room (pol: Pokój Narad) wygląda dokładnie tak jak to można jedynie zobaczyć w kinach na filmach o tematyce science-fiction. Przy prostokątnym stole było przewidziane miejsce dla gubernatora Kanady,Premiera,ważniejszych ministrów oraz generalicji kanadyjskiej. Na ścianach tego pokoju porozwieszane są mapy aby łatwiej określić rozmiar katastrofy. Nie brakuje również jak w najlepszych produkcjach z Hollywood systemu kamer ,dzięki którym rząd miałby przekazywać wiadomości do narodu z głęboko zakopanej w ziemi kryjówki.

War Room

Na najniższym poziomie znajduje się olbrzymie pomieszczenie-sejf bankowy,przewidziany na przechowanie kanadyjskiej rezerwy złota.

Korytarz prowadzący do sejfu.

Budynek dla wartowników,obecnie zamieniony na kasę z biletami.

Pomimo,że rząd kanadyjski starał się ukrywać istnienie tego bunkra to już bardzo wcześnie został on podany do opinii publicznej przez niejakiego George Brimmela,dziennikarza torontońskiej gazety. Nawet robotnicy zatrudnieni na tej budowie nie wiedzieli dokładnie o powołaniu tego obiektu. Mówiono im ,że będzie to eksperymentalna stacja radiowo-telewizyjna dla celów wojskowych. George Brimmel ,zaintrygowany tą dziwną budowlą,do realizacji której usunięto całe zbocze wzgórza,wynajął samolot i przeleciał się nad budową. Mówi się,że widząc dziesiątki sedesów spuszczanych do podziemi skojarzył to z właściwym powołaniem tego obiektu. Już w 1961 roku ogłosił na łamach prasy istnienie rządowego bunkra przeciwatomowego w miejscowości Carp koło Ottawy.

Brama wjazdowa na teren bunkra

Oczywiście rząd kanadyjski nie był wcale zachwycony podaniem do wiadomości publicznej istnienie tego bunkra,co wcale nie przeszkodziło w funkcjonowaniu i zapewnieniu pełnej gotowości w razie potrzeby. Około 120 żołnierzy stacjonowało w bunkrze przez cały czas aż do 1994 roku. Dziennikarzowi Brimmelowi zawdzięcza się dzisiejszą nazwę tego bunkra,który nazwisko ówczesnego premiera Johna Diefenbakera zniekształcił na Diefenbunker. Oficjalna nazwa tego miejsca to;Diefenbunker-muzeum Zimnej Wojny.

Wszystko co widać na powierzchni ,to dwa małe budyneczki wśród okolicznych wzgórz.

Premier John Diefenbaker nigdy nie postawił nogi w bunkrze,którego budowę rozkazał jako premier Kanady. Doprowadzony do wściekłości,że armia kanadyjska odmówiła wstępu do bunkra jego żonie motywując to zachowaniem tajemnicy wagi państwowej,postanowił zbojkotować ten bunkier.  Jedynym premierem kanadyjskim,który odwiedził Diefenbunker był Pierre Elliot Trudeau. Najlepsi kanadyjscy plotkarze twierdzą, że jedynym motywem ,dla którego odwiedził on to miejsce była przemożna chęć zjedzenia okrytego legendami hamburgera w tych podziemiach :) .

Zdjęcia wnętrz; archiwum Diefenbaker Museum

Fot: Zbigniew Wasilewski

Autor: Zbigniew Wasilewski

United colors of quebec

mont saint- sauveur 2008 011

Na północ od Montrealu, jakieś 45 minut jazdy samochodem zaczyna się masyw Gór Laurentyńskich. Są to raczej olbrzymie pagórki mające od 800 do 1200 metrów n.p.m. Najwyższy szczyt tego masywu znajduje się na  Mont Raoul Blanchard a jego wysokość wynosi 1181 metrów n.p.m. Nazwa gór jest hagiotoponimem odsyłającym do Św. Wawrzyńca z Rzymu żyjącego w III wieku po Chrystusie,męczennika który zginął śmiercią męczeńską na rozżarzonym do czerwoności ruszcie. Wawrzyniec był czczony jako patron ubogich, piekarzy, kucharzy i bibliotekarzy. Uważano, że chroni od pożarów, pomaga w chorobach reumatycznych i w poparzeniach. Według legendy miał schodzić co tydzień do czyśćca, aby wybawić choćby jedną duszę. Św. Wawrzyniec jest także patronem GOPR-u w Polsce. W Montrealu jest jeszcze rzeka ,której nazwa zainspirowana została tym samym świętym. W związku ze zbliżającą się jesienią polecamy wycieczkę w Góry Laurentyńskie na jeden z licznie organizowanych festiwali kolorów. Poniższe zdjęcia pochodzą z ubiegłych lat z miejscowości Rigaud oraz z Saint-Sauveur.

DSC_0227

DSC_0222

mont saint- sauveur 2008 013 106_0656 SerpentCapture d’écran 2013-09-06 à 17.55.26mont saint- sauveur 2008 011

DSC_0228 DSC_0231 DSC_0232 DSC_0233 DSC_0234
Autor Zbigniew Wasilewski
foto: Zbigniew Wasilewski