Za jedną z ,,gwiazd” dzisiejszej muzyki polskiej uchodzi pianista Piotr Anderszewski. Jest on  niewątpliwie   wielką indywidualnośią muzyczną. Urodził się w 1969 r. w Warszawie w rodzinie polsko-węgierskiej. Uczył się muzyki od 6-go roku życia, studiował w konserwatoriach Lyonu i Strassburga, w Akademii Muzycznej w Warszawie i na Uniwersytecie Southern California w Los Angeles. Doskonalił swe umiejętności na wielu kursach mistrzowskich. Jego profesorami byli m.in. Perrahia, Fou Ts’ong i Fleicher. Po raz pierwszy zwrócił uwagę publiczności na konkursie pianistycznym w Leeds w 1990 roku gdy w trakcie występu zszedł ze sceny będąc niezadowolonym z własnego wykonania utworów z opusu 27 A.Weberna.

Pół roku później zadebiutował w londyńskim Wigmore Hall. Od tego czasu koncertował w Nowym Yorku, Monachium, Wiedniu, Madrycie, Petersburgu, Los Angeles i w wielu innych miastach. Oprócz recitali solowych występował z remonowanymi  orkiestrami symfonicznymi w Londynie, Filadelfii, Amsterdamie, Chicago, Berlinie, Montrealu itd. Znany jest też z występów z zespołami kameralnymi którymi niekiedy dyryguje grając jednocześnie  partie fortepianu. Współpracuje z wieloma instrumentalistami,  głównie skrzypkami jak z D. Anderszewską (jego siostrą), W. Mullową, A. Dumay, G. Kremerem, F. P. Zimmermannem.

 Anderszewski dokonał wielu nagrań dla Harmonia Mundi, Accord and Philips, a z Virgin Classics podpisał umowę na wyłączność nagrań w 2000 r. Pierwszym dyskiem pod etykietą  Virgin były ,,Wariacje na temet walca Diabellego’’ L.van Beethovena. Płyta otrzymała szereg nagród, m.in.Choc du Monde de la Musique i Echo Klassik. Artysta nagrał również 1,3 i 6 Partitę J.S. Bacha (CD nagrodzone przez Grammy) oraz dzieła Chopina. Nagrane utwory fortepianowe Karola Szymanowskiego przyniosły mu w 2006 roku nagrodę w kategorii najlepszej płyty z muzyką instrumentalną (Classic FM Gramophone), a w roku 2012 otrzymał w Londynie nagrodę BBC Music Magazin za nagrania muzyki R. Schumanna pod etykietą Virgin Classics CD. Anderszewski jest też nagrodzony prestiżową  Gilmore Artist Award (2002), przyznawaną co 4 lata dla wyjątkowych talentów pianistycznych oraz nagrodą Royal Philharmonic Society’s (2001) dla najlepszego instrumentalisty.

 Współpracując z reżyserem Bruno Monsaingeonem artysta wystąpil w kilku filmach. W filmie ,,Unquiet Traveller’’ z 2008 roku, będącym filmem dokumentalnym na granicy fikcji, reżyser przedstawił w sposób niekonwencjonalny sylwetkę pianisty, jego życie i refleksje na temat muzyki.  Akcja dzieje się w tle zimowej podróży pianisty z Warszawy do Budapesztu.  W innym filmie ,,Anderszewski plays the Diabelli Variations’’ (2001) ukazany jest stosunek pianisty do muzyki Beethovena. Trzeci film ,,Anderszewski plays Schumann” został zrealizowany w 2010 roku. Z różnych wypowiedzi Anderszewskiego wynika ze  jego celem  w sztuce wykonawczej jest dojście do perfekcjonizmu. Stara się wydobyć zasadnicze treści z każdego utworu które starannie  analizuje i opracowuje od podstaw.

Koncertując od ponad 20 lat bazuje na wypracowanym solidnym rzemiośle i nigdy nie dążył  do zrobienia błyskotliwej kariery. Dysponuje pięknym dźwiękiem różnicując go w zależności od stylu utworów na różne sposoby. Panuje znakomicie nad wszystkimi elementami jednocześnie kontrolując  jakość dźwięku, wykończenie  frazy i całościową strukturę wykonywanych utworów. W tym zakresie niewielu pianistów może się z nim równać. Swoisty jest jego stosunek do fortepianu który  uważa za  najbardziej ,,muzykalny” ze wszystkich instrumentów. Jak wyznaje, fortepian  podsuwa mu myśli i sugestie wykonawcze, a w trakcie grania zżywa się z nim tworząc jeden  organizm. Szczery w swoich wypowiedziach przyznaje że nie jest chopinistą, uwielbia natomiast muzykę Bacha, Janacka, Mozarta, Beethovena, Schumanna a szczególnie Szymanowskiego. Był organizatorem festiwali  muzyki Szymanowskiego w Paryżu (2005), Nowym Yorku (2010), Londynie (2005 i 2010) i w Łodzi (2010).

Autor: Radosław Rzepkowski

Pomysł i poszukiwania:  Krystyna Rzepkowska