DSC_0016

Rzeźby lodowe

Miasteczko Saint-Côme, byłoby jednym z wielu dziesiątek podobnych i nie wyróżniających się miasteczek w całej prowincji More »

_DSC0042

Indiańskie Lato

Wyjątkowo ciepła temperatura w ciągu października wystarczyła, by wszyscy zaczęli mówić o Indiańskim Lecie. Czym rzeczywiście More »

huitre

Boso ale w ostrygach

Od wieków ostrygi są wyszukanym daniem smakoszy dobrej kuchni oraz romantyków. Ostryga od czasów antycznych uchodzi More »

ville-msh1

Góra Świętego Hilarego w kolorze dojrzałej dyni

Góra Św. Hilarego ( fr: Mont St-Hilaire) jest jedną z 8 gór (a raczej wzgórz ze More »

24pazdziernika2016Wojcik1

Henryk Wójcik (1947-2018)

Polonia montrealska pożegnała Henryka Wójcika w piątek 07 grudnia 2018 na uroczystej mszy pogrzebowej w kościele More »

Domestic_Goose

Milczenie Gęsi

Wraz z nastaniem pierwszych chłodów w Kanadzie oczy i uwaga konsumentów jest w wielkiej mierze skupiona More »

rok-ireny-sendlerowej-logo

2018 rok Sendlerowej

Uchwała Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 8 czerwca 2017 r.w sprawie ustanowienia roku 2018 Rokiem Ireny More »

Parc-Oméga1

Mega przygoda w parku Omega

Park Omega znajduje się w miejscowości Montebello w połowie drogi między Gatineau i Montrealem. Został założony More »

homer-simpson-krzyk-munch

Bliskie spotkanie ze służbą zdrowia.Nowela

Nie tak bardzo dawno temu w wielkiej światowej metropolii na kontynencie północno-amerykanskim w nowoczesnym państwie Kanadzie, More »

Flower-for-mother

Dzień Matki

Dzień Matki obchodzony jest w ponad 40 krajach na świecie. W Polsce mamy świętują 26 maja, More »

DSC_0307

Christo Stefanoff- zapomniany mistrz światła i koloru

W kanadyjskiej prowincji Quebek, znajduje się miasteczko Val David otoczone malowniczymi Górami Laurentyńskimi. W miasteczku tym More »

2970793045_55ef312ed8

Ta Karczma Wilno się nazywa

Rzecz o pierwszych osadnikach polskich w Kanadzie. W kanadyjskich archiwach jako pierwszy Polak imigrant z polski More »

Capture d’écran 2018-04-01 à 20.00.04

Rezurekcja w Parafii Św. Krzyża w Montrealu

W Montrealu oprócz czterech polskich parafii katolickich, zarządzanych przez Franciszkanów jest jeszcze jedna polska parafia należąca More »

Capture d’écran 2018-03-25 à 12.47.16

Wielkanoc w Domu Seniora

W sobotę 24 marca 2018 uczniowie z montrealskiego Szkolnego Punktu Konsultacyjnego przy Konsulacie RP w Montrealu More »

DSC_4819

Gęsie pipki i długi lot do punktu lęgu

Jak się mają gęsie pipki do długiego gęsiego lotu ? A jak się ma piernik do More »

embleme-insecte-montreal

Montrealski admirał

Entomologicznym emblematem prowincji Quebek  jest motyl admirał. W 1998 roku, Quebeckie Stowarzyszenie Entomologów zorganizowało publiczne głosowanie More »

Capture d’écran 2018-03-20 à 15.21.11

XVII Konkurs Recytatorski w Montrealu

W robotę 17 marca 2018 r. odbył  się XVII Konkurs recytatorski w Montrealu. W konkursie brały More »

herb templariuszy

Sekret Templariuszy

Krucjata albigeńska, jaką zorganizował przeciwko heretykom Kościół Katolicki w XIII wieku, zniszczyła doszczętnie społeczność Katarów, dzięki More »

Capture d’écran 2018-03-14 à 17.54.19

IV Edycja Festiwalu Stella Musica

Katarzyna Musiał jest współzałożycielką i dyrektorem Festivalu Stella Musica, promującego kobiety w muzyce. Inauguracyjny koncert odbył More »

800px-August_Franz_Globensky_by_Roy-Audy

Saga rodu Globenskich

August France (Franz) Globensky, Globenski, Glanbenkind, Glaubenskindt, właśc. August Franciszek Głąbiński (ur. 1 stycznia 1754 pod More »

Bez-nazwy-2

Błękitna Armia Generała Hallera

Armia Polska we Francji zwana Armią Błękitną (od koloru mundurów) powstała w czasie I wojny światowej z inicjatywy More »

DSC_4568

Polowanie na jelenia wirginijskiego, czyli jak skrócić zimę w Montrealu

Jest z pewnością wiele osób nie tylko w Montrealu, którym dokuczają niedogodności kanadyjskiej zimy. Istnieje jednak More »

CD-corps-diplomatique

Konsulat Generalny RP w Montrealu-krótki zarys historyczny

Konsulat Generalny w Montrealu jest jednym z trzech pierwszych przedstawicielstw dyplomatycznych powołanych przez rząd polski na More »

Capture d’écran 2018-03-07 à 08.47.09

Spotkania Podróżnicze: Krzysztof Tumanowicz

We wtorek, 06 marca w sali recepcyjnej Konsulatu Generalnego w Montrealu odbyło się 135 Spotkanie Podróżnicze. More »

Capture d’écran 2018-02-24 à 09.30.00

Polsko Kanadyjskie Towarzystwo Wzajemnej Pomocy w Montrealu

Polsko-Kanadyjskie Towarzystwo Wzajemnej Pomocy w Montrealu ( PKTWP) powstało w 1934 roku jako nieformalna grupa. Towarzystwo More »

poutine 2

Pudding Kebecki,czyli gastronomiczna masakra

Poutine jest bardzo popularnym daniem kebeckim. Jest to bardzo prosta potrawa złożona generalnie z trzech składników;frytki,świeże kawałki More »

original.1836

Sir Casimir-rzecz o gubernatorze pułkowniku jej królewskiej mości

Przy okazji 205 rocznicy urodzin przypominamy sylwetkę Kazimierza Gzowskiego (1813 Petersburg-1898 Toronto),najsłynniejszego Kanadyjczyka polskiego pochodzenia – More »

Syrop-klonowy

Kanada miodem płynąca

Syrop klonowy powstaje z soku klonowego. Pierwotnie zbierany przez Indian, dziś stanowi istotny element kanadyjskiego przemysłu More »

Capture d’écran 2018-02-22 à 12.57.23

Nowy Konsul Generalny RP w Montrealu, Dariusz Wiśniewski

Dariusz Wiśniewski jest związany z Ministerstwem Spraw Zagranicznych od roku 1994.  Pracę swą rozpoczął w Departamencie More »

24 marzec 2015

Chronologia sprzedaży budynków Konsulatu Generalnego w Montrealu

20 lutego 2018 roku, środowisko polonijne w Montrealu zostało poinformowane bardzo lapidarną wiadomością rozesłaną do polonijnych More »

Category Archives: Reportaż

Huraganowe Bębny

Taiko

Spacerując po ulicach Montrealu można się natknąć na zaskakujące niespodzianki. Ubiegłej niedzieli miało miejsce zakończenie Festiwalu Vent d’Asie (pol. Wiatr Azji), przy kilku innych imprezach na Placu Festiwali można było uczestniczyć w niezwykle dynanicznym  spektaklu japońskich bębnów taiko. Montrealska grupa Arashi Daiko  (pol. Huraganowe  Bębny) dała 30 minutowy pokaz swoich umiejętności przed wielką grupą widzów zahipnotyzowanych rytmem, atmosferą i niezwykła energią. Grupa Arashi Daiko istnieje od 1983 roku. Pełny skład grupy to 30 oryginalnych,japońskich bębnów taiko. Arashi Daiko jest otwarta dla wszystkich pasjonujących się tą sztuką.

_DSC0120 _DSC0124 _DSC0130 _DSC0132 _DSC0140 _DSC0143 _DSC0150 _DSC0155 _DSC0157 _DSC0160 _DSC0165 _DSC0170 _DSC0173 _DSC0180 _DSC0191 _DSC0195 _DSC0213 _DSC0216 _DSC0222 _DSC0245 _DSC0256 _DSC0262 _DSC0266 _DSC0268Autor: Zbigniew Wasilewski

Fot: Zbigniew Wasilewski

Nemo Sapiens Nisi Patiens

szkola_jezykowa_pl

“Nie nabędzie mądrości, kto nie ma cierpliwości”. Takie jest właśnie motto przypisywane rzymskiemu oratorowi Cyceronowi, jakie obrała sobie polska szkoła przy kosulacie RP w Montrealu. Oficjalna nazwa tego przybytku oświaty brzmi; Szkolny Punkt Konsultacyjny im. Mikołaja Kopernika. Nauczanie dzieci polskich na terenie Konsulatu RP w Montrealu prowadzono od 1979 roku, początkowo w sposób nieformalny.  W 1980 na wniosek ambasadora Polski w Kanadzie został oficjalnie powołany do życia Szkolny Punkt Konsultacyjny w Montrealu podlegający pod Zespół Szkół dla Dzieci Obywateli Polskich Czasowo Przebywających za Granicą w Warszawie (aktualna nazwa: Ośrodek Rozwoju Polskiej Edukacji za Granicą),  obejmujący swym zasięgiem wszystkie placówki dyplomatyczne w Kanadzie. Punkt ten prowadził nauczanie uczniów w Montrealu i w Ottawie metodą stacjonarną,  natomiast uczniów z Toronto – trybem korespondencyjnym. W pierwszych latach swojego istnienia Szkoła przyjmowała wyłącznie dzieci pracowników Konsulatu, Biura Radcy Handlowego, LOT-u, Dalimpex-u i stypendystów uniwersyteckich,  zaś od 1990 roku – wszystkie chętne dzieci ze środowiska polonijnego, posiadające dobrą znajomość języka polskiego i odpowiednią wiedzę z przedmiotów nauczania. W roku szkolny 1991/1992 usamodzielnił się i oddzielił od nas Punkt Konsultacyjny przy Ambasadzie RP w Ottawie, a w 1991 /1994 – Punkt Konsultacyjny przy Konsulacie Generalnym RP w Toronto. Od 1996 roku Szkoła nasza nosi oficjalnie imię Mikołaja Kopernika, które zostało wybrane przez społeczność szkolną w plebiscycie z okazji 15- lecia istnienia placówki. W tym roku szkoła obchodzi jubileusz 35-lecia swojego istnienia. Obecnym kierownikiem tej szkoły jest pan Stanisław Chylewski. Kronika Montrealska skorzystała z zaproszenia do udziału w jednej z lekcji. Poniżej mini fotoreportaż z lekcji języka polskiego w klasie pani Magdy Chylewskiej.

_DSC0007 _DSC0008 _DSC0012 _DSC0017 _DSC0019 _DSC0023 _DSC0026 _DSC0027 _DSC0029 Klasa I, p. Izabela Solska

_DSC0030 Klasa II i III ,p. Jadwiga Pikula

_DSC0034 Klasa IV, p. Magdalena Ścióg-Babiarz

_DSC0036Klasa łączona V i VI ,pod opieką p. Magdy Chylewskiej

Kierownik Szkolnego Punktu Konsultacyjnego, p. Stanisław Chylewski chętnie udzieli wszelkich informacji dotyczących zapisów do tej szkoły pod numerem : (514) 523-8423. Można również kontaktować się z dyrekcją szkoły pocztą elektroniczną na adresy: montreal@orpeg.pl  lub stan1959@videotron.ca

Autor: Zbigniew Wasilewski

Fot: Zbigniew Wasilewski

Powrót Bohatera-Pułkownik Pilot, pierwszy dowódca dywizjonu 303

dywizjon_303-1.svg

Dnia 13 maja została  sprowadzona do Polski urna z prochami pierwszego dowódcy Dywizjonu 303 płk. Zdzisława Krasnodębskiego i jego żony Wandy, żołnierza Armii Krajowej. Ceremonia przywitania odbyła się w Warszawie, na terenie Wojskowego Portu Lotniczego 1. Bazy Lotnictwa Transportowego na Okęciu. Nazajutrz, po nabożeństwie w stołecznej Katedrze Polowej Wojska Polskiego, ich szczątki spoczną w kolumbarium na Wojskowych Powązkach w kwaterze żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.

Legit

Płk pil. Zdzisław Krasnodębski uczestniczył w wojnie obronnej 1939 r., kampanii francuskiej w 1940 roku, a wcześniej także jako nastoletni ochotnik w wojnie 1920 roku. Był absolwentem Korpusu Kadetów we Lwowie i Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie, dowódcą stacjonujących w Warszawie 111. Eskadry Myśliwskiej i III Dywizjonu Myśliwskiego Brygady Pościgowej.

Dowodzenie słynnym Dywizjonem 303 RAF objął 2 sierpnia 1940 r. Jednostka weszła do walki 30 sierpnia 1940 roku. We wrześniu 1940 samolot Krasnodębskiego został zestrzelony, a pilot – ciężko poparzony – trafił do szpitala. Gen. Władysław Sikorski odznaczył go Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

dywizjon_303-2

W 1941 r. Krasnodębski udał się do Kanady, by werbować w Ameryce rekrutów do polskiego wojska. Do końca wojny pełnił funkcje dowódcze w naziemnych strukturach brytyjskiego lotnictwa wojskowego.

Dzięki staraniom Krasnodębskiego Dywizjon 303 otrzymał imię Tadeusza Kościuszki i zgodę na malowanie na kadłubach myśliwców najbardziej znanego polskiego godła lotniczego – emblematu z krakowską czapką i kosami, noszonego do dziś przez myśliwce MiG-29 stacjonujące w Mińsku Mazowieckim.

Mig29 303kosciuszko

Płk Krasnodębski zmarł w wieku 76 lat w 1980 r. w Toronto. W 2009 r. prezydent Lech Kaczyński odznaczył go pośmiertnie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Wanda Krasnodębska, żołnierz Armii Krajowej, uczestniczka powstania warszawskiego, zmarła w 2006 r., również w Toronto.

Opracował: Zbigniew Wasilewski

Źródła: Salon24, Niezależna.pl, Wikipedia 

Spotkania podróżnicze

Krzysztof-1997-HEC

Krzysztof Serdakowski jest z zawodu geodetą. Po wyjeździe z Polski pracował w Maroku. Mieszka w Kanadzie od 1974-go roku. Budował elektrownię wodną James Bay, z ramienia ONZ-tu służył radami w Afryce, Azji i na Karaibach. W czwartek 15 maja w konsulacie RP w Montrealu odbędzie sie projekcja filmu Kompleks La Grande, wczoraj i dziś, który jest złożony jest z materiałów własnych autora, oraz filmów dokumentalnych wykonanych na zlecenie Hydro Québec’u w latach 1971-2010. Całość opatrzona jest efektami dźwiękowymi, muzyką, oraz polskim komentarzem.

Serdakowski

Kiedy pracowałem jeszcze w Maroku, ale już zdecydowaliśmy się na stałą emigrację do Kanady, zacząłem się interesować jedyną francusko-języczną prowincją tego kraju, prowincją Québec. Od pracujących w Maroku Kanadyjczyków usłyszałem o rozpoczynającym się na północy gigantycznym projekcie hydroelektrycznym, którego osią jest La Grande Rivière, czyli “Wielka Rzeka” płynąca wśród dziewiczej tajgi przez przeszło osiemset kilometrów i wpadająca do zatoki Jamesa. Zastrzygłem uszami i moje serce eksploratora zabiło mocniej; to było coś dla mnie…! W czasie załatwiania formalności emigracyjnych powiedziałem w ambasadzie kanadyjskiej gdzie chciałbym się osiedlić i gdzie rozpocząć pracę… Po przylocie do Kanady w połowie lipca 1974, agent imigracyjny w Montrealu zapytał mnie, czy nadal zamierzam pracować nad Zatoką Jamesa, a kiedy potwierdziłem, od razu zatelefonował do działu kadr Hydro Québec’u i po krótkim spotkaniu z dyrektorem Eksploracji Kompleksu, który akurat był w Montrealu, zostałem zatrudniony i w LG-2 znalazłem się już piątego sierpnia tegoż roku… Rozpoczęła się dla mnie siedmioletnia zawodowa przygoda, którą uważam za najciekawszą i… za najtrudniejszą w całej mojej karierze geodety obieżyświata.

Kompleks La Grande został wybrany do zagospodarowania hydroelektrycznego, bo posiadał najlepszy potencjał: podłoże skaliste, rzekę La Grande posiadającą prawie sześciuset metrową deniwelację i średni przepływ sięgający 1700 metrów³ na sekundę, trzy inne rzeki: Caniapiscau, Eastmain i Opinaca, mogące dostarczyć dodatkowej wody do olbrzymich zbiorników, oraz bardzo słabe zaludnienie tego terytorium przez Indian Cris, z którymi początkowo zupełnie się nie liczono.

Właśnie, ci nieliczni Indianie upomnieli się bardzo szybko o swoje prawa i w roku 1975-tym Rząd Quebéc’u musiał w pośpiechu negocjować kosztowną umowę z Indianami, aby prace na Kompleksie mogły kontynuować. Indianie Cris zachowali jednak wiele uraz w stosunku do białych i dzisiaj można znaleźć tego wyrazy w opublikowanych wierszach i opowiadaniach ich poetów i pisarzy. Znana poetka Cris mieszkająca dzisiaj w osiedlu Chisasibi nad Zatoką Jamesa, Margaret Sam-Cromartie, napisała w jednym ze swoich wierszy: … Zielone wzgórze zmieniło się, już na nim nie ma semper virens, które trwają dłużej niż zima. Nieco dalej królują wieże Hydro Québec’u: czarne i bez liści… na zawsze. W czasie budowy obiecywaliśmy Indianom przeniesienie wszystkich grobów ich zmarłych, rozsianych po całym terytorium, na cmentarze nieobjęte zalaniem przez tworzące się zbiorniki… Niestety, większość tych grobów znalazła się jednak pod wodą. Indianie wystawili pomnik tym zatopionym przodkom, ale przewodnicy Hydro Québec’u nie pokazują tego pomnika turystom.

W ciągu trzech dziesiątków lat powstał olbrzymi Kompleks hydroelektryczny z dziesięcioma centralami o łącznej mocy ponad siedemnastu tysięcy Megawatów, z największą na świecie podziemną centralą hydroelektryczną imienia Roberta Bourassy (LG-2), która sama może produkować ponad pięć tysięcy Megawatów swoimi szesnastoma turbinami. Umieszczona ona została w wykutej w skale hali, na głębokości stu trzydziestu siedmiu metrów pod poziomem zbiornika. Nadmiar wody dopływającej do niej można wypuścić olbrzymim przepustem powodziowym, zwanym Schodami Giganta.

W trwającym godzinę i dwadzieścia minut filmie pokażę Państwu jak wyglądał Kompleks La Grande w czasach eksploracji, w których sam brałem czynny udział w latach 1974-76; jak go budowano w sposób oryginalny z dostępnych na miejscu materiałów i jak wygląda dzisiaj, pracując “pełną wodą”. W roku 2006, niespodziewanie dla mnie, zostałem zaproszony, jako jeden z weteranów budowy Kompleksu, do uczestnictwa w odsłonięciu pomnika im poświęconego i później wziąłem udział w dwóch filmach dokumentalnych sponsorowanych przez Hydro Québec, których fragmenty włączyłem do tego filmu. Serdecznie zapraszam do odwiedzenia Krainy Gigantów.

autor: Krzysztof Serdakowski

Materiały nadesłane do redakcji

 

Dzień  Europy

9 maja

Dzień 9 maja jest oficjalnym symbolem Unii Europejskiej. Został ustanowiony w rocznicę przedstawienia planu utworzenia Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, znanego jako Plan Schumana, przez  Roberta Schumana 9 maja 1950. Dzień ten czasami, dla odróżnienia z Dniem Rady Europy, jest nazywany Dniem Unii Europejskiej. Nie jest to jednak poprawna nazwa, gdyż według uchwały Parlamentu Europejskiego dzień ten jest nazywany Dniem Europy i taka jego nazwa figuruje we wszystkich oficjalnych dokumentach i materiałach UE.

Symbole Unii Europejskiej:

Flaga: przedstawia dwanaście nieodwracalnych złotych gwiazd rozłożonych w okręgu na chabrowym tle symbolizuje jedność wszystkich obywateli Unii, których liczba nie zależy od liczby krajów członkowskich. Autorami byli hiszpański dyplomata Salvador de Madariaga y Rojo i francuski plastyk Arsene Heitz, przy czym za pierwotnego pomysłodawcę uznaje się Richarda Coudenhove-Kalergi.

Hymn: ”Oda do radości” - finałowa kantata z IX Symfonii Ludwiga van Beethovena jest hymnem Unii Europejskiej. Z racji wielojęzycznego charakteru Unii hymn posiada jedynie wersję instrumentalną opracowaną przez Herberta von Karajana . Rada Europy w 1972 roku uznała Odę do Radości za swój hymn.

Dewiza: motto Unii Europejskiej  brzmiące w wersji łacińskiej In varietate concordia a ogłoszone na sesji Parlamentu Europejskiego 4 maja 200o roku. W tłumaczeniu na jezyk polski dewiza europejska brzmi: Jedność w różnorodności lub Zjednoczona w różnorodności.

Waluta: Znakiem graficznym euro jest grecka litera epsilon przecięta dwiema równoległymi liniami (€). Symbolizuje ona korzenie cywilizacji europejskiej, próby zintegrowania naszego kontynentu i zapewnienia stabilizacji wewnętrznej.

_DSC0014 Wystąpienie Minister Kultury w rządzie Quebeku, Christine St-Pierre

_DSC0015 W piątek 09 maja 2014 roku odbyło sie niezwykle uroczyste spotkanie wszystkich Konsulów Generalnych przedstawicielstw dyplomatycznych państw-członków Unii Europejskiej (włącznie z  przedstawicielem rządu Rzeczpospolitej Polskiej w osobie Konsula Generalnego RP, pana Andrzeja Szydło ) obecnych w Montrealu. Uroczysty bankiet rozpoczęła swoim przemówieniem Minister Kultury w rządzie Quebeku, pani Christine St-Pierre._DSC0023 Przemówienie ambasadora Unii Europejskiej w Kanadzie, pani Marie-Anne Coninsx

_DSC0026 Ambasador Unii Europejskiej w Kanadzie,Marie-Anne Coninsx

_DSC0031 9 maja
_DSC0040 Zdjęcie pamiątkowe obecnych osobistości na uroczystym bankiecie z okazji Dnia Europy w Montrealu. Uroczystośc miała miejsce w centrum kulturalnym greckiej wspólnoty w Montrealu, Centrum Adrian-Maris. Na zdjęciu, trzeci od lewej, Konsul Generalny Rzeczpospolitej Polskiej w Montrealu, pan Andrzej Szydło. Pozostali konsulowie to reprezentanci;Grecji, Włoch, Anglii, Rumunii, Niemiec, Portugalii, Francji, Hiszpanii i Belgii._DSC0064 Przedstawiciele montrealskiej wspólnoty polonijnej obecni na bankiecie, od lewej; Zbigniew Wasilewski-Kronika Montrealska, Beata Czyżykiewicz-urzędniczka Konsulatu RP w Montrealu, Lidia Pacak-przewodnicząca Polskiej Rady Szkolnej w Montrealu, Mariola Czech-Wasilewska, pani Władysiuk, Diana Skaya, Stefan Władysiuk-Naczelny Bibliotekarz polskiej biblioteki im. Wandy Stachiewicz w Montrealu oraz sekretarz Polskiej Fundacji Społeczno-Kulturalnej w Montrealu.

_DSC0065

Diana Skaya; polska dziennikarka,poliglotka,działaczka społeczna, producentka filmowa.

Autor: Zbigiew Wasilewski

Fot. Zbigniew Wasilewski

Montrealska Majówka

kotylion 3

W miniony weekend Polonia montrealska uczciła narodowe Święto Konstytucji 3 Maja. W polskich szkołach odbyły się okolicznościowe akademie. W Polskim Punkcie Konsultacyjnym przy Konsulacie Generalnym RP w Montrealu miała miejsce inscenizacja patriotyczno-historyczna związana z tym świętem. Również polskie parafie  w ubiegłą niedzielę podkreśliły rocznicę Konstytucji 3 Maja  uroczystą mszą z patriotycznymi akcentami. Polski Konsulat Generalny RP w Montrealu przygotował przyjęcie okolicznościowe z tej racji w swojej sali bankietowej. Na uroczystym bankiecie pojawili się wszyscy przedstawiciele polonijnych organizacji w Montrealu, działacze społeczni, młodzież, artyści, naukowcy, politycy oraz zaproszeni goście z zaprzyjaźnionych konsulatów i ambasad. Poniżej proponuję krótki przegląd tych wydarzeń.

Szkolny Punkt Kosultacyjny przy Konsulacie Generalnym RP w Montrealu. Klikając w poniższe zdjęcie zostaniesz przekierowany do osobnego artykułu o akademii 3 majowej w tej szkole.

_DSC0062

Polska parafia  w Misji Św. Wojciecha,Lachine,Montreal:

_DSC0093 _DSC0099 Poczet sztandarowy z obecnością polskich harcerzy i grupy folklorystycznej._DSC0100 Od lewej, koncelebranci uroczystego nabożeństwa; asystent OFM Conv. Ojciec Andrzej Szulta,rektor OFM Conv. Ojciec Dariusz Szurko_DSC0102 _DSC0103 _DSC0105 W centrum od lewej; Edward Sliz- Prezes Kongresu Polonii Kanadyjskiej okręg Quebec, Andrzej Sidło- Konsul Generalny RP w Montrealu_DSC0106 _DSC0107 Warta honorowa; Prezes Związku Weteranów Polskich- Józef Foltyn, harcerka z hufca Ogniwo_DSC0109 _DSC0117 _DSC0119 _DSC0122 _DSC0124

kotylion 3Konsulat Generalny RP w Montrealu
_DSC0001 _DSC0005 Pierwsza od prawej; Konsulowa pani Katarzyna Kochan-Szydło_DSC0012 Konsul Generalny RP w Montrealu, pan Andrzej Szydło_DSC0015 Hymn Polski i Kanady został zaśpiewany prze Liz Labelle,polską piosenkarkę mieszkającą w Montrealu_DSC0022 _DSC0024 Na pierwszym planie; Bernard Kmita, Prezes Polskiej Izby Handlowej w Quebeku_DSC0025_DSC0040 Podharcmistrz Arthur Klima,Aleksandra Bobrowska-Miss Polonia 2014, Bart Demczuk-Mister Polonia 2014, Hufcowa,druhna Agatha Czyżykiewicz z Hufca Ogniwo_DSC0036

Mary Śmigielski, Miss oraz Mister Polonia 2014, Liz Labelle.

Autor: Zbigniew Wasilewski

Fot: Zbigniew Wasilewski

Montrealczycy od A do Z-GRZEGORZ I PRZYJACIELE.

Poland

Grzegorz pochylił się lekko do przodu i zmrużył oczy.

“Słyszeliście jak Cugowski wypowiadał sie ostatnio o polonii ? Powiedział że to przegrani ludzie, że są rozdarci wewnętrznie, pozbawieni osobistego sukcesu i pograżeni w porażkach.”

“Bo może nie wszystkim powiodło się poza krajem?” Pośpieszyła z wyjaśnieniem Halinka – drobna, szczupła, o rozmarzonym spojrzeniu.

“ A w Polsce to wszystkim się powiodło?” Grzegorz nie dawał za wygraną.

“ Tęsknota to jedna rzecz, każdy troche tęskni za ojczyzną, ale żeby zaraz… rozdarty?” Grzegorz, w niepewnym geście oparł szeroką dłoń o brzeg stołu.

“Ależ Grzesiu,” rozległ się donośny głos Mariana. “On o sobie mówił. Nie powiodło mu się za granicą więc wrócił do kraju i takie rzeczy opowiada. Nam się tu przecież dobrze wiedzie…no nie jest tak?”

22

Oczy Grzegorza nabrały blasku.

“My też mieliśmy marzenia, każdy kto wyjeżdżał z kraju miał jakieś marzenia, za czymś gonił, albo przed czymś uciekał…Niektórym się lepiej udało, innym gorzej, ale żeby zaraz o porażkach?”

“Kiedyś wybrałam się tu do lasu,” wtrąciła Halinka.

A las był piekny, chociaż inny jak w Polsce. Widziałam tam jakieś grzyby, ale przypomniały mi się nasze polskie rydze. Zaczęłam ich szukać…na prożno,” westchnęła Halinka.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA 11 111

“Halinko, znam miejsce gdzie bywają taaakie rydze, tylko… do Polski trzeba pojechać,” przypomniał radosnie Marian.

“A po co wam rydze, rude są, mogą być zdradliwe. Prawdziwki, podgrzybki, kozaczki…to są dobre grzybki. Ponoć niedaleko Rawdon jest takie miejsce gdzie maślaków bywa zatrzęsienie,” i na myśl o podsmażanych maślaczkach, Grzegorz przełknął ślinkę.

1111

“ A kurki też tam bywają?” Zainteresowała się Halinka. “Takie złociutkie, kruchutkie. One świetnie nadają sie na marynatę.”

“ Tak szybko z rydzów rezygnujesz? Rude jest piekne,” głośno roześmiał się Marian. “

„A ja się założę że rydze też by się tu znalazło,” upierał się Grzegorz.“Tylko tradycji grzybobrania tu nie ma. Ktoś mi mówił że tutaj grzyby zbieraja tylko Polacy i Chińczycy.”

“Tak?”  Marian zdziwił się. “Mój znajomy, Chorwat, mówił mi kiedyś że należy tu do związku zbieraczy grzybów.”

Grzegorz

“Może mógłbyś go zapytać o ten związek?” zainteresował sie Grzegorz, a Halinka skwapliwie mu przytaknęła.

“ Właściwie dlaczego do tej pory nie dowiadywaliśmy się ?”

2

“ Nie miałam kogo zapytać,” tlumaczyła Halina. “Kupowało się w sklepie pieczarki albo portobellę i wspominało polskie grzybobrania.”

“To co…planujemy wycieczkę na grzyby?”, rozochocił się Grzegorz. “ A jak znajdziesz, Halinko, pierwszego rydza to…”

“ Wystarczy że znajdę złociutką kurkę to ogłoszę wtedy mój osobisty sukces,” szczerze roześmiała się Halinka.

Autor: Elżbieta Uher

Szkic ołówkiem: Elżbieta Uher

ANDRZEJ PANUFNIK (1914-1991)

AP_CENT_1e1b11

Sto lat temu urodził się jeden z najciekawszych polskich kompozytorów XX wieku- Andrzej Panufnik. Był on przedstawicielem szeroko rozumianego  neoklasycyzmu, nurtu do którego zalicza się twórczość Szymanowskiego, Bartoka i Strawińskiego. W powojennej muzyce polskiej należał do czołowych postaci,  a jego oryginalna muzyka  pełna osobistej  ekspresji zadziwiała radykalizmem w zakresie eksperymentatorstwa dźwiękowego. Koleje życia  kompozytora były nader burzliwe. Urodził się w Warszawie ale większośc życia spędził za granicą. Po ukończeniu studiów w Konserwatorium Warszawskim kontynuował edukacje muzyczną we Wiedeńskiej Akademii Muzycznej. Później studiował prywatnie  w Paryżu i Londynie, gdzie powstała jego  I Symfonia. Podczas okupacji przebywał w Warszawie i zarobkował grając w kawiarniach w duecie z W.Lutosławskim. Nie zaprzestawał jednak komponowania, powstały wówczas m.in.Pieśni podziemia i  Uwertura Tragiczna, w  której  widoczne są już  cechy  dojrzałego stylu kompozytora- m.in. przejrzystość i oszczędność środków.  Niestety, w czasie Powstania Warszawskiego jego liczne partytury z okresu wojny spłonęły. Niektóre z nich kompozytor później zrekonstruował. W roku 1945 A.Panufnik przeniósł się do Krakowa i zajął się komponowaniem muzyki filmowej. Sir Panufnik-Mariusz KaldowskiMariusz Kaldowski: Sir Panufnik

Niedługo potem został pierwszym dyrygentem Filharmonii Krakowskiej, a w   latach 1946-47 – dyrektorem odradzającej się Filharmonii Warszawskiej. W tym czasie powstało 12 miniatur na fortepian (znane jako Krąg kwintowy), Nokturn na orkiestrę oraz Sinfonia Rustica. W tym ostatnim utworze kompozytor wprowadził elementy dodekafonii, zaś w Nokturnie (przerobionym w 1955 r.) połączył tradycyjne polskie elementy z doświadczeniami  harmonicznymi Bartoka i Szymanowskiego. Gdy A.Panufnik został prezesem Związku Kompozytorów Polskich,  odciął się od narzuconego przez władzę kierunku sztuki (tzw.socrealizmu) i zwrócił się do narodowych źródeł  muzyki polskiej pisząc m.in. Suitę staropolską na orkiestrę smyczkową (1950)  czy archaizujący Koncert gotycki (1951) w którym wykorzystał cytaty utworów Wacława z Szamotuł. Jego utwory zaczęły być ignorowane i spotykały się ze złośliwą krytyką (np.Sinfonia Rustica, która została wcześniej nagrodzona  na Konkursie kompozytorskim im.F.Chopina). Nawet Syfmonia Pokoju z tekstem z  poezji J.Iwaszkiewicza spotkała się –ze względów politycznych- z chłodnym przyjęciem władzy.

panufnik

W roku 1952 powstała Uwertura heroiczna zainspirowana zmaganiem się Polski z hitlerowska agresją. Uznano ją w Polsce za zbyt formalistyczną, choć  utwór otrzymał I nagrodę na przedolimpijskim konkursie muzycznym w Helsinkach. Szykanowany przez władze i zepchnięty na margines kompozytor postanowił opuścić kraj i udał się w 1954 roku do Londynu. Polski rząd uznał go zdrajcę oraz zakazał publikacji i wykonywania jego dzieł. Po wyjeździe, aż do roku 1977 był traktowany jako persona non grata. W Wielkiej Brytanii przyszli mu z pomocą zaprzyjaźnieni kompozytorzy  Ralph Vaughan Williams i Arthur Benjamin. W znalezieniu  finansowego patronatu  dopomógł  mu  jego przyjaciel W.Małcużyński. Podczas wizyty w USA  A.Panufnik uczestniczył w wykonaniu swojej Symfonii Pokoju pod dyr.L.Stokowskiego. Po tym wydarzeniu przekomponował utwór odrzucając części chóralne i zmienił tytuł na Sinfonia elegiaca. W latach 1957-59 stał na czele Orkiestry Symfonicznej w Birmingham. W 1963 roku ukończył nową wersję Sinfonia sacra, która została uznana za najlepszy utwór na konkursie w Monaco.  Wiążąc styl narodowy z tradycją wprowadził do niej hymn ,,Bogurodzica”. W latach 60-tych stworzył szereg dzieł na zamówienia takich mistrzów jak L.Stokowski (Universal Prayer), Y.Menuhin (Koncert skrzypcowy), M.Roztropowicz (Koncert wiolonczelowy) oraz orkiestr z Londynu, Bostonu i Monte Carlo.  Poza wymienionymi, do  ciekawszych jego utworów należą Pieśni ludowe, Kołysanka,  Sinfonia mistica, Metasinfonia, Hommage a Chopin, Uwertura bohaterska, suita Polonia, Koncert fortepianowy, 3 Kwartety smyczkowe, Jagiellonian Triptych, Katyń Epitaph, Arbor Cosmica, balety Cain and Abel oraz Miss Julie. W 1991 Andrzej Panufnik został odznaczony przez królową Elżbietę II tytułem szlacheckim. Zmarł w Twickenham.

andrzejimage

Autor: Radosław Rzepkowski

Grafika: internet