Śpieszmy się kochać ludzi

Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko to, co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie, że nagle się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego

Nie bądź pewny, że czas masz, bo pewność niepewna
zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście
przychodzi jednocześnie jak patos i humor
jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej

tak szybko stąd odchodzą jak drozd milkną w lipcu
jak dzwięk troche niezgrabny lub jak suchy ukłon
żeby widziec naprawde zamykają oczy
chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzec
kochamy wciąż za mało i stale za późno

Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
a bedziesz tak jak delfin łagodny i mocny

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą

Autor: ks.Jan Twardowski

2 Responses to Śpieszmy się kochać ludzi

  1. goldenbrown pisze:

    To wyjątkowy wiersz ks. Twardowskiego. Bardzo znane jest własciwie tylko pierwsze zdanie i mało kto zna dalsze zwrotki. Cieszę się i dziękuję, że zamieściłeś ten wiersz w całości, jest przepiękny, pełen miłości i tęsknoty..

  2. Paul Wasilewski pisze:

    Ja tylko dorzucę,że każde zdanie w tym wierszu ma głęboko przemyślaną myśl,amuszającą do refleksji,całość jest majstersztykiem ! Dzięki za odwiedziny Goldie :)

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Możesz użyć następujących tagów oraz atrybutów HTML-a: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>