DSC_0016

Rzeźby lodowe

Miasteczko Saint-Côme, byłoby jednym z wielu dziesiątek podobnych i nie wyróżniających się miasteczek w całej prowincji More »

_DSC0042

Indiańskie Lato

Wyjątkowo ciepła temperatura w ciągu października wystarczyła, by wszyscy zaczęli mówić o Indiańskim Lecie. Czym rzeczywiście More »

huitre

Boso ale w ostrygach

Od wieków ostrygi są wyszukanym daniem smakoszy dobrej kuchni oraz romantyków. Ostryga od czasów antycznych uchodzi More »

ville-msh1

Góra Świętego Hilarego w kolorze dojrzałej dyni

Góra Św. Hilarego ( fr: Mont St-Hilaire) jest jedną z 8 gór (a raczej wzgórz ze More »

24pazdziernika2016Wojcik1

Henryk Wójcik (1947-2018)

Polonia montrealska pożegnała Henryka Wójcika w piątek 07 grudnia 2018 na uroczystej mszy pogrzebowej w kościele More »

Domestic_Goose

Milczenie Gęsi

Wraz z nastaniem pierwszych chłodów w Kanadzie oczy i uwaga konsumentów jest w wielkiej mierze skupiona More »

rok-ireny-sendlerowej-logo

2018 rok Sendlerowej

Uchwała Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 8 czerwca 2017 r.w sprawie ustanowienia roku 2018 Rokiem Ireny More »

Parc-Oméga1

Mega przygoda w parku Omega

Park Omega znajduje się w miejscowości Montebello w połowie drogi między Gatineau i Montrealem. Został założony More »

homer-simpson-krzyk-munch

Bliskie spotkanie ze służbą zdrowia.Nowela

Nie tak bardzo dawno temu w wielkiej światowej metropolii na kontynencie północno-amerykanskim w nowoczesnym państwie Kanadzie, More »

Flower-for-mother

Dzień Matki

Dzień Matki obchodzony jest w ponad 40 krajach na świecie. W Polsce mamy świętują 26 maja, More »

DSC_0307

Christo Stefanoff- zapomniany mistrz światła i koloru

W kanadyjskiej prowincji Quebek, znajduje się miasteczko Val David otoczone malowniczymi Górami Laurentyńskimi. W miasteczku tym More »

2970793045_55ef312ed8

Ta Karczma Wilno się nazywa

Rzecz o pierwszych osadnikach polskich w Kanadzie. W kanadyjskich archiwach jako pierwszy Polak imigrant z polski More »

Capture d’écran 2018-04-01 à 20.00.04

Rezurekcja w Parafii Św. Krzyża w Montrealu

W Montrealu oprócz czterech polskich parafii katolickich, zarządzanych przez Franciszkanów jest jeszcze jedna polska parafia należąca More »

Capture d’écran 2018-03-25 à 12.47.16

Wielkanoc w Domu Seniora

W sobotę 24 marca 2018 uczniowie z montrealskiego Szkolnego Punktu Konsultacyjnego przy Konsulacie RP w Montrealu More »

DSC_4819

Gęsie pipki i długi lot do punktu lęgu

Jak się mają gęsie pipki do długiego gęsiego lotu ? A jak się ma piernik do More »

embleme-insecte-montreal

Montrealski admirał

Entomologicznym emblematem prowincji Quebek  jest motyl admirał. W 1998 roku, Quebeckie Stowarzyszenie Entomologów zorganizowało publiczne głosowanie More »

Capture d’écran 2018-03-20 à 15.21.11

XVII Konkurs Recytatorski w Montrealu

W robotę 17 marca 2018 r. odbył  się XVII Konkurs recytatorski w Montrealu. W konkursie brały More »

herb templariuszy

Sekret Templariuszy

Krucjata albigeńska, jaką zorganizował przeciwko heretykom Kościół Katolicki w XIII wieku, zniszczyła doszczętnie społeczność Katarów, dzięki More »

Capture d’écran 2018-03-14 à 17.54.19

IV Edycja Festiwalu Stella Musica

Katarzyna Musiał jest współzałożycielką i dyrektorem Festivalu Stella Musica, promującego kobiety w muzyce. Inauguracyjny koncert odbył More »

800px-August_Franz_Globensky_by_Roy-Audy

Saga rodu Globenskich

August France (Franz) Globensky, Globenski, Glanbenkind, Glaubenskindt, właśc. August Franciszek Głąbiński (ur. 1 stycznia 1754 pod More »

Bez-nazwy-2

Błękitna Armia Generała Hallera

Armia Polska we Francji zwana Armią Błękitną (od koloru mundurów) powstała w czasie I wojny światowej z inicjatywy More »

DSC_4568

Polowanie na jelenia wirginijskiego, czyli jak skrócić zimę w Montrealu

Jest z pewnością wiele osób nie tylko w Montrealu, którym dokuczają niedogodności kanadyjskiej zimy. Istnieje jednak More »

CD-corps-diplomatique

Konsulat Generalny RP w Montrealu-krótki zarys historyczny

Konsulat Generalny w Montrealu jest jednym z trzech pierwszych przedstawicielstw dyplomatycznych powołanych przez rząd polski na More »

Capture d’écran 2018-03-07 à 08.47.09

Spotkania Podróżnicze: Krzysztof Tumanowicz

We wtorek, 06 marca w sali recepcyjnej Konsulatu Generalnego w Montrealu odbyło się 135 Spotkanie Podróżnicze. More »

Capture d’écran 2018-02-24 à 09.30.00

Polsko Kanadyjskie Towarzystwo Wzajemnej Pomocy w Montrealu

Polsko-Kanadyjskie Towarzystwo Wzajemnej Pomocy w Montrealu ( PKTWP) powstało w 1934 roku jako nieformalna grupa. Towarzystwo More »

poutine 2

Pudding Kebecki,czyli gastronomiczna masakra

Poutine jest bardzo popularnym daniem kebeckim. Jest to bardzo prosta potrawa złożona generalnie z trzech składników;frytki,świeże kawałki More »

original.1836

Sir Casimir-rzecz o gubernatorze pułkowniku jej królewskiej mości

Przy okazji 205 rocznicy urodzin przypominamy sylwetkę Kazimierza Gzowskiego (1813 Petersburg-1898 Toronto),najsłynniejszego Kanadyjczyka polskiego pochodzenia – More »

Syrop-klonowy

Kanada miodem płynąca

Syrop klonowy powstaje z soku klonowego. Pierwotnie zbierany przez Indian, dziś stanowi istotny element kanadyjskiego przemysłu More »

Capture d’écran 2018-02-22 à 12.57.23

Nowy Konsul Generalny RP w Montrealu, Dariusz Wiśniewski

Dariusz Wiśniewski jest związany z Ministerstwem Spraw Zagranicznych od roku 1994.  Pracę swą rozpoczął w Departamencie More »

24 marzec 2015

Chronologia sprzedaży budynków Konsulatu Generalnego w Montrealu

20 lutego 2018 roku, środowisko polonijne w Montrealu zostało poinformowane bardzo lapidarną wiadomością rozesłaną do polonijnych More »

Category Archives: Historia

Tanya Tagaq z Nunavut

800px-Flag_of_Nunavut.svg

Nunavut jest terytorium Kanady, które zostało utworzone w 1999 z terenów Terytoriów Północno-Zachodnich. Nunavut w inuktitut oznacza „nasz kraj”. Nunavut graniczy od zachodu z Terytoriami Północno-Zachodnimi od południa z Manitobą. Posiada też południową granicę morską z Quebekiem i Ontario (przez Zatokę Hudsona i na wschodzie poprzez Cieśninę Davisa,Naresa i Morze Buffina z Grenlandią. Terytorium zawiera wody i lody dochodzące do bieguna północnego.  Ustawa o Nunavut, została uchwalona przez Parlament Kanady. Ustawa została przygotowana na podstawie roszczenia Nunavut z 1993. Około 85% ludności terytorium stanowią Inuici. Językiem urzędowym terytorium obok angielskiego i francuskiego są języki inuktitut i inuinnaktun. Całkowita powierzchnia Nunavut to 2 093 000 km. kwadratowych. Stan ludności według spisu z 2000 r. to 31 000 osób.

tlobf-tagaq

Obecnie ma miejsce odrodzenie tradycji śpiewu katajjaq wśród Innuitów w Kanadzie. Ten rodzaj śpiewau przypomina bardziej grę niż styl muzyczny. Kobiety inuickie stoją twarzą w twarz i śpiewają wykorzystując wzajemnie swoje usta jako rezonatory. Pierwsze kontakty z białym człowiekiem Inuici doświadczyli już w drugiej połowie XVIII wieku a na ile przybrały one w wieku XX. Głównym motorem kontaktów zachodniej cywilizacji była chrystianizacja i kolonizacja tych terenów. Niestety kontakty te, poprzez narzucenie innego systemu wartości spowodowały niemalże całkowitą zagładę Inuitów. Dziś już nikt nie mieszka w igloo, a wszelkie przedmioty związane z tradycją inuicką można spotkać praktycznie w muzeach. W kwietniu 2000 roku, po latach pertraktacji, utworzono terytorium Nunavut. Nie jest on obszarem zupełnie niezależnym od Kanady, ale jego mieszkańcy cieszą się względną autonomią, posiadają swój samorząd. Obszar Nunavut pokrywa prawie połowę Terytorium Północno-Zachodniego.
Inuit w języku Indian Algonquin znaczy Eskimos, co można przetłumaczyć jako “jedzący surowe mięso”. We współczesnej Kanadzie, mając na myśli Inuitów używa się raczej formy inuk, a ich językiem jest inuktituk, co również niesie ze sobą inne dodatkowe znaczenia. Inuk oznacza również człowieka wolnego, wyróżniającego się poprzez przynależność do kultury Inuitów, żyjącego w zgodzie z naturą, zajmującego się polowaniem i rybołóstwem.
Inuici stworzyli szczególny typ śpiewu gardłowego, różniący się od odpowiednika z Mongolii czy obszarów Tuwy. Ciekawostką jest to, że sposób śpiewu gardłowego u ludów Wschodniej Syberii jest bliższy inuickiemu niż typ mongolski. Można się o tym przekonać porównując na przykład śpiew gardłowy ludu Ainu z Północnej Japonii ze śpiewem Inuitów.

TanyaTagaqGillis2007-crop

Pomimo obowiązującego przez dziesięciolecia zakazu śpiewu gardłowego, wprowadzonego przez chrześcijańskich księży, jego tradycja przetrwała w wielu regionach Kanady. Dopiero zniesienie zakazu spowodowało w ciągu ostatnich 20-30 lat wielką ekspansję tego typu śpiewu na cały obszar zamieszkały przez Eskimosów. Główne regiony jego występowania w Kanadzie znajdują się na północ od prowincji Quebec (gdzie zwany jest katajjaq), na Wyspie Baffina (pirkusirtuk) i w Obszarze Nunavut (nipaquhiit). Niestety na Alasce tradycja śpiewu gardłowego zupełnie zanikła a na Grenlandii nigdy się nie rozwinęła w takiej formie jak w Kanadzie.

tumblr_ldi05ggB7Z1qc9y8qo1_500

Rosnące zainteresowanie śpiewem gardłowym w społecznościach lokalnych zaowocowało zwołaniem we wrześniu 2001 roku pierwszej w historii konferencji poświęconej temu tematowi, która miała miejsce w Puvernituk na obszarze Nunavut. Na konferencji przedstawiono różne typy śpiewu występujące w Kanadzie.
Czym wyróżnia się inuicki śpiew gardłowy? W tradycji eskimoskiej istnieje forma gry wokalnej, które poprzez swoje brzmienie, modulację, lekkie chropowate dźwięki i sposób oddychania upodabnia je do śpiewu gardłowego znanego z Mongolii i Tuwy. W trakcie gier wokalnych oprócz śpiewu gardłowego wykorzystuje się zwykły głos regularny. Tradycyjnie grami wokalnymi zajmowały się kobiety, które były zatrudniane do zabawiania dzieci, podczas gdy mężczyźni byli na polowaniach (czasami do miesiąca lub dłużej). Jak już wcześniej wspomniałem, śpiew gardłowy był wykonywany przez dwie osoby lub więcej, które śpiewały razem. Wyglądało to mniej więcej tak: naprzeciwko siebie stawały lub przykucały dwie kobiety. Jedna z nich z odpowiednim wyprzedzeniem wyśpiewywała powtarzający się krótki rytmiczny motyw, podczas gdy druga, swoim innym rytmem szybko wypełniała powstałe w ten sposób luki.

up-tagaq

W dzisiejszych konkursach wokalnych uczestnicy trzymając się za ramiona stoją naprzeciw siebie i wykonują coś w rodzaju tańca polegającego na balansowaniu z prawej na lewą stronę ciała. Uczestnicy próbują pokazać swoje zdolności wokalne poprzez wyśpiewywanie swoich motywów. Użyty dźwięk obejmuje głoski składające się na całe wyrazy, jak i również sylaby nie mające żadnego znaczenia, budujące jakby tło. Powszechnie przedstawiają one dźwięki natury: płacz zwierząt, śpiew ptaków lub odgłosy życia codziennego. Pieśni te nie mają swoich tytułów i tak naprawdę identyfikuje się je poprzez pierwsze użyte słowo lub dźwięk. Choć zdarza się, że w niektórych regionach Kanady mają one swój tytuł i opisują jakąś konkretną historię. Dźwięki dobywane są zarówno poprzez wdech jak i wydech. Z tego powodu śpiewak ma doskonale opanowaną metodę oddechową, porównywalną z oddechem permanentnym wykorzystanym przez muzyków grających na instrumentach dętych. W ten sposób śpiew gardłowy może trwać bardzo długo, lecz dla potrzeb konkursu cały występ trwa około trzech minut. Zwycięzcą zostaje osoba, która zaśpiewa z największą liczbą osób.

6185999758_c2dd28b41f_z

Tanya Tagaq uchodzi za najsłynniejszą i najbardziej znaną kanadyjską śpiewaczką, która wykonuje tradycyjny śpiew inuickich kobiet, polegający na wydobywaniu rytmicznych dźwięków z krtani (w ang: Throat singing) czyli gardłowy śpiew. Zaczęła śpiewać w wieku 15 lat i wkrótce stała się popularną uczestniczką festiwali folkowych w Kanadzie, jednak najbardziej znana jest ze swojej współpracy z Bjork (wspólne trasy koncertowe oraz gościnny występ na albumie Medulla). Występowała także z Kronos Quartet i Shooglenifty.

Opracował:Zbigniew Wasilewski

zdjęcia:materiały prasowe

Nowe Planetarium w Montrealu

L_Planetarium_Verti_rgb

Nowe montrealskie Planetarium Rio Tinto Alcan,jest obecnie usytuowane w Parku Olimpijskim. Całkowity koszt budowy wyniósł 48 milionów dolarów. Od 06 kwietnia Planetarium jest dostępne dla publiczności pomimo,że pozostały jeszcze prace wykończeniowe na zewnątrz przy architekturze krajobrazu. Nowe Planetarium jest usytuowane w pobliżu Insektarium,Biodome oraz Ogrodu Botanicznego tworząc w ten sposób największy w Kanadzie kompleks nauk przyrodniczych. W Planetarium znajdują się dwie sale kinowe oraz jedna stała wystawa EXO o śladach życia w kosmosie. Można również zwiedzać w nowym Planetarium laboratorium geologiczne a także największą w Quebecu kolekcję publiczną meteorytów,gdzie m.in. znajdują się okazy pochodzące z Księżyca i Marsa.

DSC_0077 DSC_0078 DSC_0079 DSC_0082 DSC_0083 DSC_0085 DSC_0087 DSC_0089 DSC_0096

Na zewnątrz twają jeszcze końcowe prace,oraz ,po prawej stronie widnieje gotowy cokół na zamontowanie pomnika Mikołaja Kopernika. Z tego co wiadomo redakcji Kroniki Montrealskiej ceremonia przenosin pomnika wybitnego astronoma została przesunięta na późniejszy termin.

Autor:Zbigniew Wasilewski

Zdjęcia:Zbigniew Wasilewski

Rok Wagnerowski

wagner-the-ring-1334756958-article-1

Przed 200 laty w roku 1813 urodził się jeden z najwybitniejszych kompozytorów  Ryszard Wagner. Był rówieśnikiem Verdiego, ale jego spojrzenie na przyszłość opery było całkiem inne. Zasłynął jako jej reformator i twórca dramatu muzycznego. Jego  reformatorskie idee zostały wyłożone w  pracach teoretycznych,  a przede wszystkim w rozprawie ,,Opera i dramat”. Przeciwstawiał się w nich stylowi  opery włoskiej i francuskiej, w których treści dramatyczne podporządkowane muzyce schodziły na plan dalszy. Wagner chciał doprowadzić do równowagi wszystkie elementy dzieła scenicznego- muzyki, poezji, gestu, akcji dramatycznej na wzór starożytnej tragedii greckiej. Realizując tę ideę Wagner  przekształcił  tradycyjną formę operową w dramat muzyczny. Kompozytor sam pisał libretta, projektował scenografie i kostiumy, zarządzał maszynerią na scenie i reżyserował, gdyż gest aktorski i dykcja były dla niego równie ważne jak fraza muzyczna.

wagner_1wagner_header

Nośnikiem akcji dramatycznej stało się słowo ujęte w postać tzw. niekończącej się melodii ( unendliche melodie). Zastąpiła ona symetryczne arie znane z  tradycyjnej opery. W miejsce  uwertury  wprowadził Wagner przygrywkę (vorspiel) bezpośrednio powiązaną z pierwszym aktem.  W niej wyeksponował tzw.  motywy przewodnie (leitmotives)  uosabiające postacie, rekwizyty, emocje czy cechy charakterów. Odgrywają one najistotniejszą rolę w ujednoliceniu akcji dramatycznej. Jednocześnie zrezygnował ze scen w ramach aktów. Wielkie znaczenie przypisał  potężnej   orkiestrze, której powierzył  rolę ilustracyjną i dramaturgiczną. Bez niej dramaty muzyczne Wagnera straciłyby absolutnie sens. Powiększając orkiestrę  wprowadził nowe instrumenty, m.in.tubę wagnerowską. Natomiast bardzo oszczędnie posługiwał się chórami.  Długie partie solistyczne i dialogi wymagają specjalnych predyspozycji, stąd nie każdy wokalista może podołać wyzwaniom ról wagnerowskich. Duże zasługi wniósł Wagner w  rozwój neoromantycznej harmoniki, której stopień  schromatyzowania osiągnął  apogeum.

headerimage_01

Do sfinalizowania dramatu muzycznego Wagner dochodził  stopniowo. Jego pierwsze opery ,,Boginka” i ,,Zakaz miłości” nie wykazywały jeszcze znamion nowatorstwa. Pierwszym dojrzałym dziełem była  opera ,,Rienzi”, ale nie wykraczała ona poza schematy wielkiej opery historycznej.  Sukces odniosła następna opera ,,Holender Tułacz” oparta na  skandynawskiej legendzie o przeklętym żeglarzu. Dowodem mistrzostwa jest chociażby uwertura, a wprowadzenie motywów przewodnich zadomowiło się na stałe w jego dziełach. Kolejne dzieło ,,Tanhauser” ukazujące konflikt świata surowych obyczajów i zmysłowych uciech przyjęto z aplauzem. Ideą przewodnią jest – podobnie jak w ,,Holendrze Tułaczu”- wybawienie bohatera przez miłość kobiety. Szereg fragmentów ,,Tannhausera” nosi już znamiona w pełni dojrzałego  stylu kompozytora. Za  przełomowe  dzieło uważa sie jednak operę ,,Lohengrin”. Zniknął  w niej podział na zamknięte ,,numery”, melodyka okresowa ustąpiła miejsca ,,unendlichemelodie”, a technika motywów przewodnich  została przeprowadzona z całą konsekwencją. Ukoronowaniem dążen reformatorskich Wagnera  stała się Tetralogia ,,Pierścień Nibelunga”. Jest to cykl 4 dramatów (Złoto Renu, Walkiria, Zygfryd, Zmierzch Bogów) osnuty na tle  sagi o Nibelungach.

wagner-the-ring-1334756958-article-1

Główną ideą  jest potępienie żadzy władzy i bogactwa oraz apoteoza miłości wyzwolonej z wszelkich więzów moralności. Rozmiarami, monumentalnością wystawy,  wymaganiami scenerii i obsadą orkiestry ,,Tetralogia” przerastała wszystkie dotychczasowe dzieła. Jej  prawykonanie miało miejsce na scenie teatru w Bayreuth w 1876 roku. Został  on  zbudowany specjalnie  z myślą o dziełach Wagnera i  odbywają się tam co roku Festiwale Wagnerowskie. Kwintesencją stylu wagnerowskiego jest 3-aktowy dramat ,,Tristan i Izolda”. Napięcia dramatyczne zostały  tu spotęgowane rozbudowaną chromatycznie harmoniką.

WDW_Wagner_Parsifal

Natomiast ukłonem w stronę tradycji stała się opera ,,Śpiewacy norymberscy”. Można w niej wyodrębnić arie i pieśni, a środki harmoniczne i melodyka uległy uproszczeniu. Ostatnim dziełem Wagnera było  misterium sceniczne ,,Parsifal” oparte na legendzie o świętym Gralu. Zostało ono napisane z myślą o wystawieniu na scenie w Bayreuth. Ryszard Wagner zmarł w 1883 roku i pochowany został w Bayreuth.

Autor: Radosław Rzepkowski

Montpelier,najmniejsza stolica USA

DSC_0150

Miasteczko Montpelier jest stolicą amerykańskiego stanu Vermont wchodzącego w skład Nowej Anglii w północno-wschodniej części USA.Pozostałe stany tworzące ten region to New Hampshire,Maine,Connecticut,Rhode Island.  Rok 1787 jest uważany za datę założenia Montpelier,kiedy to pierwsi osadnicy; pułkownik Jacob Davis wraz z generałem Davisem Parley przybyli w okolice dzisiejszej stolicy stanu nad rzeką Winooski aby wykarczować niewielki obszar ziemii,na którym został wybudowany wielki dom z drewna.  To właśnie pułkownik Jacob Davis nadał nazwę Montpelier  ( pisownia z jedną literą l ) na cześć francuskiego miasta Montpellier oraz jako wyraz wdzięczności za pomoc Francji podczas Wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Mała osada rozwija się prężnie i już w 1791 populacja Montpelier osiągnęła liczbę 120 osadników. W roku 1818 Montpelier uzyskuje status miasta. Wybór tego miasteczka na stolicę stanu został podyktowany jego centralnym położeniem geograficznym .

DSC_0150 Budynek rządu stanowego i administracji VermontDSC_0154

Pomnik bohatera Vermontu: Ethan Allen,przywódca amerykański z czasów Republiki Vermontu oraz Wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Był przeciwnikiem zasiedlania terenów Vermont przez osadników z Prowincji Nowy York. W tym celu zorganizował oddziały zbrojne, które przyjęły nazwę Green Mountains Boys ( Chłpcy z Zielonych Wzgórz). Był masonem.

DSC_0157 Widok na miasto od strony Kapitolu.DSC_0158 Na złotej kopule Kapitolu widnieje rzymska bogini wegetacji i urodzaju Ceres

DSC_0159 Kościół Metodystów

DSC_0160Bardzo typowa dla Montpelier architektura wiktoriańska


DSC_0162 Uliczki z centrum miasta

DSC_0163 DSC_0164 DSC_0165 Kościółek w stylu neogotykuDSC_0166 Budynek Sadu Miejskiego

DSC_0167 Wille na skarpie w bardzo malowniczym,górzystym terenie

DSC_0169

Panorama miasta

Montpelier jest miasteczkiem które wychodzi poza margines  amerykańskiej megalomanii,podkreślającej ogrom Ameryki. Jest to najmniejsza stolica stanowa w USA licząca jedynie 8 000 mieszkańców. Montpelier zostało wniesione prze National Geographic na listę 50-ciu miast w Stanach Zjednoczonych gdzie żyje się najlepiej. Mieszkańcy Montpelier oraz całego stanu Vermont podkreślają z dumą,że jest to jedyna stolica amerykańska gdzie nie ma MacDonalda :)

Autor:Zbigniew Wasilewski

Foto:Zbigniew Wasilewski

40-LECIE ZESPOŁU « TATRY

22244_271767892113_3459582_n

Montrealski zespół taneczny ,,Tatry” jest jednym z najbardziej znanych polonijnych zespołów folklorystycznych w kanadyjskiej prowincji Quebec.  Powstał w roku 1973 z inicjatywy Albina Morzajewa, który był jego pierwszym prezesem. Pierwszym natomiast choreografem zespołu został znany tancerz i choreograf  Jerzy Różycki. Liczba członków  wzrastała błyskawicznie : od 8 osob w roku 1973 do 54 w roku 1975. Katolickie stowarzyszenie ,,Zgoda” mające  siedzibę przy parafii św. Michała stało się pierwszym sponsorem zespołu. W sezonie 1976/77 funkcje prezesa przejęła Halina Pagacz. Wówczas to ,,Tatry” wystąpiły dwukrotnie w programie telewizyjnym ,,L’Ecole de musique Hall”, a najstarsza grupa wzięła udział w festiwalu ,,Polonia jutra” w Toronto. Na początku lat 80-tych prezesem zespołu został Jerzy Jędrzejowski, który podjął trudne zadanie odbudowy zespołu po odejściu najstarszych tancerzy.

p2120008_amend

W roku 1982  na stanowisko choreografa i kierownika artystycznego przyjął Andrzeja Koczorowskiego, byłego  tancerza-solistę zespołów pieśni i tańca ,,Śląsk” i ,,Mazowsze”. W roku 1984 zespół wystąpił na balu Polonii kanadyjskiej okręgu Quebec, a na akademii 3-maja zaprezentował po raz pierwszy tańce góralskie.  W roku 1986 zainaugurował swoje występy na międzynarodowym festiwalu folklorystycznym w Drummondville (Quebec). W tymże roku  prezesem  został Bogdan Wilecki, który kierował zespołem przez następnych 9 lat. Za jego prezesury ,,Tatry” wystąpiły na festiwalach w Cornwall (Ontario), Quebec City,  Brossard, Lachine i ponownie w Drummondville. Zespół brał udział nie tylko w występach estradowych, ale również w paradach ulicznych.  Pojawiał się na obchodach św.Patryka, 24 czerwca brał udział w uroczystościach z okazji św.Jana  oraz  z okazji Dnia Kanady. Dość regularnie uczestniczył w balach Kongresu Polonii Kanadyjskiej. I tak w roku 1988 wystąpił na balu w obecności byłego premiera Kanady Briana Mulroney, a w roku 1989 w obecności gościa honorowego – ówczesnego premiera prowincji Quebec Jacques’a Parizeau. Za kadencji B.Wileckiego  ,,Tatry” uczestniczyły z wielkim sukcesem w Festiwalu Zespołów Polonijnych z całego świata  w Rzeszowie (1993). W roku 1994  wystąpiły w telewizyjnym montrealskim programie Tele-Polonica, a także na koncercie z udziałem zespołu węgierskiego ,,Bokreta” i portugalskiego ,,Azores”.

15328_353164657113_1296030_n 26003_344301132113_1097484_n26003_344303697113_4075941_n

W roku 1995 prezesem zespołu został Edward Śliz. W  kolejnym roku 1996 młodzież ponownie wyjechała do Polski na Festiwal Polonijnych Zespołów Folklorystycznych w Rzeszowie, a następnie w 2000 roku zespół wystąpił na polonijnym festiwalu w Milwaukee zorganizowanym przez Polish Folk Dance Association of the Americans (PFDAA). Uczestniczył również w różnych uroczystościach w Montrealu oraz w festiwalach w Mansonville (Quebec) i w Ottawie (Ontario), a w roku 2002 ponownie występował w Rzeszowie na Festiwalu Zespołów Polonijnych. W roku 2003 stanowisko prezesa zespołu przejął Kazimierz Filas, a kierownikiem artystycznym została Krystyna Jędrzejowska, która przez wiele już lat prowadziła zajęcia z grupami dziecięcymi . ,,Tatry’’ nawiązały kontakty z zespołami Śwarni i Lechowia w Toronto, organizowały koncerty z udziałem zaproszonych zespołów i uczestniczyły w festiwalach polonijnych w Syracuse (N.Y.), w Toronto i Ottawie. Współpracowały z zespołem ,,Podhale” i 3-krotnie zorganizowały wspólne bale w sali Town of Mount Royal

15328_353164517113_1468217_n 15328_353164667113_3305204_n 15328_353164797113_7869833_n

W pamiątkowej księdze wydanej z okazji 25-lecia zespołu w roku 1998 można przeczytać  jakie wrażenia wyniosła młodzież z podróży do Polski. Jedna z uczestniczek napisała:  ,,To że nie mieszkam w Polsce – to wcale nie znaczy że nie czuje się Polką…” Na festiwalach w Rzeszowie występują zespoły z różnych krajów, ale łączy je  polskie słowo i polska muzyka. Młodzież podkreśla, że wyjazdy do kraju przodków wzmagają  poczucie dumy  narodowej i zacieśniają  więzi z naszymi rodakami. Te patriotyczne odczucia  są efektem wieloletnich wysiłków wychowawczych rodziców i kierownictwa zespołu. Od wielu lat związana z zespołem Krystyna Jędrzejowska jest prezesem zespołu. Jej czas poświęcony na pracę z dziećmi  przynosi nie tylko radość, ale i przybliża piękno polskiego folkloru. Przez 40 lat istnienia zespół taneczny ,,Tatry” przyczynił się znacznie do podtrzymywania polskości i dopomógł w kształtowaniu braterskich więzi wśród społeczności polonijnej.

Autor:Radosław Rzepkowski

Destrukcja Detroit

cadillac-cars-logo-emblem

Miasto Detroit zostało założone w 1701 przez Francuza Antoine de Lamothe-Cadillac. Początkowo mała osada była nazwana jako Fort Ponchartrain du Detroit na cześć Ludwika II Phelypeaux de Pontchartrain,ministra Marynarki Wojennej w służbie u króla Ludwika XIV. Od 1749 roku król Francji w celu wzmocnienia swoich wpływów w tym regionie nadaje bezpłatnie ziemie swoim poddanym wyrażającym chęć osiedlenia się na nich. W tym mieście zwanym Motor City lub Motown jest produkowana słynna amerykańska marka samochodów luksusowych Cadillac. Nazwa tej marki została nadana na cześć założyciela w dwusetną rocznicę obchodów założenia miasta w 1902 roku.

gm-detroit

detroit_skyline-e1335900516716

Detroit było kiedyś miastem, w którym chciało się mieszkać. Było to prosperujące centrum amerykańskiej motoryzacji oraz tętniący życiem ośrodek kultury i muzyki.W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat Detroit jednak podupadło, do czego przyczyniły się w latach sześćdziesiątych XX wieku zamieszki rasowe, w wyniku których biała ludność przeniosła się w dużej części na przedmieścia (w Detroit mieszka ponad połowa czarnej ludności stanu Michigan).

3127201602_37e5998577 detroit_04 Detroit--ville-sauvage--Detroit-Wild-City--photo-2 gm-detroit-1052133-jpg_913453 Metropolitan& Wurlitzer Buildings 28 packard

Wszystko zaczęło się od Henry’ego Forda, który na początku XX wieku założył w Detroit fabrykę samochodów. Sprowadzenie się do miasta jeszcze dwóch potentatów rynku motoryzacyjnego, Chryslera i przede wszystkim General Motors, (który w ciągu kilkudziesięciu lat poprzez wykupowanie firm transportowych i zamykanie ich doprowadził do upadku transportu publicznego w całych Stanach i całkowitego uzależnienia Amerykanów od samochodów – a co za tym idzie zwielokrotnienia na niespotykaną skalę zarobków firm produkujących samochody), doprowadziło do błyskawicznego rozwoju miasta. Trzy koncerny, osiągając krociowe zyski i potrzebując masy siły roboczej, oferowały dużo wyższe zarobki niż fabryki w innych miastach, co wraz z nakręcającym prosperitę zmilitaryzowaniem zakładów na czas wojny zaowocowało spektakularnym sukcesem demograficznym miasta. Z niecałych 300 000 mieszkańców na początku XX wieku, populacja skoczyła do niemal dwóch milionów w 1950, co wywindowało Detroit na 5. miejsce wśród największych amerykańskich miast.

18 piętro gabinet dentystyczny wieżowiec Broderick 04Gabinet dentystyczny w wieżowcu Broderick na 18-tym piętrze…
Atrium Farwell building 03 Atrium w budynku Farwell…

Była biblioteka,Publiczna czytelniaCzytelnia w byłej bibliotece publicznej…

David Whitney Building 06Budynek David Whitney…
Fortepian Szkoła Sw.Alberta Fortepian w szkole Św. Alberta…

 

Hotel Lee Plaza pokój 1504Hotel Lee Plaza,pokój numer 1504…


jordano-detroit-unbroken-1-zoomDzielnica Westside,Detroit…

 

Kościół Metodystów Kościół Metodystów,Detroit…

 

Michigan central station01 Detroit,Centralny Dworzec Kolejowy…

National Bank of Detroit 07 National Bank of Detroit…

Rich-Dex Apartaments Blok z luksusowymi apartamentami;Rich-Dex Apartaments…

Rort Shelby Hotel 16.56.30 Hotel;Port Shelby…

Sala bankietow American Hotel Sala bankietowa w American Hotel…

Szkoła Sw. Marii-Małgorzaty Szkoła Św.Marii-Małgorzaty…

United Artist Theater 08 United Artist Theater…

Westside Detroit 2010

Dzielnica Westside,Detroit…

Hotel Lee Plaza sala bankietowaSala bankietowa w Hotelu Lee Plaza…

Obecnie miasto liczy 700 tysięcy mieszkańców, z których ponad 80 procent to Afroamerykanie. Bezrobocie przekracza 18 procent, wiele dzielnic jest zrujnowanych, w urzędach panuje korupcja, a miasto tonie po uszy w długach. Dlatego właśnie gubernator Michigan Rick Snyder wprowadził zarządcę komisarycznego, który ma uchronić miasto przed bankructwem. Misja ratowania Detroit przypadła prawnikowi Kevynowi Orrowi, który wyprowadził z kryzysu finansowego koncern motoryzacyjny Chrysler. Orr jest Afroamerykaninem, co ma ułatwić jego współpracę z obecnymi władzami miasta. Miasto znalazło się pod kuratelą w dniu 25 marca 2013 roku z zadłużeniem 14 000 000 000 $ (czternaście miliardów dolarów) długu. Miasto Detroit może się dzisiaj poszczycić najlepszymi Raperami na świecie,pomiędzy którymi widnieje Raper Number One in the World: EMINEM :)

Autor:Z.Wasilewski

zdjęcia:internet,www.marchandmeffre.com/detroit/index.html

Łapacz snów

dream-catcher-vector-493038

Łapacz snów – zwany również siecią snów, był pierwotnie znany tylko przez kanadyjskie i północnoamerykańskie plemiona Siuksów i Odżibwejów. Łapacza snów zawieszano nad miejscem przeznaczonym do spania, aby w nocy mógł wyłapywać złe sny i myśli, które musiały zniknąć następnego ranka. Dobre sny znajdowały jednak drogę poprzez oczka sieci i poprzez wahadło wędrowały w dół. Tradycja łapacza snów ma swoje źródło w legendzie o pewnej kobiecie z plemienia Siuksów, której dziecko było męczone przez senne koszmary. Ponieważ nie widziała już innego ratunku, udała się do starej przędzarki z prośbą o pomoc i radę. Otrzymała od niej wskazówkę, aby przygotować sieć życia z gałązek wierzbowych wiecznego kręgu i włókien bawełny.

followyourdreamsdfd-13

Od tego czasu łapacz snów służył radości zarówno podczas snu, jak i jawy. Sieć łapacza snów mogła przyjmować różne formy. Łapacz snów – co to takiego?  To obręcz w kształcie regularnego okręgu albo też w postaci łzy czy kropli, wewnątrz której rozpostarta jest siatka, do złudzenia przypominająca pajęczą sieć. Sieć pierwotnie robiono z dostępnych Indianom surowców naturalnych: włosia, włókien roślinnych, czy cieniutkich ścięgien. Obecnie stosuje się nowoczesne przędze, włóczki, a nawet żyłki wędkarskie.

rh9kbivs

Na nici nawleka się barwne koraliki, wplata się w sieć muszelki, piórka, czy kawałki kolorowych tasiemek. Zadaniem każdego łapacza snów jest zapewnienie śpiącemu ochrony przed koszmarami nocnymi i ucieczką dobrych wizji w otchłań niebytu i niepamięci. Łapacze pomagają zapamiętywać sny. Marzenia senne są przez wielu Indian postrzegane jako bardzo ważne informacje o tym, co nas czeka lub stany, w których nawiązujemy kontakty z przodkami i światem pozazmysłowym. Dlatego też nie powinny nam umykać zaraz po przebudzeniu się, ale mają stanowić cenne wskazówki, co do dalszego postępowania w życiu.

4500939af20db4

Łapacze snów są najbardziej sprzedającym się artykułem indiańskiego rękodzielnictwa. Jak sami Indianie twierdzą;aby łapacz snów mógł funkcjonować zgodnie ze swoim zadaniem musi być oryginalnym wyrobem wykonanym przez Indianina. Można kupić te talizmany podczas wystaw oraz festiwali indiańskich a także w sklepach z pamiątkami na montrealskiej Starówce.

Autor:Z.Wasilewski

grafika:internet

Milczenie fok

576934_483504468369939_559630080_n

Polowanie na foki, tradycyjne lub handlowe, jest praktykowana w wielu krajach, głównie w Kanadzie, Grenlandii i Namibii w celu uzyskania głównie futer, ale także mięsa, tłuszczu (lub oleju) i kości.Foki poluje się głównie na lodzie,  przy użyciu broni palnej, lub za pomocą hakapika, który przypomina czekan z młotkiem.
Tradycyjne polowanie na foki jest praktykowane od tysięcy lat przez Inuitów w celu zapewnienia żywności i odzieży. Przemysłowe polowania nabrało rozmachu w XIX wieku,kiedy to popyt w Europie na produkty z foki był praktycznie nieograniczony.  W latach 60-tych ubiegłego wieku, popularność foczych futer w europejskim przemyśle mody sprawiła,że nastąpił gwałtowny wzrost ilości zabijanych fok bez względu na ich wiek i sposób polowania. Przeciwnicy tych polowań,wskazywali na ich niezwykłe okrucieństwo graniczące z bestialstwem . W 1988 Kanada wprowadziła zakaz zabijania fok ,które nie ukończyły 3 miesięcy ,to znaczy do chwili kiedy młoda foka nie straci puszysto-białego futerka.

402px-Iglulik_Clothing_1999-07-18

Inuici w tradycyjnych strojach wykonanych ze skór foki.

bebes-phoques-242078-1

Foki od wieków stanowiły źródło cennego tłuszczu, mięsa i skór dla mieszkańców rejonów arktycznych. Jednak od 1750 roku foki grenlandzkie zaczęto masowo zabijać w celach komercyjnych. Nowo narodzone foki ginęły z powodu cennego, pięknego, białego futra. W XIX w. zabijano rocznie 600 000 fok, w latach 70. XX w. w ciągu roku ginęło około 3 000 000 osobników. Aby powstrzymać tę rzeź, rząd Kanady wprowadził ograniczenia. Dzięki wysiłkom dużych organizacji międzynarodowych zajmujących się ochroną przyrody i presji opinii publicznej w 1987 roku zamknięto wiele rynków zbytu na futra małych fok. W 1988 roku w Kanadzie wprowadzono zakaz polowania na młode zwierzęta. Dla wielu innych gatunków fok ustalono okresy ochronne.

576934_483504468369939_559630080_n

Polowania na foki to jeden z drażliwych tematów w Kanadzie. Z jednej bowiem strony kolejne rządy chcą, by Kanadę postrzegano jako kraj dbający o środowisko. Z drugiej strony – polowania na foki stanowiły przez lata część kanadyjskiej gospodarki. Jak informuje na swoich stronach internetowych rząd, coroczne polowania dają pracę ok. 6 tys. osób, a zyski z polowań to ok. 35 do 40 mln dolarów.

z7732148Q,Unia-Europejska-uwaza-polowania-na-foki-za-zbyt-brutalne

Jeszcze w 1972 r. zakaz importu skór i produktów z fok wprowadziły USA, w 2009 – Unia Europejska, a potem także Rosja, Białoruś, Kazachstan. UE zakazała importu ze względu na okrucieństwo przemysłowych polowań na foki. Wyjątek dotyczy importu produktów z fok zabitych w “tradycyjnych” polowaniach Inuitów oraz produktów z fok pochodzących z polowań w celu zachowania równowagi w przyrodzie i nie przynoszących zysku. Kanada protestowała przeciwko zakazowi, a w 2009 r. wniosła sprawę do Międzynarodowej Organizacji Handlu (WTO), razem z Norwegią.

seal6polowanie-na-fokiPolowanie_foki_UWAGA_2436860massacre-phoqe-790x524fokifoto20110323-HumaneSociety_800

Pierwsza runda rozmów w WTO w sprawie fok odbyła się w ostatnich dniach w Genewie. Jak relacjonowali w internecie przedstawiciele International Fund for Animal Welfare (IFAW), Kanada przyjęła zaskakujące stanowisko, ponieważ przedstawiciele rządu argumentowali, że to właśnie tradycyjne polowania Inuitów są związane z niehumanitarnymi sposobami zabijania fok. Organizacje ochrony zwierząt od lat podkreślają, że to podczas przemysłowych polowań prawie 80 proc. myśliwych nie sprawdza, czy foka na pewno jest martwa, a 95 proc. zabijanych podczas komercyjnych polowań fok nie ma nawet trzech miesięcy.

bebe-phoque

Rok temu, kiedy trudno już było znaleźć kupców na foki, Kanada podpisała z Chinami umowę handlową w sprawie eksportu mięsa z fok, foczego tłuszczu i skór. W tym roku Taiwan wprowadził całkowity zakaz importu produktów z foki grenlandzkiej.

menace_sur_la_survie_des_phoques2

Miesiąc temu studenci weterynarii znaleźli na jednej z plaż wyspy Księcia Edwarda ok. 50 zabitych fok. Część z nich zmarła w wyniku pobicia i następnie zamarznięcia. Kilka dni później aresztowano trzech nastolatków, którzy zabawiali się zabijaniem, a w kwietniu br. staną przed sądem za spowodowanie nieuzasadnionego cierpienia zwierząt. W tym przypadku internauci jednoznacznie potępili “myśliwych”, a niektórzy z nich zwracali uwagę na hipokryzję prawa, które różnicuje legalnych myśliwych i młodocianych przestępców – choć metody zabijania fok mogą być takie same w obu przypadkach.

bebe_phoque_tout_blanc_tete_trop_mignon_couleur_blanc_bleu_clair_resize

Kanadyjskie Ministerstwo Rybołówstwa i Oceanów ustaliło ilość zabitych fok na rok 2013 na 400 000 osobników ( czterysta tysięcy). Polowania na foki odbywa się w ostatniej dekadzie marca i kończy w połowie kwietnia.

Opracował:Zbigniew Wasilewski

Foto:materiały prasowe