DSC_0016

Rzeźby lodowe

Miasteczko Saint-Côme, byłoby jednym z wielu dziesiątek podobnych i nie wyróżniających się miasteczek w całej prowincji More »

_DSC0042

Indiańskie Lato

Wyjątkowo ciepła temperatura w ciągu października wystarczyła, by wszyscy zaczęli mówić o Indiańskim Lecie. Czym rzeczywiście More »

huitre

Boso ale w ostrygach

Od wieków ostrygi są wyszukanym daniem smakoszy dobrej kuchni oraz romantyków. Ostryga od czasów antycznych uchodzi More »

ville-msh1

Góra Świętego Hilarego w kolorze dojrzałej dyni

Góra Św. Hilarego ( fr: Mont St-Hilaire) jest jedną z 8 gór (a raczej wzgórz ze More »

24pazdziernika2016Wojcik1

Henryk Wójcik (1947-2018)

Polonia montrealska pożegnała Henryka Wójcika w piątek 07 grudnia 2018 na uroczystej mszy pogrzebowej w kościele More »

Domestic_Goose

Milczenie Gęsi

Wraz z nastaniem pierwszych chłodów w Kanadzie oczy i uwaga konsumentów jest w wielkiej mierze skupiona More »

rok-ireny-sendlerowej-logo

2018 rok Sendlerowej

Uchwała Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 8 czerwca 2017 r.w sprawie ustanowienia roku 2018 Rokiem Ireny More »

Parc-Oméga1

Mega przygoda w parku Omega

Park Omega znajduje się w miejscowości Montebello w połowie drogi między Gatineau i Montrealem. Został założony More »

homer-simpson-krzyk-munch

Bliskie spotkanie ze służbą zdrowia.Nowela

Nie tak bardzo dawno temu w wielkiej światowej metropolii na kontynencie północno-amerykanskim w nowoczesnym państwie Kanadzie, More »

Flower-for-mother

Dzień Matki

Dzień Matki obchodzony jest w ponad 40 krajach na świecie. W Polsce mamy świętują 26 maja, More »

DSC_0307

Christo Stefanoff- zapomniany mistrz światła i koloru

W kanadyjskiej prowincji Quebek, znajduje się miasteczko Val David otoczone malowniczymi Górami Laurentyńskimi. W miasteczku tym More »

2970793045_55ef312ed8

Ta Karczma Wilno się nazywa

Rzecz o pierwszych osadnikach polskich w Kanadzie. W kanadyjskich archiwach jako pierwszy Polak imigrant z polski More »

Capture d’écran 2018-04-01 à 20.00.04

Rezurekcja w Parafii Św. Krzyża w Montrealu

W Montrealu oprócz czterech polskich parafii katolickich, zarządzanych przez Franciszkanów jest jeszcze jedna polska parafia należąca More »

Capture d’écran 2018-03-25 à 12.47.16

Wielkanoc w Domu Seniora

W sobotę 24 marca 2018 uczniowie z montrealskiego Szkolnego Punktu Konsultacyjnego przy Konsulacie RP w Montrealu More »

DSC_4819

Gęsie pipki i długi lot do punktu lęgu

Jak się mają gęsie pipki do długiego gęsiego lotu ? A jak się ma piernik do More »

embleme-insecte-montreal

Montrealski admirał

Entomologicznym emblematem prowincji Quebek  jest motyl admirał. W 1998 roku, Quebeckie Stowarzyszenie Entomologów zorganizowało publiczne głosowanie More »

Capture d’écran 2018-03-20 à 15.21.11

XVII Konkurs Recytatorski w Montrealu

W robotę 17 marca 2018 r. odbył  się XVII Konkurs recytatorski w Montrealu. W konkursie brały More »

herb templariuszy

Sekret Templariuszy

Krucjata albigeńska, jaką zorganizował przeciwko heretykom Kościół Katolicki w XIII wieku, zniszczyła doszczętnie społeczność Katarów, dzięki More »

Capture d’écran 2018-03-14 à 17.54.19

IV Edycja Festiwalu Stella Musica

Katarzyna Musiał jest współzałożycielką i dyrektorem Festivalu Stella Musica, promującego kobiety w muzyce. Inauguracyjny koncert odbył More »

800px-August_Franz_Globensky_by_Roy-Audy

Saga rodu Globenskich

August France (Franz) Globensky, Globenski, Glanbenkind, Glaubenskindt, właśc. August Franciszek Głąbiński (ur. 1 stycznia 1754 pod More »

Bez-nazwy-2

Błękitna Armia Generała Hallera

Armia Polska we Francji zwana Armią Błękitną (od koloru mundurów) powstała w czasie I wojny światowej z inicjatywy More »

DSC_4568

Polowanie na jelenia wirginijskiego, czyli jak skrócić zimę w Montrealu

Jest z pewnością wiele osób nie tylko w Montrealu, którym dokuczają niedogodności kanadyjskiej zimy. Istnieje jednak More »

CD-corps-diplomatique

Konsulat Generalny RP w Montrealu-krótki zarys historyczny

Konsulat Generalny w Montrealu jest jednym z trzech pierwszych przedstawicielstw dyplomatycznych powołanych przez rząd polski na More »

Capture d’écran 2018-03-07 à 08.47.09

Spotkania Podróżnicze: Krzysztof Tumanowicz

We wtorek, 06 marca w sali recepcyjnej Konsulatu Generalnego w Montrealu odbyło się 135 Spotkanie Podróżnicze. More »

Capture d’écran 2018-02-24 à 09.30.00

Polsko Kanadyjskie Towarzystwo Wzajemnej Pomocy w Montrealu

Polsko-Kanadyjskie Towarzystwo Wzajemnej Pomocy w Montrealu ( PKTWP) powstało w 1934 roku jako nieformalna grupa. Towarzystwo More »

poutine 2

Pudding Kebecki,czyli gastronomiczna masakra

Poutine jest bardzo popularnym daniem kebeckim. Jest to bardzo prosta potrawa złożona generalnie z trzech składników;frytki,świeże kawałki More »

original.1836

Sir Casimir-rzecz o gubernatorze pułkowniku jej królewskiej mości

Przy okazji 205 rocznicy urodzin przypominamy sylwetkę Kazimierza Gzowskiego (1813 Petersburg-1898 Toronto),najsłynniejszego Kanadyjczyka polskiego pochodzenia – More »

Syrop-klonowy

Kanada miodem płynąca

Syrop klonowy powstaje z soku klonowego. Pierwotnie zbierany przez Indian, dziś stanowi istotny element kanadyjskiego przemysłu More »

Capture d’écran 2018-02-22 à 12.57.23

Nowy Konsul Generalny RP w Montrealu, Dariusz Wiśniewski

Dariusz Wiśniewski jest związany z Ministerstwem Spraw Zagranicznych od roku 1994.  Pracę swą rozpoczął w Departamencie More »

24 marzec 2015

Chronologia sprzedaży budynków Konsulatu Generalnego w Montrealu

20 lutego 2018 roku, środowisko polonijne w Montrealu zostało poinformowane bardzo lapidarną wiadomością rozesłaną do polonijnych More »

Tag Archives: Radosław Rzepkowski

Studio Muzyki Dawnej w Montrealu

Capture d’écran 2013-02-25 à 12.37.23

Jednym z ciekawszych zespołów muzycznych w Montrealu jest uznane na scenie lokalnej i międzynarodowej  ,,La Studio de musique ancienne de Montreal’’. Istnieje on od roku 1974, a jego założycielami byli: Christopher Jackson, Rejean Poirier i Helene Dugal- uczniowie organisty Bernarda Legace. Powołany wówczas  zespół   wypełnił  lukę  jaka zaistniała po rozwiązaniu grup kameralnych  ,,l’Ensemble de musique ancienne de Montreal’’, ,,Le Groupe Bach de Kenneth Gilbert’’ i ,,Chœur Bach’’.  Blisko 40 lat sukcesów zawdzięcza  zespół   własnemu repertuarowi i wysokiemu poziomowi  wykonawczemu. Podziwiany jest za wibrujący sposób wydobywania  dzwięków i piękno interpretacji.  W następstwie dymisji szefa  Rejeana Poiriera  w 1988 roku,  dyrektorem artystycznym został Christopher Jackson. Ten znany organista, klawesynista i  dyrygent chóralny piastuje tę funkcje do dziś. Współkierownikiem zespołu jest skrzypek i pedagog Jean Francois Rivest, który pracuje z orkiestrą. ,,Studio’’ przygotowuje rocznie 4-5 programów koncertowych. W jego  skład   wchodzi 40 osob, w tym 10-13  wokalistów. Muzycy grają na  instrumentach pochodzących z dawnych epok albo posługują się ich kopiami.

450285-christopher-jackson-studio-musique-ancienne

 Od wielu lat ,,Studio’’ współpracuje  z wybitnymi solistami (Suzie Le Blanc, Daniel Taylor) i zespołami (np.Tafelmusic z Toronto, I Musici de Montreal).  Na  swoim koncie ma 15 wspaniałych nagrań CD. Oblicza  się, że zespół zaprezentował w sumie przez prawie 40 lat istnienia aż 800 dzieł muzyki renesansowej i barokowej. Dawniej repertuar zespołu sięgał jedynie do1750 roku,  górnej granicy Baroku. Dziś wykonuje on również utwory  pózniejsze, klasyczne, a nawet współczesne. W programach zespołu znajdują się  utwory świeckie i religijne. Do najznakomitszych kreacji zespołu można zaliczyć Oratorium na Boże Narodzenie, Msze h-moll, Magnificat i Pasję wg sw.Jana –J.S. Bacha, dzieła C. Monteverdiego (Il Combantimento di Tancredi e Clorinda, Vespro del Beata Virgini) i J.F. Haendla (Mesjasz, Izrael w Egipcie, Theodora). ,,Studio…’’  występuje najczęściej w  montrealskich kościołach : św.Leona, Jana Chrzciciela, św.Piotra Apostola, Notre Dame du Tres Saint-Sacrament. Ta ostatnia świątynia – preferowana przez zespół – nadaje się chyba najbardziej do prezentacji muzyki dawnej ze względu na świetną akustykę. Dzięki popaciu Rady Kanady ds.Sztuki zespół wielokrotnie koncertował za granicą (Francja, Belgia, Luxembourg,  Hiszpania, Stany Zjednoczone, Meksyk). Brał też udział w wielu festiwalach krajowych i zagranicznych. Uczestniczył w szeregu emisji radiowych i telewizyjnych sieci francuskiej i angielskiej Radio-Canada. W ramach misji propagowania muzyki dawnej organizował  seminaria i kursy interpretacji. Specyfiką zespołu jest  dążenie do uautentycznienia  interpretacji  muzyki dawnej zgodnej z daną epoką. Wiąże się z tym konieczność zmniejszenie obsady wykonawczej i zastosowanie dawnych instrumentów muzycznych.

6516387.bin

Dążenie do prawdy historycznej  nie jest jednak  celem samym w sobie. Jest ideą na bazie której  zespół kreuje muzykę w sposób swobodny i nowoczesny. Przez ostatnie lata muzyka dawna była-jak wiadomo- terenem badań nad autentycznymi (czyli zgodnymi z  daną epoką ) sposobami wykonań. Dziś pozostawia się  wykonawcom większy margines. Bo jak wiadomo każde wykonanie jest unikalne  i rodzi się z wewnętrznego ,,ducha’’, a to liczy się w odbiorze najbardziej.

accueil

Z drugiej strony muzykę dawną   powinno się rozumieć jako rodzaj sztuki retorycznej, co narzuca  wykonawcom  bezpośredni sposób   komunikowania się z audytorium. Wówczas reakcje publiczności stają się żywe i naturalne.  Tworzy to  cudowną atmosferę przypominajacą przedstawienie. Ostatnio zespół otrzymal Prix Opus du Concert de l’annee za ,,Le ciel de terres froide’’ zaprezentowany podczas festiwalu ,,Montreal Baroque”.W sezonie 2012-13 zespół występuje z czterema programami z muzyką Renesansu i Baroku. W programach są kompozycje Byrda, Palestriny, Lasso, Gesualdo i innych twórców.

Autor:Radosław Rzepkowski

Zdjęcia:materiały prasowe

ROK VERDIEGO

3219-v

Giuseppe Verdi miałby dziś 200 lat. Ten najbardziej znany kompozytor operowy na świecie urodził sie w 1813 roku w La Roncole, a  muzyka jego nieprzerwanie odnosi   triumfy na całym świecie. Swoim talentem przerósł on starszych od siebie  luminarzy ,,złotego wieku’’ opery włoskiej: Donizettiego, Rossiniego i Belliniego. Dzięki Verdiemu muzyka włoska, która przeżywała swój rozkwit w okresie Renesansu i Baroku, odzyskała wysoką pozycję w kulturze  europejskiej. Błyskotliwe arie sopranowe i heroiczne arie  tenorowe, miłosne duety, wspaniałe sceny chóralne i umiejętności dramaturgiczne zadecydowały o wielkości kompozytora.

verdi.signature

Nie bez znaczenia jest szczerość wypowiedzi i wdzięk, trafiające do serc melomanów. Nie ma teatru operowego na świecie, który nie posiadałby w repertuarze jego dzieł.  Pierwsza  opera Verdiego « Oberto » wystawiona została w 1839 roku, ale wielki sukces odniosło dopiero kolejne dzieło sceniczne  ,,Nabucco” (1842),  stanowiące rodzaj  manifestu politycznego. Odczytano je  jako aluzje do ruchu niepodległościowego  dążącego do wyzwolenia  Włoch spod panowania Habsburgów. Akcenty wolnościowe pojawiające się w operach Verdiego odegrały  istotną rolę w podtrzymywaniu   wiary w  zjednoczenie Włoch, które dokonało się w 1861 roku. Z uwagi na to  Włosi uważają  Verdiego za bohatera,  który  walczył za pomocą swej sztuki o zjednoczenie kraju. Po sukcesie ,,Balu maskowego” (1859) wołano: ,,Viva Verdi!” co oznaczało Viva Vittorio Emanuele Re d’Italia” (było to zakazane hasło zjednoczenia Włoch). Dzięki zasługom na tym polu Verdi został nominowany do Parlamentu w latach 1861-65. Najwiekszą sławę i bogactwo przyniosły Verdiemu 3 arcydzieła ujęte jako Trylogia: « Rigoletto » , « Trubadur » i « Traviata ». Arie z tych oper zadomowiły się w szerokim obiegu kulturowym, (np. La donna e mobile’’ z ,,Rigoletta’’). Światowy sukces odniosły kolejne opery ,,Simon Boccanegra”, ,,Moc przeznaczenia” i ,,Don Carlos.”

VerdiWielkim powodzeniem cieszy się do dziś opera heroiczna ,,Aida” napisana z okazji  otwarcia Kanału Suezkiego (1871). Podbiła ona sceny europejskie  i  potwierdziła  prymat opery włoskiej nad dramatem muzycznym Ryszarda Wagnera.  Dwie ostatnie opery ,,Otello” i ,,Falstaff” są przykładem  powrotu do realizmu  (weryzm) i zbliżają się w konstrukcji do dramatu muzycznego, nie wyrzekając się włoskiej tradycji. Niektóre z jego oper doczekały się ekranizacji i wspaniałych nagrań. Oprócz oper wielką popularność zyskało ,, Requiem’. Ta  wieloczęściowa msza żałobna Verdiego napisana została w hołdzie dla włoskiego poety Aleksandra Manzoniego, zmarłego w 1873 r.  Był on wielkim patriotą i przyjacielem kompozytora. ,,Requiem” odznacza się   dramatyzmem, plastycznością wyrazu i lekkością faktury.

giuseppe-verdi-02

 Jednak  największym w przenośni ,,dziełem”  kompozytora była –jak osobiście  wyznał-,, Casa di Riposo per Musicisti’’.W wieku 87 lat przed śmiercią powiedział : » Ze wszystkich moich dzieł najdroższym jest dom który wybudowałem w Mediolanie dla starych, biednych artystów którym nie było dane osiągnać slawy…Wierzcie mi, ten dom jest dla mnie najpiękniejszą operą”. Nie wszyscy bowiem wiedzą , że kompozytor zafundował z własnych oszczędności schronisko dla ubogich muzyków w Mediolanie. Skorzystało z niego setki kompozytorów, śpiewaków, dyrygentów i muzyków orkiestrowych.  To przedsięwzięcie Verdiego świadczyło o wielkiej jego hojności i dobroczynności. Był on człowiekiem sławnym i bogatym, a jednocześnie skromnym i bardzo oszczędnym.  Kompozytor zmarł w 1901 r w Mediolanie. Arturo Toscanini zebrał na pogrzeb 900 osobowy zespół by poprowadzić chór z opery ,,Nabucco”  przy którego dzwiękach tysiące Włochów oddało hołd kompozytorowi. Przez cały rok 2013 w wielu teatrach operowych świata i na festwalach, głównie w Europie,rozbrzmiewać będą dzieła Giuseppe Verdiego w najlepszych wykonaniach.

Autor:Radosław Rzepkowski

grafika:internet

25 LAT « LES IDEES HEUREUSES »

banniere_site-web Wśród wielu muzycznych zespołów kameralnych Montrealu  na wyróżnienie zasługuje  zespół muzyki barokowej ,, Les Idees heureuses’,’   który rozpoczął  26-ty sezon  działalności. Nazwa  zespołu pochodzi od utworu Francoisa Couperina,  nadwornego kompozytora Ludwika XIV.  Założony w roku 1987 przez organistkę i klawesynistkę Genevieve Soly, zespół ten wpisał się trwale w krajobraz życia muzycznego Quebecu.

Capture d’écran 2013-01-29 à 19.08.04

Genevieve Soly,fot;Etcheverry

Jego założycielka jest absolwentką Konserwatorium muzycznego w Montrealu i uczelni europejskich. Jest też laureatką II nagrody konkursu organowego w Insbrucku (1981), a w roku 1991 obroniła doktorat w dziedzinie interpretacji na Uniwersytecie Montrealskim.  Pasją jej była zawsze muzyka barokowa i granie na klawesynie. Jako szef zespołu  kładzie nacisk na interpretacje muzyki dawnej w sposób najbardziej zbliżony do autentyku. Jej klawesynowe interpretacje odznaczają się wyjątkową precyzją i inteligencją. W trosce o zachowanie stylu historycznego potrafi wyrazić swoją grą na klawesynie  radosny, często ludyczny charakter muzyki barokowej. Genevieve  posiada też wyjątkowy talent popularyzatorski, komentując  w formie słowa wiążącego wykonywane utwory.  Jako założycielka zespołu sprawuje  dyrekcję artystyczną  wspólnie z Natalie Michaud, solistką zespołu  (flet) i pedagogiem. Ensemble „Les Idees heureuses” którego głównym celem jest propagowanie muzyki barokowej,  nie ogranicza się jednak wyłącznie  do muzyki dawnej. W ostatnich latach zespół  prezentował się również z muzyką współczesną wykonywaną na instrumentach barokowych (flet blokowy, klawesyn, viola da gamba, skrzypce barokowe). Przykładem są utwory  współczesnych kompozytorów kanadyjskich, które zostały włączone do repertuaru.

Img0031_1

Zespół liczy 20 wykonawców, w tym kwartet wokalny (sopran, alt,tenor,bas) i w tym składzie występuje  na  koncertach abonamentowych (regularnych), a także na  dodatkowych. Przez 25 lat działalności artystycznej  opracował ponad 100 programów koncertowych  występując na   350 koncertach,  najczęściej w sali Pierre-Mercury, w domach kultury, a także w róznych kościołach katolickich i anglikańskich  oraz Muzeum Sztuk Pięknych w Montrealu. Poza Kanadą zespół koncertował w USA, Francji i Italii. Jego nagrania  można usłyszeć w Radio-Canada, BBC  i na falach rozgłośni europejskich. Współpracuje niekiedy z innymi zespołami, jak np. Studio de musique ancienne, Nouvel Ensemble Moderne oraz z grupami baletowymi. O randze zespolu świadczy fakt że zaszczycają go soliści takiej  klasy jak Suzie LeBlanc czy Daniel Taylor, Natalie Choquette.  Dzialalność zespołu nie ogranicza się  tylko do występów estradowych.  Jest on również organizatorem konferencji o tematyce muzycznej,  inicjatorem „Dni klawesynu” oraz międzynarodowych konkursów klawesynowych. W roku 1997 zespół otrzymał „Prix Opus” przyznawaną corocznie przez Radę  Quebecu d/s.muzyki.  Nagrodę  przyznano  za inicjatywę zorganizowania Konkursu klawesynowego im. J.S.Bacha. W 2000 r.zespół otrzymał Prix Opus w kategorii wykonań za koncerty ze współudziałem Kariny Gauvin (sopran), a w 2001 roku został laureatem „Grand Prix” przyznawanej prze Rade d/s.Sztuki CUM.

idees_heureuses_06_2012

            W ciągu swojej  długoletniej już działalności zespół  dokonał wielu  nagrań  CD  pod etykietą „Atma” i „Analekta”. Na uwagę zasługują szczególnie te,  które  poświęcone zostały twórczości Christopha  Graupnera, a którego 250 rocznica śmierci przypadała w roku 2010. Inną interesującą pozycją są nagrania  muzyki instrumentalnej włoskiego Renesansu. Solowe utwory klawesynowe  Graupnera, a wśród nich niedawno odkryte, znajdują się w reperuarze Genevieve Soly. Jej praca badawcza zaowocowała  odkryciem wielu kompozycji na klawesyn Georga Josepha Voglera-niemieckiego kompozytora okresu Baroku. W jej wykonaniu można usłyszeć  kompozycje Voglera jak i utwory wielu innych twórców epoki Baroku, w tym Jerzego Fryderyka Haendla.

 Autor: Radosław Rzepkowski

25 LAT ,,ANALEKTY’’

20012496_amazoncom-analekta-classical-gems-free-sampler-various-

W bieżącym roku największa wytwórnia płyt w Quebecu “Analekta” wkroczyła w 25 rok swojej działalności. W ostatnich latach poczyniła ona ogromne postępy w rozwoju kanadyjskiej fonografii. Jej płyty w wersji CD znajdują się do nabycia w każdym większym sklepie muzycznym Kanady. Termin “Analekta” wywodzi się z języka greckiego i oznacza “zbiór dzieł do wyboru”. Trzeba przyznać że od początku swego istnienia, tj.od roku 1988 ekipa tego “Maison de disques” i jej założyciel  Mario Labbe czynili wszystko by pieczołowicie pielęgnować etymologię tego słowa.

43679_3

Mario Labbé

Firma uhonorowana została wieloma wyróżnieniami za jakość swych nagrań i fachowość producentów. Zyskała wspaniałą opinię w świecie muzycznym Kanady, a wyjątkowo dobrą jakość nagrań doceniono też za granicą. Od wielu lat przedsiębiorstwo to jest ważnym ogniwem w przemyśle fonograficznym Ameryki Północnej i propagatorem kultury kanadyjskiej. Każdego roku ,,Analekta” wydaje przynajmniej 30 tytułów. Jej priorytetem jest lansowanie muzyki klasycznej, ale w ostatnich latach włączyła do swojego katalogu muzykę jazzową, filmową i światowe przeboje. Współpraca z wybitnymi artystami podnosi  prestiż firmy. W czasie swej działalności  wydała ona kilkaset płyt z udziałem ponad 200 artystów. Zaprezentowali oni wykonania muzyki klasycznej różnych nurtów i w różnych obsadach. Nie sposób tu wymienić wszystkich wykonawców.

Analekta-1

Wśród nich znalezli się m.in. Angela Dubeau i James Ehnes (skrzypce), Antoni Kuerti,  Andre Laplante, Alain Lefevre (fortepian), Yegor Dyachkow (wiolonczela), Bernard Lagace (organy), Luc Beausejour (klawesyn), gitarzysta Alvaro Pierri, sopranistki Karina Gauvin i Lyne Fortin. Wymieńmy też orkiestry symfoniczne z  Montrealu i Quebecu oraz  zespoły kameralne (I Musici de Montreal, Kwartet Alkan, Trio Gryphen, Tafelmusic, Amati, La Pieta, Strada). Rzut oka na katalogi pozwala uchwycić szeroki wachlarz zarejestrowanej muzyki: utwory barokowe, klasyczne, romantyczne,  współczesne, o charakterze świeckim i religijnym, na różne instumenty solowe i większe zespoły. Znajdują się tam kompozycje Bacha, Beethovena, Dworzaka, Czajkowskiego, Mozarta itd.

Analekta

Oprócz nagrań CD firma zaangażowała się w inne sfery domeny artystycznej nagrywając taśmy dla programów telewizyjnych. Co więcej, przyjęła kierowniczą rolę w procesie lansowania najbardzej popularnego w Quebecu humorysty Daniela Lemire’a oraz skrzypaczki Angeli Dubeau i jej zespołu smyczkowego ,,La Pieta”.

511twn7xSkL

Aby zapewnić sobie większą skuteczność w działaniach dystrybucyjnych, w roku 1995 ,,Analekta” zapoczątkowała kolekcję ,,Fleurs de Lys”. Pod tym nagłówkiem wydano już kilkaset płyt. Kolekcja ta jest rozpowszechniana również za granicą: w USA, Wielkiej Brytanii, Francji, Niemczech i Szwajcarii. Uznane na świecie firmy dystrybucji płyt zapewniają ,,Analekcie” najlepszą  ,,widzialność” i możliwie szeroką sprzedaż. Firma uczestniczy aktywnie, z racji kierownictwa, w organizowaniu “La Fete de la Musique”. To nietuzinkowe wydarzenie w życiu kulturalnym Quebecu ma miejsce  w czasie weekendu Świeta Pracy. Jego celem jest zwrócenie uwagi na powiązania  muzyki z przyrodą. Wydarzeniem bez precedensu   były wspaniałe nagrania  wszystkich dzieł organowych i klawesynowych Jana Sebastiana Bacha. Wykonawcą był znakomity organista z Quebecu- Bernard Lagace. Te historyczne nagrania otrzymały w  roku 2002 ,,Prix Opus” przyznawaną przez władze odpowiedzialne za życie kulturalne naszej prowincji. W roku 2009  ,,Analekta” zdobyła 4 nagrody ,,Felix Awards”, zaś za albumy muzyki klasycznej otrzymała w latach 2006, 2009 i 2010 nagrodę ,,Gramophon Magasin” i ,,Juno Award.” W 2012 r.aż 3CD ,,Analekty” zostały nominowane do ,,Prix Opus”. Wśród ostatnich promocji zauważamy zbiór kompozycji La Bolduc oraz nagrania Angeli Dubeau wraz z  zaspołem ,,Pieta”.

Autor:Radosław Rzepkowski

Grafika;materiały prasowe,internet

ROK LUTOSŁAWSKIEGO

lutosławski

W bieżącym roku przypada 100 rocznica urodzin wielkiego polskiego kompozytora Witolda Lutosławskiego (1913-2004). W przekonaniu o szczególnym znaczeniu jego dorobku dla kultury narodowej    i  światowej  Sejm R.P. ogłosił rok 2013  – Rokiem Lutosławskiego.   Dzieła tego wybitnego kompozytora rozbrzmiewają  na wszyskich kontynentach  i  odsłaniają nowe przestrzenie piękna. Lutosławski urodził się w Warszawie. Studia odbył przed wojną w Konserwatorium warszawskim  i  ukończył z dwoma dyplomami: pianistycznym i kompozytorskim. Poświęcił się jednak wyłacznie kompozycji. Zaliczany  do najwybitniejszych  kompozytorów XX wieku  byl  laureatem najbardziej prestiżowych nagród międzynarodowych.

395px-Lutoslawski3

Obdarzony wielką wrażliwością smaku artystycznego stworzył własny indywidualny styl,  dzięki  czemu wysunął się na czoło twórców rangi światowej. Podstawy tego stylu zostały ukształtowane w latach 1933-44, kiedy wypracował  własną technike kompozytorską, kunsztowną fakturę i nietuzinkowe   rozwiązania harmoniczne. Przykładem  tego są  ,, Wariacje symfoniczne ‘’ (1936-38), które dowodzą  poszukiwania własnego języka dzwiękowego  na bazie różnorodnych stylistycznie elementów.

100_100lutoslawski-595

W latach 1944-56 kompozytor  skłaniał się  do neoklasycyzmu i ludowości. Najlepszym dziełem z tego okresu jest ,,Koncert na orkiestrę’’. Choć mieści sie w obu tych nurtach, jest utworem oryginalnym i współczesnym pod każdym względem. Widać  to w sposobie operowania orkiestrą  i w  precyzji   konstruowania przebiegów napięciowych. Z tego  okresu utrzymały się w repertuarze koncertowym: ,,Preludia taneczne’’ ,, Bukoliki’’ a takze ,,Mała Suita’’ i ,,Tryptyk Śląski’’.

28947845799_p0_v2_s600

W  utworach tych , jak i pózniejszych dokonał  Lutosławski  wielkich osiągnięć  na polu metrorytmiki, która  stała się czynnikiem formalno-konstrukcyjnym .  Za przełomowe dzieło w pojęciu nowatorstwa    uważa się  ,,Muzykę żałobną” (1958). Opiera  ona na 12-dzwiękowym przebiegu horyzontalnym o bliskim pokrewieństwie z serią dodekafoniczną. Od strony konstrukcji  i  planu agogiczno-dynamicznego  jest majstersztykiem  napisanym w   hołdzie wielkiemu   kompozytorowi  węgierskiemu  Bartokowi.  W 1957 roku powstało ,,5 pieśni do słów’’ K.Iłłakowiczówny  w wersji  na głos z fortepianem, a rok pózniej  na głos i 30 instrumentów oraz ,,Trzy Postludia’’ (1958-60). Są to utwory zwięzłe, powściągliwe w wymowie, o mistrzowskiej instrumentacji.

450px-Popiersie_Witold_Lutosławski_ssj_20060914

Rok 1961 przyniósł wspaniałe dzieło ,,Gry weneckie’’ w którym  element przypadkowości  (tzw.kontrolowany aleatoryzm)  został włączony do zasobu środków kompozytorskich. Elementy przypadkowości pojawiają się też  w ,,Trzech Poematach Henri Michaux’’ (1963). To jeden z najbardziej  barwnych utworów, gdzie bogactwo efektów dzwiękowych  osiągniete zostało za pomocą niekonwencjonalnych sposobów artykulacji. Wprowadzając wartości szmerowe kompozytor przekroczył tu granice tradycyjnej wokalistyki. Kolejne wspaniałe dzieła to ,, II Symfonia’’ oraz ,,Livre pour orchestre’’ (1968). W tym drugim,  będącym podsumowaniem dotychczasowych osiągnięć,  kompozytor wprowadził  mikrotony. Obowiązuje tam zasada powtarzania i przekształcania  niewielkich struktur w różnym oświetleniu kolorystycznym. Natomiast dziełem   nawiązującym  bardziej  do tradycji  jest  ,,Koncert wiolonczelowy’’ dedykowany M.  Roztropowiczowi (1970). ,, Preludia  i fuga’’ (1972) jest kolejnym przykładem współczesnego rozwiązywania zagadnień formalnych .

50c2ea2f0be7c_o

Do znakomitych utworów należa też ,, Koncert na obój,  harfę i orkiestrę’’ (1980) oraz,, Koncert fortepianowy’’ (1988)  nawiązujacy po części do romantycznej wirtuozerii  Chopina  i Liszta. Spośród ostatnich  ważniejszych  utworów Lutosławskiego  wymieńmy  ,, Interludium’’ na orkiestrę  oraz ,, IV Symfonię’’. Kompozycje Lutosławskiego, także te nie wymienione, charakteryzuje szlachetność brzmienia, umiarkowany  emocjonalizm i  mistrzowska konstrukcja. Budowa formalna  jego utworów jest wyjątkowo logiczna i precyzyjna, stąd nazywa się Lutosławskiego ,,klasykiem XX wieku’’. W związku z obchodami jubileuszowymi Towarzystwo im.Lutosławskiego przedsięwzięło na 100-rocznicę urodzin swego Patrona liczne działania o charakterze koncertowym, edukacyjnym i wydawniczym. M.in. zorganizowało Międzynarodowy Konkurs Kompozytorski  im.Lutosławskiego. Zaś  Narodowy Instytut Audiowizualny przygotowuje 6-płytową publikację ,,Lutosławski  i  świat’’. Udział w obchodach jubileuszowych zapowiedziało wielu artystów i instytucji.

Autor: Radosław Rzepkowski

Grafika: wikipedia,materiały prasowe

Urodziny Kroniki Montrealskiej

m0431b

Dzisiaj Kronika Montrealska obchodzi swoje  pierwsze urodziny. Dokładnie  dzień po dniu,5 grudnia 2011 roku ukazał się pierwszy wpis na Kronice Montrealskiej. Pierwsze koty za płoty. Pomysł kroniki nie jest czymś nowym jest to koncepcja,która pojawiła się w internecie już w 2009 roku,lecz była to strona statyczna ,niezbyt atrakcyjna oraz pojawiało się na niej bardzo mało wpisów. Począwszy od 2011 roku przystąpiono za zachętą doświadczonych blogerów oraz przy ich cennych wskazówkach merytorycznych a także pomocy technicznej do stworzenia obecnego kształtu tego portalu. Idea stworzenia takiego medium w Montrealu,wynikła z potrzeby Polonii montrealskiej na tego typu informacje z naszego życia polonijnego oraz pewnej formy rozrywki. Od samego początku portal ten cieszy się ciągle wzrastającą popularnością nie tylko w Montrealu ,lecz również na całym świecie. Zaglądają tutaj Polacy z różnych i bardzo zaskakujących zakątków na świecie;Australia,RPA,Japonia,Korea,Islandia,Panama,Ukraina,Litwa,Mongolia (sic!) :) ,Peru,Grecja,i wiele wiele innych. Osoby czuwające nad istnieniem tego portalu zajmują się całkowicie bezinteresownie. Przy okazji urodzin Kroniki Montrealskiej pragnę wyrazić moje szczere podziękowanie ekipie redakcyjnej a także wyrazić moją wdzięczność za przychylne uwagi oraz wyrazy sympatii,które napływają na pocztę Kroniki. Pragnę jednocześnie ponowić mój apel do polonijnej społeczności montrealskiej;drzwi Kroniki stoją otworem dla wszystkich tych,którzy mają ochotę podzielić się wiadomościami,spostrzeżeniami,refleksjami lub zawiadomić o jakimkolwiek wydarzeniu kulturalno-społecznym z życia Polonii montrealskiej. Bardzo serdecznie dziękuję :)

Ekipa kronikarzy montrealskich;

Zbigniew Paweł Wasilewski;założyciel Kroniki Montrealskiej,montrealczyk z wyboru,od 22 lat mieszkający w tym fascynującym mieście,pasjonat,tropiciel polskich akcentów na kontynencie północno-amerykańskim,ceniący ludzi z poczuciem humoru,numizmatyk,poliglota,fotograf-amator,podróżnik,miłośnik muzyki klasycznej,miłośnik malarstwa,impresjonizmu przede wszystkim,ulubiony malarz:Amedeo Modigliani,ulubione wino:Châteauneuf-Du-Pape,ulubione piwo: Molson Export :)

Chris Miekina;mentor Kroniki Montrealskiej,doświadczony bloger,wielki przyjaciel redaktora KM,wilk morski,tropiący i demaskujący hipokryzję akademicką z właściwą sobie konsekwencją oraz  finezją,redaktor portalu: Nowa Atlantyda , korespondent Kroniki oraz doradca do spraw technicznych. Ulubione piwo ??? sądząc z zadowolonej mordki i tej zielonej lornetki na pierwszym planie  pozwolę sobie zgadnąć…..Een Heineken ? :)

Radek Rzepkowski;doskonale znany wśród Polonii montrealskiej,pianista,muzykolog,pedagog,czuwający nad aktualnościami na Kronice Montrealskiej w pryzmacie muzyki. Perfekcjonista w interpretacji klasyków na fortepianie lecz również wprost proporcjonalnie wirtuoz w opisie muzyki. Każdy jego artykuł jest perełką. Chapeau Bas mon ami :)

Marcin Śmigielski;dobry duch,pasjonat ,utalentowany krytyk muzyczny i filmowy,recenzent,uwielbia wszystko co jest polskie;polskie piwo,polskie dowcipy,filmy,muzykę a nade wszystko;polskie dziewczyny :) .  Bądź pozdrowiony Bracie Śmigaczu :)

Monsieur LaPadite; poeta,marzyciel,idealista,wiecznie roztargniony,rozmarzony,mieszkający gdzieś pomiędzy księżycem i ziemią,wprowadzający  na Kronikę Montrealską polską melancholię,patos,patriotyzm,zadumę. Piszący kiedy chce i o czym chce wiedziony jedynie intuicją oraz natchnieniem.

To tyle po pierwszym roku działalności Kroniki;uważam,że jest to niebywały sukces. Wyrażam nadzieję,że z czasem Kronika Montrealska będzie się rozwijać  ku naszej wspólnej uciesze. Tymczasem pozwólmy Kronice,która właśnie dostała pierwsze ząbki zająć się jej tortem urodzinowym :)

 

Redakcja  kronikamontrealska.com

90 LAT OD URODZIN K. SEROCKEGO

85eff4e3-b0e5-42a4-9344-edd649238574.file

Kazimierz Serocki (1922-1981) był jednym z najwybitniejszych polskich kompozytorów współczesnych. Studiował kompozycję u K.Sikorskiego i fortepian u S.Szpinalskiego w PWSM w Łodzi. W latach 1947-48 był stypendystą  w klasie kompozycji  Nadii Boulanger w Paryżu. Karierę rozpoczął jako pianista osiągając na tym polu niemałe uznanie w latach 1946-51. Wraz z J.Krenzem i T.Bairdem utworzył ,,Grupę 49” proponując muzykę przystępną dla przeciętnego odbiorcy, ale o wysokiej jakości artystycznej. Już pierwsze jego utwory zwróciły uwagę środowiska muzycznego.

Jego twórczość wykazuje tendencje ewolucyjne i można podzielić ją na 2 okresy.  W pierwszym okresie  do roku 1956 widoczne są nawiązania do neoklasycyzmu  i  nurtu folklorystycznego . Wymownym tego przykładem   jest  I I Symfonia na sopran, baryton, chór i orkiestrę. Ludowe teksty i muzyka będąca apoteozą folkloru tworzą obrazy z życia dawnej polskiej wsi. Utwór zadziwia  fenomenalną wyobraznią  dzwiękową, cechą inmmanentną całej twórczości kompozytora. W dziesięcioleciu powojennym artysta skomponował też wiele utworów o charakterz e uzytkowym (pieśni masowe, muzyka do filmu i teatru), m.in. muzykę do filmu ,,Młodość  Chopina” (1952). Najczęściej wykonywanym utworem z tego okresu jest Koncert na puzon (1953).

Dużo ciekawszy jest drugi okres twórczości Serockiego.  Kompozytor zareagował  szybko na powiew nowych prądów z Zachodu  stając na czele polskiej awangardy muzycznej. W 1956 r. stworzył cykl pieśni na baryton i fortepian ,,Serce nocy” do tekstów K.I.Gałczyńskiego, a rok pózniej cykl pieśni ,,Oczy powietrza”  do poezji  J.Przybosia. Oba  utrzymane w technice dodekafonicznej cechuje bogactwo środków artykulacji, barw i odcieni emocjonalnych.

Pod wplywem Kursów Nowej Muzyki w Darmstadzie (1957), w których Serocki uczestniczył  powstało eksperymentatorskie dzieło,, Musica concertante” (1958) w którym objął serializacją wszystkie elementy oprócz dynamiki. Każda z 7 części napisana na inny zestaw instrumentów wskazuje na fascynację kompozytora czystą brzmieniowością.   Barwa staje się w jego utworach najbardziej konstrukcyjną cechą, a sonoryzm najważniejszą ścieżką jego twórczości.

Przywiązywanie wagi do wartości czysto brzmieniowych  osiągnęło apogeum  w takich utworach jak  Segmenti,  Freski symfoniczne, Forte e piano, Continuum czy Pianophonie. ,, Segmenti’’ (1961)  na 12 instrumentów dętych, 6 strunowych oraz 6 perkusistów to jakby symfonia szmerów i  dzwięków o nieokreślonej wysokości. Ulubionym instrumentarium Serockiego stała si ę perkusja. Widać to wyraznie w ,,Continuum”  na 6 perkusistów  obsługujących 123 instrumenty perkusyjne oraz  w ,,Fantasmagorii ‘’ (1971) na fortepian i perkusję.   Nawet fortepian został tu potraktowany na sposób perkusyjny.  Pianista gra bezpośrednio na strunach palcami , paznokciami i miotełką jazzową, uderza w  ramy i pudło fortepian etc.W  ,,Impromptu fantasque’’ (1973) kompozytor zagwarantował nietypowe brzmienia już samym zestawem instrumentów  wprowadzając mandolinę i gitarę, a także flety proste nie stosowane w orkiestrach od epoki Baroku. Te dwie ostatnie kompozycje  porywają niespotykaną aurą dzwiękową i  należą do najznakomitszych dzieł  kameralistyki polskiej  XX wieku.  Ciekawym utworem jest ,, Ad libitum na orkiestrę” (1977). Utwór składa si e z 5 odrębnych kompozycji  które łącznie zawierają 31 segmentów przeznaczonych na różne składy instrumentów o odmiennym brzmieniu. Kolejność segmentów w ramach każdej kompozycji jest dowolna. Dowolna jest też kolejność samych kompozycji, co jest przykładem  aleatoryzmu  stosowanego    w wielu innych utworach Srerockiego (np. A piacere na fortepian z 1963 r). W innym utworze ,,Pianophonie”  (1978) na fortepian, środki elektroniczne i orkiestrę amplifikacja volumenu dzwięku odgrywa zasadniczą rolę.   Kompozytor świadomie i  nieustanni e  poszukiwał nowych możliwości brzmieniowych  nie zadowalając się już odkrytymi.

Nagrobek Kazimierza i Zofii Serockich na Cmentarzu Powązkowskim

Autor:Radosław Rzepkowski

grafika:internet

75 lat od śmierci Gershwina

Georgegershwin

George Gershwin (1898-1937) był pierwszym amerykańskim kompozytorem, który zdobył ogromną popularność i uznanie w Ameryce i Europie. Urodził się w Nowym Yorku i już jako chłopiec pasjonował się muzyką rozrywkową. W latach 1913-18 studiował  u Ch.Hambitzera, pianisty i kompozytora operetek, który rozszerzył jego horyzonty muzyczne zaznajamiając z muzyką Bacha, Beethovena, Chopina, Liszta, Debussy’ego. Ze względu na intensywny tryb życia nie udało mu się jednak nigdy rzetelnie opanować warsztatu kompozytorskiego. Mimo to przeszedł do historii, gdyż  udało mu się połączyć  tak odległe gatunki jak muzykę rozrywkową i jazz oraz  muzykę koncertową i operową. Nikt nie potrafił tak jak Gershwin  szeroko spopularyzować rytmów typowych dla folkloru murzynów amerykańskich. Uważał  że jazz jest    rodzajem  muzyki ludowej i  powinien nadawać rysy  narodowe  w muzyce symfonicznej i operowej.  W latach 1919-33  napisał muzykę do przeszło 20 rewii i komedii muzycznych.

 Przełomowym momentem w jego karierze  stała się słynna ,,Błekitna Rapsodia”. Kompozycja ta na fortepian i orkiestrę jazzową powstała na zamówienie P.Whitemana. Została ona pózniej  przeinstrumentowana  na orkiestrę symfoniczną. Na premierze w 1924 roku  partię fortepianową wykonał sam kompozytor. Jest to najbardziej znany utwór Gershwina  wykonywany dziś w różnych aranżacjach. Sławę Gershwina ugruntował ,,Koncert fortepianowy F-dur’’ napisany rok pózniej. Kolejnym znakomitym utworem jest ,,Amerykanin w Paryżu’’ na orkiestrę. Łączy on elementy własnego stylu z francuską lekkością i elegancją.  Prawykonanie  w 1928 r. pod dyrekcją Damroscha dało początek całej serii wykonań tego dzieła. W 1932 r. powstała ,,II Rapsodia’’  na fortepian i orkiestrę. Do popularności Gershwina przyczyniły się liczne nagrania jego utworów, audycje radiowe i filmy.

Początkowo w utworach orkiestrowych i piosenkach  do komedii muzycznych wykorzystywał tylko niektóre elementy muzyki jazzowej, jak np. rytm synkopowany. Dopiero bezpośredni kontakt z muzyką murzynów z Charlestonu dał mu  głębsze spojrzenie na  folklor, czego   przykładem jest opera ,,Porgy and Bess’’. Wprowadza ona  songi i melodie spirituals, a także inne elementy ludowej praktyki jak partie mówione slangiem murzyńskim,  dodatkowy zespół z bębenkami afrykańskimi, grzebieniami, pralkami ręcznymi itd. Wszystko to nadało ,,Porgy and Bess’’ cechy obyczajowej opery amerykańskiej. Posiada ona dziś wyjątkową pozycję w światowej   literaturze operowej XX wieku. Po  przedstawieniu premierowym w roku 1935 opera zyskała  ogromne uznanie w kręgach krytyków i publiczności.

 Oprócz większych dzieł  Gershwin napisał około 400 piosenek. Autorem wielu tekstów był jego brat-Ira. Pod względem wyrazowym są bardzo zróżnicowane. Obok melodii sentymentalnych (np.The man I love) dużą popularność zyskały piosenki żywiołowe (I got rhytm).  Wiele wspólnych cech z  piosenkami  można dopatrzeć się w utworach orkiestrowych.

Np. w ,,Błękitnej Rapsodii’’ melodie brodwayowskie zestawione są na zasadzie kontrastu  ze śpiewnymi tematami, a w poemacie symfonicznym ,,Amerykanin w Paryżu’’ melodie bluesowe i rytmy charlestona kontrastują z melodiami o spokojnej linii melodycznej. W tym ostatnim utworze wzbogaca kompozytor orkiestrę saksofonami, natomiast  w ,,Uwerturze kubańskiej”-kubańskimi instrumentami perkusyjnymi. Gershwin często sam wykonywał własne utwory jako pianista lub kierował nimi jako dyrygent. Znany był również jako świetny improwizator. Zmarł nagle w Hollywood wieku 38 lat.

Popiersie George’a Gershwina w Alei Sław na Skwerze Harcerskim w Kielcach.

Autor:  Radosław Rzepkowski