DSC_0016

Rzeźby lodowe

Miasteczko Saint-Côme, byłoby jednym z wielu dziesiątek podobnych i nie wyróżniających się miasteczek w całej prowincji More »

_DSC0042

Indiańskie Lato

Wyjątkowo ciepła temperatura w ciągu października wystarczyła, by wszyscy zaczęli mówić o Indiańskim Lecie. Czym rzeczywiście More »

huitre

Boso ale w ostrygach

Od wieków ostrygi są wyszukanym daniem smakoszy dobrej kuchni oraz romantyków. Ostryga od czasów antycznych uchodzi More »

ville-msh1

Góra Świętego Hilarego w kolorze dojrzałej dyni

Góra Św. Hilarego ( fr: Mont St-Hilaire) jest jedną z 8 gór (a raczej wzgórz ze More »

24pazdziernika2016Wojcik1

Henryk Wójcik (1947-2018)

Polonia montrealska pożegnała Henryka Wójcika w piątek 07 grudnia 2018 na uroczystej mszy pogrzebowej w kościele More »

Domestic_Goose

Milczenie Gęsi

Wraz z nastaniem pierwszych chłodów w Kanadzie oczy i uwaga konsumentów jest w wielkiej mierze skupiona More »

rok-ireny-sendlerowej-logo

2018 rok Sendlerowej

Uchwała Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 8 czerwca 2017 r.w sprawie ustanowienia roku 2018 Rokiem Ireny More »

Parc-Oméga1

Mega przygoda w parku Omega

Park Omega znajduje się w miejscowości Montebello w połowie drogi między Gatineau i Montrealem. Został założony More »

homer-simpson-krzyk-munch

Bliskie spotkanie ze służbą zdrowia.Nowela

Nie tak bardzo dawno temu w wielkiej światowej metropolii na kontynencie północno-amerykanskim w nowoczesnym państwie Kanadzie, More »

Flower-for-mother

Dzień Matki

Dzień Matki obchodzony jest w ponad 40 krajach na świecie. W Polsce mamy świętują 26 maja, More »

DSC_0307

Christo Stefanoff- zapomniany mistrz światła i koloru

W kanadyjskiej prowincji Quebek, znajduje się miasteczko Val David otoczone malowniczymi Górami Laurentyńskimi. W miasteczku tym More »

2970793045_55ef312ed8

Ta Karczma Wilno się nazywa

Rzecz o pierwszych osadnikach polskich w Kanadzie. W kanadyjskich archiwach jako pierwszy Polak imigrant z polski More »

Capture d’écran 2018-04-01 à 20.00.04

Rezurekcja w Parafii Św. Krzyża w Montrealu

W Montrealu oprócz czterech polskich parafii katolickich, zarządzanych przez Franciszkanów jest jeszcze jedna polska parafia należąca More »

Capture d’écran 2018-03-25 à 12.47.16

Wielkanoc w Domu Seniora

W sobotę 24 marca 2018 uczniowie z montrealskiego Szkolnego Punktu Konsultacyjnego przy Konsulacie RP w Montrealu More »

DSC_4819

Gęsie pipki i długi lot do punktu lęgu

Jak się mają gęsie pipki do długiego gęsiego lotu ? A jak się ma piernik do More »

embleme-insecte-montreal

Montrealski admirał

Entomologicznym emblematem prowincji Quebek  jest motyl admirał. W 1998 roku, Quebeckie Stowarzyszenie Entomologów zorganizowało publiczne głosowanie More »

Capture d’écran 2018-03-20 à 15.21.11

XVII Konkurs Recytatorski w Montrealu

W robotę 17 marca 2018 r. odbył  się XVII Konkurs recytatorski w Montrealu. W konkursie brały More »

herb templariuszy

Sekret Templariuszy

Krucjata albigeńska, jaką zorganizował przeciwko heretykom Kościół Katolicki w XIII wieku, zniszczyła doszczętnie społeczność Katarów, dzięki More »

Capture d’écran 2018-03-14 à 17.54.19

IV Edycja Festiwalu Stella Musica

Katarzyna Musiał jest współzałożycielką i dyrektorem Festivalu Stella Musica, promującego kobiety w muzyce. Inauguracyjny koncert odbył More »

800px-August_Franz_Globensky_by_Roy-Audy

Saga rodu Globenskich

August France (Franz) Globensky, Globenski, Glanbenkind, Glaubenskindt, właśc. August Franciszek Głąbiński (ur. 1 stycznia 1754 pod More »

Bez-nazwy-2

Błękitna Armia Generała Hallera

Armia Polska we Francji zwana Armią Błękitną (od koloru mundurów) powstała w czasie I wojny światowej z inicjatywy More »

DSC_4568

Polowanie na jelenia wirginijskiego, czyli jak skrócić zimę w Montrealu

Jest z pewnością wiele osób nie tylko w Montrealu, którym dokuczają niedogodności kanadyjskiej zimy. Istnieje jednak More »

CD-corps-diplomatique

Konsulat Generalny RP w Montrealu-krótki zarys historyczny

Konsulat Generalny w Montrealu jest jednym z trzech pierwszych przedstawicielstw dyplomatycznych powołanych przez rząd polski na More »

Capture d’écran 2018-03-07 à 08.47.09

Spotkania Podróżnicze: Krzysztof Tumanowicz

We wtorek, 06 marca w sali recepcyjnej Konsulatu Generalnego w Montrealu odbyło się 135 Spotkanie Podróżnicze. More »

Capture d’écran 2018-02-24 à 09.30.00

Polsko Kanadyjskie Towarzystwo Wzajemnej Pomocy w Montrealu

Polsko-Kanadyjskie Towarzystwo Wzajemnej Pomocy w Montrealu ( PKTWP) powstało w 1934 roku jako nieformalna grupa. Towarzystwo More »

poutine 2

Pudding Kebecki,czyli gastronomiczna masakra

Poutine jest bardzo popularnym daniem kebeckim. Jest to bardzo prosta potrawa złożona generalnie z trzech składników;frytki,świeże kawałki More »

original.1836

Sir Casimir-rzecz o gubernatorze pułkowniku jej królewskiej mości

Przy okazji 205 rocznicy urodzin przypominamy sylwetkę Kazimierza Gzowskiego (1813 Petersburg-1898 Toronto),najsłynniejszego Kanadyjczyka polskiego pochodzenia – More »

Syrop-klonowy

Kanada miodem płynąca

Syrop klonowy powstaje z soku klonowego. Pierwotnie zbierany przez Indian, dziś stanowi istotny element kanadyjskiego przemysłu More »

Capture d’écran 2018-02-22 à 12.57.23

Nowy Konsul Generalny RP w Montrealu, Dariusz Wiśniewski

Dariusz Wiśniewski jest związany z Ministerstwem Spraw Zagranicznych od roku 1994.  Pracę swą rozpoczął w Departamencie More »

24 marzec 2015

Chronologia sprzedaży budynków Konsulatu Generalnego w Montrealu

20 lutego 2018 roku, środowisko polonijne w Montrealu zostało poinformowane bardzo lapidarną wiadomością rozesłaną do polonijnych More »

Tag Archives: Z. P. Wasilewski

Park im. Jean Drapeau

546289_10150736381979727_689904726_9125447_568894579_n

Jean Drapeau, Mer Montrealu – 26 lat panowania.

W czasie jego rządów, na przestrzeni lat 60-tych zrealizowano takie zamierzenia jak metro, Pałac Sztuki, Światowa Wystawa Uniwersalna 1967 oraz założenie klubu basebolowego EXPO w 1969.

Fot: internet – Pomnik Mera Jean Drapeau w pobliżu ratusza przy placu Jacques Cartier.

Do olbrzymich realizacji w okresie administracji prowadzonej przez Jean Drapeau należy organizacja letnich Igrzysk Olimpijskich w 1976 r. Niestety zarządzanie tym projektem nie należało do udanych ponieważ wielokrotnie przekraczano budżet podczas realizacji, co doprowadziło do ogromnego zadłużenia społecznego. Koszt całkowity związany z budową Stadionu Olimpijskiego, ostatecznie wyniósł 1 miliard dolarów. Dług ten został całkowicie spłacony dopiero trzydzieści lat później w roku  2006.

Po wycofaniu się z aktywnego życia politycznego Jean Drapeau, zostaje mianowany ambasadorem Kanady przez Briana Mulroneya, ówczesnego Premiera Kanady w paryskiej siedzibie Unesco. Funkcję tą sprawował w latach 1987-1991.

Jean Drapeau zmarł w 1999 r. Jest pochowany na cmentarzu Notre-Dame-des-Neiges w Montrealu. Jedna stacja metra nosi jego imię  oraz park stworzony na sztucznej wyspie Notre-Dame, zbudowanej z gruzu wywiezionego podczas budowy montrealskiego metra. Właśnie ono nosi imię na cześć tego wielkiego administratora miasta Montreal. Zapraszam na spacer wczesną wiosną po tym oto parku.

Zdjęcia 1-7 :  Christina Odzga

Zdjęcia 8-18 :  Z.P. Wasilewski

Autor:  Z.P. Wasilewski

Najmniejsza Armia Świata

535px-Coat_of_arms_of_the_Vatican_City.svg

Watykan, najmniejsze państwo świata pod względem powierzchni jest enklawą w Rzymie zajmującą 0,44 km kwadratowego. Ta enklawa jest teokratyczną monarchią elekcyjną, którego głową państwa jest papież. Według niektórych politologów, Watykan jest uważany jako Monarchia Absolutna. Na terenie Watykanu mieszka na stałe ok. 900 obywateli watykańskich. Są to przede wszystkim przedstawiciele duchowieństwa dostojnicy kościelni, księża, siostry zakonne oraz Gwardia Szwajcarska.

fot: wikipedia

Gwardia Szwajcarska jest uważana za najmniejszą liczebnie  oraz najstarszą armię na świecie. Została stworzona przez papieża Juliusza II 22 stycznia 1506 roku i służy do dzisiaj jako straż przyboczna najwyższego dostojnika Kościoła Katolickiego.

Flaga Watykanu

W przeszłości gwardziści watykańscy byli rekrutowani w szwajcarskich kantonach Zurich oraz Lucerna. Dzisiaj, aby kandydować na gwardzistę, należy być szwajcarskim katolikiem, stanu wolnego w wieku 19-30 lat o nienagannej reputacji oraz mieć co najmniej 174 cm wzrostu. Język niemiecki jest oficjalnym językiem gwardzistów watykańskich.

Pielgrzymi w Watykanie przed wejściem do Auli Pawła VI na cotygodniową audiencję generalną z papieżem

Dzisiejsza armia watykańska liczy 110 członków, czyli więcej niż 10% populacji Watykanu. Podaje się, że papież Jan Paweł II miał kiedyś żartobliwie powiedzieć, że Watykan jest najbardziej zmilitaryzowanym państwem świata.

Wnętrze auli, która może pomieścić 6-8 tys. wiernych

W liczącej pięćset lat historii żołnierze Gwardii Szwajcarskiej stoczyli tylko jedną (ale wyjątkowo krwawą) bitwę. Miała miejsce 6 maja 1527, kiedy to Rzym został najechany i rozgrabiony przez dziesięciotysięczną armię najemników cesarza Karola V. Dzięki bohaterskiej postawie Szwajcarów ówczesny Papież Klemens VII zdołał ujść z życiem i schronić się w Zamku Świętego Anioła. 147 spośród 189 papieskich gwardzistów poległo podczas nierównej walki, stoczonej na stopniach bazyliki Św. Piotra.

Sztandar Gwardii Szwajcarskiej

Na pamiątkę tego wydarzenia 6 maja jest obchodzony jako święto Gwardii Szwajcarskiej. Papież przyjmuje wówczas gwardzistów na prywatnej audiencji, a przyjęci do Gwardii rekruci składają uroczystą przysięgę podczas parady na Dziedzińcu św. Damazego.

Opracował:  Z.P. Wasilewski

Zdjęcia: Z.P. Wasilewski

Festiwal Tulipanów – Ottawa 2012

tulipan_4

4-21 maja 2012 – 60-ta edycja Kanadyjskiego Festiwalu Tulipanów.

Kanadyjski Festiwal Tulipanów obchodzi w tym roku okrągłą rocznicę – 60-lecie  swojego istnienia. Festiwal został założony w 1953 roku, z inicjatywy Malaka Karsha, fotografa o międzynarodowej renomie, wespół z Ottawską Izbą Handlu. Na przestrzeni tych 60-ciu lat, festiwal stał się największym festiwalem tulipanów na świecie.

Corocznie to wiosenne  wydarzenie, przyciąga ponad 500 000 turystów, pragnących podziwiać 3 000 000 kwitnących tulipanów w kanadyjskiej stolicy.

Tulipan symbolizuje wieczysty dar wdzięczności, przekazany Kanadzie przez holenderską rodzinę królewską za opiekę i schronienie podczas II Wojny Światowej. Celem organizatorów festiwalu ottawskiego jest uznanie tulipana jako symbol przyjaźni międzynarodowej.

Przewidziane są wydarzenia artystyczne w Marche By,  w Małej Italii, w chińskiej dzielnicy oraz w miejskich parkach. 04 maja jest w programie przewidziane inauguracyjne party podkreślające 60-cio lecie, w ogrodzie rezydencji Blue Gables, w której przebywała holenderska rodzina królewska w czasie II Wojny Światowej.

Źródło: http://tulipfestival.ca/site/about/fr

Opracował:  Z.P. Wasilewski

 

Święto pracy – geneza

450px-Haymarket_Martyr's_Memorial

Sytuacja w Chicago była napięta już kilka lat przed wydarzeniami z 1886 roku. Fatalne warunki pracy, niskie płace i praca do dwunastu godzin na dobę były standardem. Dodatkowo antykapitalistyczne nastroje były podsycane przez radykalnych agitatorów, walczących m.in. o ośmiogodzinny dzień pracy. Opór robotników skierował się przeciwko właścicielowi firmy McCormick Harvester Co. W wyniku próby modernizacji zakładu, która spowodowałby zwolnienia ogromnej rzeszy pracowników jego stosunki ze związkami zawodowymi nie układały się najlepiej. Pociągnęło to za sobą strajk robotników, w wyniku którego właściciel fabryki zmuszony został do radykalnych ustępstw. Nie trwało to jednak zbyt długo. Już w lutym 1886 roku dokonał zwolnienia wszystkich pracowników. Na ich miejsce powołał całkowicie nową kadrę, której bezpieczeństwa miała pilnować kilkudziesięcioosobowa grupa ochroniarzy.

Działacze związkowi szybko przeszli do ofensywy. Rozpoczęli przygotowania do demonstracji zapowiedzianej na pierwszego maja. Jej celem było wywalczenie ośmiogodzinnego dnia pracy. Na czele demonstracji stał Albert Parsons . Pomimo obaw wielu ludzi pochód przeszedł bez rozlewu krwi. Wzięło w nim udział przeszło kilkadziesiąt tysięcy osób.

Do dalszej ofensywy ruszył inny urodzony w Niemczech związkowiec, anarchista August Spies, redaktor pracowniczego pisma Arbeiter Zeitung. Zorganizował on trzeciego maja wiec w trakcie, którego doszło do bójki między wychodzącymi z zakładu McCormicka nowymi robotnikami a demonstrantami. Ponad dwustu policjantów interweniowało używając rewolwerów i pałek. Trudno jest określić dokładną liczbę ofiar. Według różnych źródeł zginęło od dwóch do pięciu robotników, około sześciu zostało poważnie postrzelonych, wiele osób zostało pobitych. Spies zbulwersowany brutalnością policji, apelował do robotników aby ci stawili się na demonstracji następnego dnia.

Wiec przygotowany przez Spiesa, Parsonsa i Samuela Fieldena miał miejsce na placu Haymarket. Przebiegał zasadniczo bez ekscesów. Obecny na demonstracji burmistrz Chicago Carter Harrisson, twierdził później, iż nic nie wskazywało na to że policja będzie musiała interweniować. Pod koniec przemówienia Fieldena na skutek obfitych opadów deszczu na placu pozostało jedynie ok. 200 osób. Nagle, z nieznanych powodów, 180 policjantów dowodzonych przez kapitana Johna Bienfielda ruszyło do ataku na demonstrantów. Nie pomogły zapewnienia Fieldena, iż demonstracja jest pokojowa.

Chwilę później w stronę Policji poszybowała bomba. Na miejscu zginął jeden funkcjonariusz, kilkunastu zostało rannych. W odpowiedzi policjanci otworzyli ogień do demonstrujących. Nieznana jest liczba zabitych robotników. Musiała być jednak znaczna skoro w chaosie jaki zapanował na placu, wielu policjantów została postrzelonych przez swoich kolegów. Całe wydarzenie znane jest jako Haymarket Riot

W wyniku tych zajść doszło do ostrych represji skierowanych przeciwko działaczom związkowym. Wszystkie te działania były podsycane przez prawicowe i bliskie establishmentowi chicagowskie gazety. Ostatecznie przed sądem stanęło osiem osób. W tym trzej główni organizatorzy majowego wiecu i pięciu związkowców, którzy w wiecu nawet nie uczestniczyli.

Proces rozpoczął się 212czerwca 1886 roku. Wszystkich oskarżono o zabicie policjanta, który zginął na miejscu w wyniku wybuchu. Nie podejrzewano, że w obliczu braku dowodów, oskarżeni mogą zostać skazani na surowe kary. Mimo to, siedem osób zostało skazanych na śmierć. 11 listopada 1887 roku zostali powieszeni: Parsons, Engel, Spies i Fischer. Dzień wcześniej w celi odebrał sobie życie Louis Ligg. Pozostali skorzystali z prawa łaski i po 7 latach opuścili więzienie. Przyczyniła się do tego kampania prowadzona przez ruch robotniczy, w wyniku której wyroki zostały anulowane. Obecnie historycy podejrzewają, iż bomba została rzucona przez policyjnego agenta współpracującego z kapitanem Johnem Bienfieldem.

Trzy lata po tragicznych wydarzeniach, czyli w 1889 roku II Międzynarodówka uznała 1 Maja Świętem Pracy. Chciano w ten sposób docenić oddanie dla sprawy licznych ofiar, jakie w wyniku tych zajść poniósł ruch robotniczy.

Na kontynencie północno-amerykańskim istnieje podział  na Święto Pracy i Święto Robotników. Święto pracy (Labor Day) jest świętowane w pierwszy poniedziałek miesiąca września, jest to dzień wolny od pracy, płatny i nie posiadający absolutnie żadnej konotacji politycznej.

Święto Robotników obchodzone jest 1-szego maja, ten dzień nie jest wolny od pracy, lecz jest świętowany przez związki zawodowe oraz partie polityczne mający na celu uczczenie klasy robotniczej. W Quebecu istnieje tradycja, że tego dnia zostaje w prowadzona oficjalna podwyżka minimalnej płacy. W tym roku minimalna płaca została ustalona na 9,90 $/godz.

Opracował: Z.P. Wasilewski

Źródła: wikipedia, portal Ministerstwa Pracy Quebec

Centuś,czyli przygniatające brzemię pieniądza

Canadian_Penny_-_Reverse

Najmniejsza kanadyjska moneta, słynny Czarny Cent zniknie z naszych kanadyjskich portfeli, słoików, skarbonek, kieszeni, szuflad, dzbanków i pudełek już w najbliższym czasie.  01 kwietnia 2012 roku Królewska Kanadyjska Mennica przestała wybijanie tego nominału definitywnie, argumentując tą decyzję milionowymi oszczędnościami dla skarbu państwa. Ta maleńka żelazna moneta powleczona miedzią,ważąca 2,35 grama stała się po prostu nieopłacalna w produkcji. Szacuje się, że do wyprodukowania jednego centa potrzeba 1,6 centa. Aby bardziej zrozumieć wagę tego przedsięwzięcia weźmy taki przykład – kilogram chleba w Kanadzie kosztuje około 10 dolarów, czyli tysiąc jednocentowych monet o wadze 2,35 g każda, zatem aby wynieść ze sklepu kilogramowy bochen chleba, należy do niego zataszczyć aż dwa kilogramy i 35 dekagramów powlekanego miedzią złomu.Każdego roku produkcja tej monety, kosztowała rząd kanadyjski aż 11 milionów dolarów. Jej dystrybucja zostanie zaprzestana na jesieni 2012 roku, monety będą w obiegu, lecz pozostaną progresywnie wycofywane. Inspiracją do podjęcia tej decyzji, posłużył Kanadyjczykom przykład takich państw jak Australii Norwegii, Szwajcarii i Wielkiej Brytanii, gdzie ją wycofano z obiegu na zawsze.

Przyjrzyjmy się tymczasem imponującej kanadyjskiej monecie, która swego czasu pobiła wszelkie rekordy. Jest to stukilogramowa moneta wybita ze szczerego złota o nominale 1 000 000 dolarów.

Wracam tutaj do mojego przykładu z bochenkiem chleba; nietrudno zauważyć, że proporcje zmieniają się diametralnie, ponieważ trzech mocnych chłopów mających wielki apetyt na chleb, zdolnych zanieść tą monetę do piekarza, musiałoby już wyjechać z piekarni ze składem pociągu, zdolnym pomieścić 100 000 kilogramowych bochenków za cenę 10 $ każdy.

Daleko w tyle, w tym numizmatycznym pościgu ludzkiej próżności oraz megalomanii, pozostaje Rosja ze swoją pięciokilogramową monetą o nominale 50 000 rubli. Jednak ona również może wywrzeć  największe wrażenie nawet na najbardziej trzeźwym Rosjaninie, jeżeli oczywiście zamienimy nominał na ilość wódki co nam daje około 17 000 butelek i kilkaset beczek kiszonych ogórków. Nie licząc ma się rozumieć wszystkich tych godzin, cytując mistrza Himilsbacha, który uporczywie twierdził: Ad mortem defecatum, że Picie wódki to jest wprowadzanie elementu baśniowego do rzeczywistości.

Austriacy są bardzo dumni z ich uncjowej monety, od wielu lat wybijanej w tym kraju i znanej pod nazwą Wiener Philharmoniker. Na powyższym zdjęciu widnieje egzemplarz na jaki się zdobyli austriaccy mincerze, osiągający 31 kilogramów czystego złota o nominale 100 000 Euro. Nie jestem pewien czy jedna taka moneta wystarczy na zakup dobrych koncertowych organów.

Jeżeli powyższe przykłady nie sprawiają wrażenia na szanownym Czytelniku, to zmuszony jestem wobec tego wytoczyć mój największy atut – australijska jednotonówka,tysiąc kilogramów szlachetnego kruszcu w jednym krążku. Można z pewnością  zakupić za nią wszystkie czerwone kangury w Australii, dobijając szczęśliwie transakcji z aborygenami uważając jedynie aby moneta nas nie przygniotła do gleby w trakcie dokonywania zakupu.

Na koniec podam jeszcze tylko przykład, który może zniechęcić przyszłych megalomanów numizmatycznych i prosić o zaprzestanie tego absurdalnego wyścigu donikąd, prezentując pomnik monety. Pomnik jest  usytuowany w ontaryjskim miasteczku Campbellford. Został zrealizowany w 2001 roku, jako hołd mieszkańcowi tego miasteczka, artyście Brentowi Townsendowi, który jest autorem  niedźwiedzia polarnego widniejącego na kanadyjskiej dwudolarówce.

Rok budowy:            2001

Wysokość:                8,2 metra

Średnica monety:    5,5 metra

Lokalizacja:             Old Mill Park, west side of Trent Severn Waterway

Materiał:                   Metal

Autor: Z.P. Wasilewski

Zdjęcia: Internet

 

 

Kanada z bardzo bliska, czyli wypad do Ottawy na długi spacer i łyk dobrej kawy

2

Spacer był długi – przeszliśmy wzdłuż kanału tylko w jedną stronę ok. 8 km. Z powrotem już wracaliśmy do auta autobusem. Kawa była wyśmienita a zmęczenie konstruktywne. Ottawa ma swój urok i czar. Jest zadbanym i czystym miastem. Ludzie są tutaj dwujęzyczni – doskonale radzą sobie we francuskim jak i angielskim. Ponadto są bardzo życzliwi.  Stolica Kanady jest miastem urzędników i urzędów. To miasto, pretendujące do symbolu współczesnej demokracji.

Parlament Kanadyjski:

Migawki z ulicy w pobliżu Parlamentu:


 I jeszcze jedno spojrzenie na ulicę stolicy:

Spacerujący Kanadyjczycy:


Ambasada naszych potężnych sąsiadów. W Kanadzie się mówi, że gdy ekonomia amerykańska kichnie, to natychmiast ekonomia kanadyjska ma potężną grypę…

Ottawa – miasto w Kanadzie, stolica kraju. Położone we wschodniej części prowincji Ontario na południowym brzegu rzeki Ottawa. Ludność 859 704 (2005) daje Ottawie status 4 pod względem wielkości miasta Kanady.

Na terenach obecnej Ottawy i Gatineau zamieszkiwały pierwotnie plemiona Algonquinów, a pierwsza osada europejska powstała dopiero w roku 1800; budowa była koordynowana przez handlarza brytyjskiego Philemona Wrighta. Ottawa stała się szybko ważnym ośrodkiem i punktem transportowym. Pierwszą nazwą osady było Bytown, jednakże nazwa została zmieniona na obecną w 1855 roku. 31 grudnia 1857 roku Królowa Wiktoria była konsultowana aby wybrać nową stolicę Kanady i wybrała Ottawę. Głównym argumentem za jej wyborem był fakt że inne miasta kandydujące Kingston, Montreal, Québec i Toronto miały wizerunek zbyt angielski lub zbyt francuski, a nie relatywnie dwukulturowy jakim dysponowała Ottawa. Ponadto, Ottawa była kompromisem pomiędzy dwoma największymi miastami Kanady, Montrealem i Toronto i była położona relatywnie daleko od dużych, przemysłowych miast USA.

Dalszy rozwój Ottawy był szybki i koncentrował się na sukcesie rozwoju całego kraju i rozwoju administracji raczej niż przemysłu. Ministerstwa, agencje rządowe i tak zwane Crown Corporations oferowały duże możliwości na rynku pracy. W 1916 roku miał miejsce pożar parlamentu w Ottawie. Jak się okazało konieczna była budowa nowej struktury. Ów budynek był zbudowany w 1922 roku na wzgórzu nad rzeką Ottawa i nazywa się go Parliament Hill (po angielsku) lub Colline du Parlement (po francusku).

Miasto rozwinęło się po II wojnie światowej i wiele gałęzi przemysłu stymulowało ten rozwój. W 1998 rząd Ontario zdecydował dołączyć do liczącej wówczas około 350 000 mieszkańców Ottawy jej zachodnie i wschodnie przedmieścia Nepean, Kanata, Gloucester, Rockcliffe Park, Vanier, Cumberland i wsie West Carleton, Osgoode, Rideau and Goulbourn tworząc w ten sposób jedno z największych powierzchniowo miast Świata. Ludność wzrosła o ponad 150% a koszty administracji lokalnej i biurokracja się zmniejszyły.
Kanał Rideau – kanał wodny łączący stolicę Kanady – Ottawę z miastem Kingston nad jeziorem Ontario. Kanał został otwarty w roku 1832 na wypadek wojny zeStanami Zjednoczonymi i pozostaje w użytku aż po dzień dzisiejszy, z niemal nietkniętymi strukturami pierwotnymi[1]. System kanałowy wykorzystuje odcinki rzek Rideau i Cataraqui, jak również fragmenty jezior. Jest to najstarszy pozostający w użytkowaniu kanał w Ameryce Północnej, a w 2007 roku został zarejestrowany na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Nad Kanałem Rideau – Bateau Mouche:


Ta dziwaczka na kanale…


Pliszka? Sroka? Kawka? I właśnie od tego ptaka nie mogłem obyć się od natrętnej myśli wypicia jakiegoś espresso:

Kos (fr:Merle Noir )


Trafił się nawet drozd wędrowny (Merle d’Amerique):


No i rybitwa oczywiście, bo tam gdzie trochę wody i drzewa, zawsze pojawi się jakaś wyniosła mewa:

Tekst i zdjęcia. Z. P. Wasilewski Ottawa, Canada

Fortepian

yamaha_fortepian_s6_s

W  piątek, 20 kwietnia  o godzinie 19:00, w sali koncertowej Konsulatu Generalnego RP w Montrealu odbył się happening fortepianowy pod tytułem: „ Konsulat, fortepian i artyści…”. Ten wieczór muzyczny został zorganizowany przez sekretariat p. Konsulam w związku z inauguracją nowo nabytego fortepianu, daru polskiego MSZ dla Polonii  montrealskiej. Program został przygotowany i poprowadzony przez znakomitego konferansjera i jazzmana Jana Jarczyka.

Jan Jarczyk rozpoczął wieczór wykładem o… puzonie.

Znakomite poczucie humoru p. Jarczyka zostało docenione nie tylko przez pana Konsula.

Oficjalne odkrycie instrumentu.

Oficjalne otwarcie instrumentu. Jako pierwszy artysta zagrał na fortepianie Jan Jarczyk kompozycję własną pod tytułem… Fortepian.

Na prawdziwą próbę ognia fortepian został wystawiony podczas utworu Danse Macabre F.Liszta w porywającym wykonaniu Justyny Gabzdyl.

Mikołaj Warszyński zagrał już nieco spokojniejszą kompozycję F. Chopina Barkarolę.

Wszyscy artyści otrzymali upominki  – panie czekoladki z konterfektem Chopina a panowie po butelce… Chopina.

Wieczór zakończył się rautem w hallu konsulatu.

Jan Jarczyk przy pamiątkowym dokumencie z autografami artystów biorących udział w historycznym wydarzeniu.

Autor: Z.P. Wasilewski

fot: Z.P. Wasilewski

Montreal – manifestacje studenckie

classe

Edukacja w  Kanadzie, według artykułu 93 Kanadyjskiego Prawa Konstytucyjnego z 1867 roku, pozostaje w wyłącznej kompetencji rządów prowincjonalnych. W Quebeku, to właśnie rząd prowincjonalny jest odpowiedzialny za zarządzanie i finansowanie uniwersytetów. W latach 60-tych ub. wieku, zostało powołane w Quebecu Ministerstwo Edukacji. W maju 1976 roku, Kanada podpisała Międzynarodowy Pakt Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych, którego 13 artykuł ustanawia: prawo każdego do nauki, która powinna być obowiązkowa, bezpłatna i dostępna dla wszystkich na poziomie podstawowym, powszechnie dostępna dla wszystkich na poziomie średnim i w równym stopniu dostępna dla wszystkich na zasadzie zdolności (przy czym dostępność nauczania na poziomie średnim i wyższym ma być realizowana między innymi przez stopniowe wprowadzanie bezpłatnej nauki); czy wreszcie do udziału w życiu kulturalnym, korzystania z postępu naukowego.

Od 13 lutego 2012 roku, studenci w całej prowincji Quebec strajkują przeciwko próbom wprowadzenia przez rząd podwyżek na opłaty szkolne. 22 marca tego roku, odbył się marsz protestactyjny na ulicach Montrealu, gromadząc około 200 000 osób.

W ubiegły piątek, 20 kwietnia, w Montrealu odbył się Kongres na temat planu zagospodarowania Dalekiej Północy, na którym miał odczyt Premier Quebecu, Jean Charest. W tym samym czasie manifestujący studenci zgromadzili się przed Pałacem Kongresów, domagając się swoich praw skandowaniem i pukaniem dłońmi w szklane witryny budynku. Żart, na który sobie pozwolił Premier w czasie otwarcia kongresu  z pewnością przejdzie do historii Quebecu.

Cytat Jean Charest: Kongres, który otworzymy dzisiaj jest już bardzo popularny, ludzie zbiegają się zewsząd aby się tutaj dostać. Jest to doskonała okazja, szczególnie dla tych, którzy szukają pracy. Zatem można zaoferować pracę na Dalekiej Północy tym wszystkim, którzy walą do naszych drzwi  tak szybko jak tylko to jest możliwe.

Niestety taka aluzja nie tylko nie spodobała się manifestującym lecz przerodziła się w rozruchy. Środowiska studenckie uważają, że Jean Charest splamił honor instytucji Premiera Quebecu i jest niegodny tego stanowiska. Na Facebooku w ciągu doby na stronie Démission de Jean Charest pojawiło się 70 000 podpisów postulujących jego dymisję.

Fotorelacja z przebiegu sobotniej manifestacji:

Opracował: Z.P. Wasilewski

Zdjęcia:  Z.P. Wasilewski