Uwagi na marginesie, wyciąg z wikipedii: Spokojna Rewolucja ( la Révolution Tranquille) – okres w dziejach QUEBECU, czas rządów liberałów w latach 1960-1966.
W 1959 zmarł Maurice Duplessis, premier Quebecu i wieloletni szef Union Nationale. Data ta uchodzi za symboliczny koniec okresu tzw. „wielkich ciemności” w dziejach Quebecu (grande noirceur) czyli dominacji w życiu politycznym i obyczajowym konserwatywnego stylu oraz utraty wpływów Kościoła katolickiego. Następca Duplessissa, Paul Sauvé, który zmarł na początku 1960. Kolejnym szefem Union nationale został Antoine Barrette. Do wyborów w 1960 ugrupowanie to przystąpiło wewnętrznie podzielone.
Tymczasem liberałowie w wyborach w 1952 zdobyli 23 mandaty, a w 1956 19. Przed wyborami w 1960 Partia Liberalna przeszła wewnętrzne reformy. Zmianie uległ też program partii. Liberałów popierało czasopisma „Le Devoir”. W kampanii wyborczej Partia Liberalna, kierowana przez Jeana Lesage’a, używała takich haseł jak „Czas na zmiany”, „Panami u siebie” i „Równość albo niepodległość”.
W wyborach w 1960 liberałowie zdobyli 51,3% głosów i 51 miejsc w parlamencie, a Union nationale 46,6% głosów i 43 miejsca w parlamencie. W przedterminowych wyborach w 1962 liberałowie wzmocnili swoją pozycję, zdobywając 63 mandaty. Najważniejszymi punktami ideologii Spokojnej Rewolucji były:
* zmiana roli państwa-rządu w kreowaniu życia Québécois
* troska o quebecką rodzinę
* wzmacnianie pozycji języka francuskiego.
Liberałowie doprowadzili do laicyzacji życia prowincji. Państwo przejęło z rąk Kościoła kontrolę nad szkolnictwem podstawowym i średnim, opieką zdrowotną oraz opieką społeczną.
Od tamtych burzliwych momentów w polityce prowincji Quebec minęło już ponad 40 lat, wystarczająco dużo, aby opustoszały kościoły, które w pewnym momencie stały się symbolem presji społecznej i zostały brutalnie odrzucone przez społeczeństwo oraz surowo skrytykowane, jako reżym klerykalny. Popatrzmy zatem jak te sprawy miewają się dzisiaj… Z. P. Wasilewski Montreal
