DSC_0016

Rzeźby lodowe

Miasteczko Saint-Côme, byłoby jednym z wielu dziesiątek podobnych i nie wyróżniających się miasteczek w całej prowincji More »

_DSC0042

Indiańskie Lato

Wyjątkowo ciepła temperatura w ciągu października wystarczyła, by wszyscy zaczęli mówić o Indiańskim Lecie. Czym rzeczywiście More »

huitre

Boso ale w ostrygach

Od wieków ostrygi są wyszukanym daniem smakoszy dobrej kuchni oraz romantyków. Ostryga od czasów antycznych uchodzi More »

ville-msh1

Góra Świętego Hilarego w kolorze dojrzałej dyni

Góra Św. Hilarego ( fr: Mont St-Hilaire) jest jedną z 8 gór (a raczej wzgórz ze More »

24pazdziernika2016Wojcik1

Henryk Wójcik (1947-2018)

Polonia montrealska pożegnała Henryka Wójcika w piątek 07 grudnia 2018 na uroczystej mszy pogrzebowej w kościele More »

Domestic_Goose

Milczenie Gęsi

Wraz z nastaniem pierwszych chłodów w Kanadzie oczy i uwaga konsumentów jest w wielkiej mierze skupiona More »

rok-ireny-sendlerowej-logo

2018 rok Sendlerowej

Uchwała Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 8 czerwca 2017 r.w sprawie ustanowienia roku 2018 Rokiem Ireny More »

Parc-Oméga1

Mega przygoda w parku Omega

Park Omega znajduje się w miejscowości Montebello w połowie drogi między Gatineau i Montrealem. Został założony More »

homer-simpson-krzyk-munch

Bliskie spotkanie ze służbą zdrowia.Nowela

Nie tak bardzo dawno temu w wielkiej światowej metropolii na kontynencie północno-amerykanskim w nowoczesnym państwie Kanadzie, More »

Flower-for-mother

Dzień Matki

Dzień Matki obchodzony jest w ponad 40 krajach na świecie. W Polsce mamy świętują 26 maja, More »

DSC_0307

Christo Stefanoff- zapomniany mistrz światła i koloru

W kanadyjskiej prowincji Quebek, znajduje się miasteczko Val David otoczone malowniczymi Górami Laurentyńskimi. W miasteczku tym More »

2970793045_55ef312ed8

Ta Karczma Wilno się nazywa

Rzecz o pierwszych osadnikach polskich w Kanadzie. W kanadyjskich archiwach jako pierwszy Polak imigrant z polski More »

Capture d’écran 2018-04-01 à 20.00.04

Rezurekcja w Parafii Św. Krzyża w Montrealu

W Montrealu oprócz czterech polskich parafii katolickich, zarządzanych przez Franciszkanów jest jeszcze jedna polska parafia należąca More »

Capture d’écran 2018-03-25 à 12.47.16

Wielkanoc w Domu Seniora

W sobotę 24 marca 2018 uczniowie z montrealskiego Szkolnego Punktu Konsultacyjnego przy Konsulacie RP w Montrealu More »

DSC_4819

Gęsie pipki i długi lot do punktu lęgu

Jak się mają gęsie pipki do długiego gęsiego lotu ? A jak się ma piernik do More »

embleme-insecte-montreal

Montrealski admirał

Entomologicznym emblematem prowincji Quebek  jest motyl admirał. W 1998 roku, Quebeckie Stowarzyszenie Entomologów zorganizowało publiczne głosowanie More »

Capture d’écran 2018-03-20 à 15.21.11

XVII Konkurs Recytatorski w Montrealu

W robotę 17 marca 2018 r. odbył  się XVII Konkurs recytatorski w Montrealu. W konkursie brały More »

herb templariuszy

Sekret Templariuszy

Krucjata albigeńska, jaką zorganizował przeciwko heretykom Kościół Katolicki w XIII wieku, zniszczyła doszczętnie społeczność Katarów, dzięki More »

Capture d’écran 2018-03-14 à 17.54.19

IV Edycja Festiwalu Stella Musica

Katarzyna Musiał jest współzałożycielką i dyrektorem Festivalu Stella Musica, promującego kobiety w muzyce. Inauguracyjny koncert odbył More »

800px-August_Franz_Globensky_by_Roy-Audy

Saga rodu Globenskich

August France (Franz) Globensky, Globenski, Glanbenkind, Glaubenskindt, właśc. August Franciszek Głąbiński (ur. 1 stycznia 1754 pod More »

Bez-nazwy-2

Błękitna Armia Generała Hallera

Armia Polska we Francji zwana Armią Błękitną (od koloru mundurów) powstała w czasie I wojny światowej z inicjatywy More »

DSC_4568

Polowanie na jelenia wirginijskiego, czyli jak skrócić zimę w Montrealu

Jest z pewnością wiele osób nie tylko w Montrealu, którym dokuczają niedogodności kanadyjskiej zimy. Istnieje jednak More »

CD-corps-diplomatique

Konsulat Generalny RP w Montrealu-krótki zarys historyczny

Konsulat Generalny w Montrealu jest jednym z trzech pierwszych przedstawicielstw dyplomatycznych powołanych przez rząd polski na More »

Capture d’écran 2018-03-07 à 08.47.09

Spotkania Podróżnicze: Krzysztof Tumanowicz

We wtorek, 06 marca w sali recepcyjnej Konsulatu Generalnego w Montrealu odbyło się 135 Spotkanie Podróżnicze. More »

Capture d’écran 2018-02-24 à 09.30.00

Polsko Kanadyjskie Towarzystwo Wzajemnej Pomocy w Montrealu

Polsko-Kanadyjskie Towarzystwo Wzajemnej Pomocy w Montrealu ( PKTWP) powstało w 1934 roku jako nieformalna grupa. Towarzystwo More »

poutine 2

Pudding Kebecki,czyli gastronomiczna masakra

Poutine jest bardzo popularnym daniem kebeckim. Jest to bardzo prosta potrawa złożona generalnie z trzech składników;frytki,świeże kawałki More »

original.1836

Sir Casimir-rzecz o gubernatorze pułkowniku jej królewskiej mości

Przy okazji 205 rocznicy urodzin przypominamy sylwetkę Kazimierza Gzowskiego (1813 Petersburg-1898 Toronto),najsłynniejszego Kanadyjczyka polskiego pochodzenia – More »

Syrop-klonowy

Kanada miodem płynąca

Syrop klonowy powstaje z soku klonowego. Pierwotnie zbierany przez Indian, dziś stanowi istotny element kanadyjskiego przemysłu More »

Capture d’écran 2018-02-22 à 12.57.23

Nowy Konsul Generalny RP w Montrealu, Dariusz Wiśniewski

Dariusz Wiśniewski jest związany z Ministerstwem Spraw Zagranicznych od roku 1994.  Pracę swą rozpoczął w Departamencie More »

24 marzec 2015

Chronologia sprzedaży budynków Konsulatu Generalnego w Montrealu

20 lutego 2018 roku, środowisko polonijne w Montrealu zostało poinformowane bardzo lapidarną wiadomością rozesłaną do polonijnych More »

Category Archives: Muzyka

GWIAZDY POLSKIEJ MUZYKI (4)

M.Kwiecień

MARIUSZ KWIECIEŃ- wybitny polski śpiewak operowy jest dziś jednym z najbardziej cenionych barytonów na świecie. Urodził się w 1972 roku w Krakowie  i tam ukończył Akademię Muzyczną. Słynie z pięknego aksamitnego głosu, ogromnej muzykalności i silnej osobowości scenicznej. Na scenie odznacza się  dużą swobodą,   potrafi oczarować w barytonowych rolach m.in. amantów wdziękiem i vis comica. Jest  podziwiany  w najbardziej prestiżowych teatrach operowych Europy, Ameryki Pn. i Azji. Na studiach nikt nie wróżył mu kariery operowej, ale dzięki wytężonej pracy  i uporowi  uzyskał światowy rozgłos i stał się rozchwytywanym ,,gwiazdorem”.

elisir_3075aOpera Gaetano Donizetti L’elisir d’amore ( Napój Miłosny); Anna Natrebko jako Adina, Mariusz Kwiecień jako sierżant Belcore.

Od wielu lat  związany jest z  Metropolitain Opera w Nowym Yorku partnerując największym  współczesnym artystom (Anna Netrebko, Elina Garanca, Jonas Kaufmann, Laurence Browlee). Na scenie tej  wzbudzał  gorący aplauz wcielając się w   tak wymagające role jak Marcello w ,,Cyganerii” Pucciniego, Germont w ,,Traviacie” Verdiego, Malatesta w ,,Don Pasquale” i Enrico w ,,Łucjii z Lammermooru” Donizettiego, Riccardo w ,,Purytanie” Belliniego, Almaviva z ,,Wesela Figara” i Guglielm z ,,Cosi fan tutte” Mozarta, Escamilio w ,,Carmen” Bizeta. W obecnym sezonie wystąpił w MET wraz z Anną Netrebko (sopran) w ,,Eugeniuszu Onieginie”  Czajkowskiego.eugene-onegin-anna-netrebko-as-tatiana-and-mariusz-kwiecien-as-eugene-onegin-photo-by-lee-broomfieldFot: Lee Broomfield. Anna Netrebko w roli Tatiany,Mariusz Kwiecień w roli Oniegina,opera Czajkowskiegoconcert Tą scenę operową artysta ceni sobie najbardziej,  gdyż –jak mówi-wszystko tam  działa perfekcyjnie jak w niemieckim samochodzie. Mariusz Kwiecień  jest też absolwentem Metropolitan Opera’s Lindemann Young Artist Development Program (1999). Obok nowojorskiej MET  szanuje bardzo  londyńską Covent Garden  która jest wg niego najlepszym teatrem profesjonalnym w Europie. Ostatnio zaprezentował się tam jako Rodrigez w ,,Don Carlosie” Verdiego, a w przyszlym sezonie planuje zaśpiewać   tytułową postać w operze Szymanowskiego ,,Król Roger”. Uwielbia śpiewać  w Santa Fe, Madrycie i Paryżu. W paryskiej Opera Bastille występował jako Belcore w ,,Napoju miłosnym” Donizettiego. W tej samej roli dał się  usłyszeć publiczności wiedeńskiej, a także w roli hrabiego Robinsona w ,,Il matrimonio segreto” Cimarosy. W innym teatrze paryskim  Palais Gamier zagrał tytułową rolę w ,,Eugeniuszu Onieginie” Czajkowskiego. W tej samej kreacji zaprezentował się  publiczności Teatru Bolszoj w Moskwie  i Bayerische Staatoper w Monachium. W mediolańskiej La Scali dał się poznać jako Otokar w ,,Wolnym strzelcu” Webera. Współpracy z La Scalą nie wspomina jednak najlepiej  ze względu na panujący tam rozgardiasz i  brak poczucia odpowiedzialności. Nie przepada  także za Operą Berlińską ze względu na przestarzałą konstrukcję. Natomiast ciepło wypowiada się o  Lyric Opera w Chicago, Seattle Opera czy San Francisco Opera. Mariusz Kwiecień jest artystą wymagającym i potrafi odrzucić propozycje angażu  jesli rażą go niedociągnięcia reżyserskie. Bliższe są mu opery włoskie niż francuskie. Nie lubi teatru który niewiele wnosi  poza kontrowersją. Popiera   natomiast nietuzinkowe i nieoczekiwane rozwiązania reżyserskie, które są ze sobą logicznie powiązane i wynikają z libretta.M.Kwiecien-proby,E.Oniegina

Największym jego triumfem jest tytułowa rola w operze Mozarta  ,,Don Giovanni”. Wcielając się  100 razy w 16 rozmaitych produkcjach w postać dziarskiego uwodziciela odnosił ogromne sukcesy na światowych scenach: w Covent Garden, wiedeńskiej Staatsoper, w San Francisco Opera, Houston Grand Opera, Santa Fe Opera,  Seattle Opera (gdzie za tą kreacje został wybrany w 2002 roku Artystą Roku), w Tokio pod batutą Selji Ozawy, a także w Bilbao i Teatrze Wielkim  w Warszawie oraz w Operze w Krakowie. W roku 2011  jako Don Giovanni odniósł kolejny sukces na scenie MET w nowej produkcji Michaela Grandage.DonG-suur

Oprócz występów operowych Mariusz Kwiecień występuje na koncertach estradowych. Zaliczył szereg recitali w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Zaśpiewal kilkakrotnie ,,Niemieckie Requiem” Brahmsa m.in. z Atlanta Symphony Orchestra pod batutą Roberta Spano oraz z Rotterdam Philharmonic Orchestra pod batutą Walerego Gergiewa.

Autor:  Radosław Rzepkowski

Pomysł i poszukiwania: Krystyna Rzepkowska

GWIAZDY POLSKIEJ MUZYKI (3)

1745730

Laureat I nagrody XV-go Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego w Warszawie w 2005 roku RAFAŁ BLECHACZ należy dziś do światowej czołówki pianistów młodszej generacji. Zaledwie 20-letni wówczas pianista zdeklasował swoich konkurentów, zdobywając oprócz głównej nagrody szereg specjalnych nagród za najlepsze wykonanie mazurków, poloneza, sonaty i koncertu.  Jego sukces miał miejsce po 30 latach od zwycięstwa innego słynnego Polaka-Krystiana Zimermana.

pl_Blechacz

Rafał urodził się w 1985 r. w Nakle. W wieku 5 lat rozpoczął naukę muzyki w Szkole Muzycznej im. A.Rubinsteina w Bydgoszczy, a następnie studiował w Akademii Muzycznej im. F.Nowowiejskiego w tym mieście, gdzie w 2007 roku otrzymał dyplom w klasie prof. Katarzyny Popowej-Zydroń.  W latach dziecięcych fascynowała go gra  na organach  i pragnął zostać organistą, ale wyróżnienia i nagrody na różnych konkursach pianistycznych (m.in 1996-Gorzów Wlkp, 2002-Bydgoszcz, 2003-Hamamatsu, 2004-Maroko) zaważyły na wyborze fortepianu, któremu   poświęcił  życie. Po zwycięstwie w Konkursie Chopinowskim  otworzyły się przed nim drzwi na estrady koncertowe całego świata. Ale z zaproszeń korzystał powściągliwie kończąc w międzyczasie studia muzyczne i wstępując na filozoficzne studia uniwersyteckie. Mimo to koncertował w najbardziej ekskluzywnych salach koncertowych świata: Concertgebouw w Amsterdamie, Musicverein we Wiedniu, Alte Oper we Frankfurcie, Salle Pleyel w Paryżu, Herkulessalle w Monachium, Wigmore Hall w Londynie, Sala Santa Cecilia w Rzymie i w wielu innych większych miastach Europy. Występował też na festiwalach w Salzburgu, Verbier, La Roque-d’Antheron, na Klavier Festival Ruhr w Niemczech  czy Gilmore Festival w USA. Miał zaszczyt koncertować z najwspanialszymi dyrygentami jak Charles Dutoit, Walery Gergiew, Kent Nagano, Jerzy Semkow, Jerzy Maksymiuk, Antoni Wit,  David Zinman, Daniel Harding, Trevor Pinnock. W rok po zwycięskim konkursie Rafał Blechacz podpisał  kontrakt z firmą Deutsche Grammophon i stał się drugim polskim pianistą –po K. Zimermanie-związanym z tą firmą.  Jego nagrania są bardzo wysoko oceniane.

the-complete-preludes-50eef2e917403

Dotychczas wydano: Preludia F.Chopina (2007), Sonaty J. Haydna, W.A. Mozarta i L.van Beethovena (2008), 2 Koncerty fortepianowe F.Chopina (2010),  Utwory C. Debussy’ego (2012) i Polonezy F.Chopina (2013).   Interpretacje Rafała emanują szczerością wypowiedzi i naturalnością,  a więc tym co  ,,dyktuje” mu serce.  Na tej płaszczyźnie  wypada korzystniej od wielu  pianistów.  Jego dewizą jest   naturalność w sposobie życia, która przeniesiona na pole wykonawstwa  daje wrażenie autentyczności,   ułatwiając  komunikacje z audytorium. Wydobywając z fortepianu głębokie treści muzyczne,  Rafał Blechacz jest w stanie pobudzić  u publiczności najbardziej skrywane emocje. Odnosi się to m.in. do uwielbianej muzyki Chopina która jest pełna  liryzmu i dramatyzmu, a także radości i smutku. Artysta potrafi przekazać  te uczucia w sposób szczery i bezpretensjonalny, zjednujący mu słuchaczy. W jego chopinowskich interpretacjach, szczególnie w polonezach i mazurkach, słychać  też wyraźnie  polskiego ,,ducha” chociażby przez wyeksponowanie zamaszystych rytmów narodowych. Krytyka muzyczna docenia jego intuicje muzyczną i talent. Zwraca też uwagę  na elegancje gry, młodzieńczą energię, pełną odcieni dynamikę i bogatą kolorystykę. Dlatego nie mogła nikogo zaskoczyć przyznana mu w bieżącym 2014 roku najbardziej prestiżowa  Nagroda Gilmore przeznaczona dla najbardziej utalentowanych pianistów.

cycler_blechacz_ga

Dyrektor Gilmore Artist Award  Daniel Gustin uzasadnił przyznanie nagrody w ten sposób: ,,Rafał Blechacz został przez nas wybrany jako artysta o naprawde wybitnej osobowości, którego muzykalność i oddanie się bez reszty sztuce wróżą mu długą i świetlaną karierę”. Po wręczeniu nagrody w Nowym Yorku Rafał Blechacz miał recital z muzyką Chopina, Mozarta, Beethovena i Debussy’ego. Nagroda Gilmore przyznawana jest co 4 lata, a został nią wyróżniony wcześniej (w 2002 roku) inny polski pianista Piotr Anderszewski.

Autor:Radosław Rzepkowski

Pomysł i poszukiwania: Krystyna Rzepkowska 

GWIAZDY POLSKIEJ MUZYKI (2)

Piotr+Beczaa+Tenor+6a00d8341c4e3853ef010535c1b4a2

PIOTR BECZAŁA jest dziś jednym z najbardziej pasjonujących i wywołujących głęboki podziw  tenorów lirycznych. Jest wielce doceniany przez publiczność i krytykę za  wyjątkowo przepiękny głos i umiejętność wcielania się w różnorodne role. Dysponuje ciepłym, donośnym,  pełnym finezji  głosem i zadziwia ogromną muzykalnością. Niezależnie od walorów wokalnych przykuwa uwagę swoja grą aktorską eksponującą  wyraziście cechy osobowości każdej postaci.  Światowa krytyka plasuje go w grupie  czterech najwspanialszych tenorów wraz z Jonasem Kaufmannem, Josephem Calleja i Malcero Alvarezem.  Beczała jest dziś uznawany za jednego z największych artystów sztuki wokalnej.

PeakFormBeczalaInsideLghdl912

Artysta urodził się w Czechowicach-Dziedzicach w południowej Polsce. Studiował w katowickiej Akademii Muzycznej pod kierunkiem wybitnych profesorów: Jana Ballarina,  Pawła Lisitsiana i Seny Jurinac. Po studiach został zaangażowany  do Państwowego Teatru Muzycznego w Linzu gdzie doskonalił   warsztat wokalny.  W roku 1997 został solistą Opery w Zurichu. Dał się  tam poznać w rolach tenorowych wielu oper rozwijając jednocześnie swój talent. Szczególnie owocne w jego karierze stały się lata  2004-2006, kiedy to uzyskał międzynarodowy rozgłos po  debiutach w Royal Opera Covent Garden i w Operze San Francisco. Następnie występował na scenach w La Scali i Metropolitain Opera w Nowym Yorku, gdzie zadebiutowal w 2006 roku jako Książe Mantui w operze Rigoletto. MET otworzyła mu drzwi do światowej kariery. Oprócz  Rigoletta kreował tam wiodące partie w operach:  Łucja z Lammermooru, Eugeniusz Oniegin, Cyganeria, Romeo i Julia. Od tego czasu  pojawia się często na scenach Opery Niderlandzkiej, Opery w Hamburgu, Państwowej Opery w Berlinie, Teatru Wielkiego w Warszawie, teatrów operowych  Wiednia,  Genewy,  Bolonii, Brukseli, Aten, a także w Teatrze Mariinski w Petersburgu.  Oprócz występów operowych prezentował się  na koncertach  estradowych i na festiwalach (Salzburg, Lucerna, Graz, Montpellier), gdzie towarzyszyły mu  renomowane orkiestry. W jego repertuarze znajdują się role bohaterów z najbardziej popularnych  oper jak Alfredo (Traviata), Książe Mantui (Rigoletto), Ricardo (Bal Maskowy), Rudolfo (Cyganeria), tytułowe role w Wertherze i w Fauście, Romeo (Romeo i Julia), Leński (Eugeniusz Oniegin), Tamino (Czrodziejski flet), Don Ottavio (Don Giovanni), Włoski śpiewak (Kawaler  Srebrnej Róży), Camille de Rosillon (Wesoła Wdówka), Belmont (Uprowadzenie z Seraju).  Ostatnie   jego role to Książe (Rusałka), Pastuszek (Król Roger), Vaudemont (Jolanta) czy Sinodal (Demon).

fot;wojciech surdzielPiotr-Beczalafot: Wojciech Surdziel

Wykonawstwo Piotra Beczały jest utrwalone na wielu CD. M.in. w nagraniu na żywo  spektaklów Faust z Opery Wiedeńskiej,  Traviata z Opery w Monachium – (nagroda Grammy Award 2008), Król Roger. Jego głos słychać w nagraniu Łucji z Lammermooru pod dyrekcją sławnego Walerego Georgiewa, gdzie w roli tytułowej wystąpiła Natalia Dessay. Artysta nagrał też solowe arie francuskie i włoskie oraz kompozytorów słowiańskich (Borodin, Czajkowski, Rimskij-Korsakow, Rachmaninow, Moniuszko, Żeleński, Nowowiejski, Smetana Dworzak). Z kolei nagrania na DVD włączaja szereg przedstawień z Piotrem Beczałą w Operze w Zurichu. Są one wydane pod etykietami Arthaus, EMI, TDK, Decca, DG.

Beczala+Netrebko

W ubiegłym sezonie artysta wystąpił w MET z Anną Netrebko ( opera Manon w nowej produkcji Laurenta Pelly). Przedstawienie   było  bezpośrednio transmitowane – w ramach serii ,,Live in HD”- na ekranach kin w ponad 50 krajach. Następnie ukazało się w formacie DVD.  Piotr Beczała zaszczycił też na recitalu w Santa Monica w ramach serii Eli&Edythe Broad Stage. Na festiwalu w Salzburgu śpiewał utwory Brahmsa przy akompaniemencie orkiestry Radia Bawarskiego pod dyrekcją  sławnego Eliota Gardinera. Wysoka pozycja artysty pozwala mu na dobieranie sobie partnerów scenicznych i reżyserów. Najbardziej ceni dwóch reżyserów z którymi uwielbia pracować – Franco Zefirelliego  i Guy Joostena.

Autor:Radosław Rzepkowski

Pomysł i poszukiwania Krystyna Rzepkowska     

 

GWIAZDY POLSKIEJ MUZYKI (1)

piotr-anderszewski--fc67d41f531730ca

Za jedną z ,,gwiazd” dzisiejszej muzyki polskiej uchodzi pianista Piotr Anderszewski. Jest on  niewątpliwie   wielką indywidualnośią muzyczną. Urodził się w 1969 r. w Warszawie w rodzinie polsko-węgierskiej. Uczył się muzyki od 6-go roku życia, studiował w konserwatoriach Lyonu i Strassburga, w Akademii Muzycznej w Warszawie i na Uniwersytecie Southern California w Los Angeles. Doskonalił swe umiejętności na wielu kursach mistrzowskich. Jego profesorami byli m.in. Perrahia, Fou Ts’ong i Fleicher. Po raz pierwszy zwrócił uwagę publiczności na konkursie pianistycznym w Leeds w 1990 roku gdy w trakcie występu zszedł ze sceny będąc niezadowolonym z własnego wykonania utworów z opusu 27 A.Weberna.

114c6cde-3ed9-11de-899c-d032d4d4e628

Pół roku później zadebiutował w londyńskim Wigmore Hall. Od tego czasu koncertował w Nowym Yorku, Monachium, Wiedniu, Madrycie, Petersburgu, Los Angeles i w wielu innych miastach. Oprócz recitali solowych występował z remonowanymi  orkiestrami symfonicznymi w Londynie, Filadelfii, Amsterdamie, Chicago, Berlinie, Montrealu itd. Znany jest też z występów z zespołami kameralnymi którymi niekiedy dyryguje grając jednocześnie  partie fortepianu. Współpracuje z wieloma instrumentalistami,  głównie skrzypkami jak z D. Anderszewską (jego siostrą), W. Mullową, A. Dumay, G. Kremerem, F. P. Zimmermannem.

262493_1_f

 Anderszewski dokonał wielu nagrań dla Harmonia Mundi, Accord and Philips, a z Virgin Classics podpisał umowę na wyłączność nagrań w 2000 r. Pierwszym dyskiem pod etykietą  Virgin były ,,Wariacje na temet walca Diabellego’’ L.van Beethovena. Płyta otrzymała szereg nagród, m.in.Choc du Monde de la Musique i Echo Klassik. Artysta nagrał również 1,3 i 6 Partitę J.S. Bacha (CD nagrodzone przez Grammy) oraz dzieła Chopina. Nagrane utwory fortepianowe Karola Szymanowskiego przyniosły mu w 2006 roku nagrodę w kategorii najlepszej płyty z muzyką instrumentalną (Classic FM Gramophone), a w roku 2012 otrzymał w Londynie nagrodę BBC Music Magazin za nagrania muzyki R. Schumanna pod etykietą Virgin Classics CD. Anderszewski jest też nagrodzony prestiżową  Gilmore Artist Award (2002), przyznawaną co 4 lata dla wyjątkowych talentów pianistycznych oraz nagrodą Royal Philharmonic Society’s (2001) dla najlepszego instrumentalisty.

Anderszewski

 Współpracując z reżyserem Bruno Monsaingeonem artysta wystąpil w kilku filmach. W filmie ,,Unquiet Traveller’’ z 2008 roku, będącym filmem dokumentalnym na granicy fikcji, reżyser przedstawił w sposób niekonwencjonalny sylwetkę pianisty, jego życie i refleksje na temat muzyki.  Akcja dzieje się w tle zimowej podróży pianisty z Warszawy do Budapesztu.  W innym filmie ,,Anderszewski plays the Diabelli Variations’’ (2001) ukazany jest stosunek pianisty do muzyki Beethovena. Trzeci film ,,Anderszewski plays Schumann” został zrealizowany w 2010 roku. Z różnych wypowiedzi Anderszewskiego wynika ze  jego celem  w sztuce wykonawczej jest dojście do perfekcjonizmu. Stara się wydobyć zasadnicze treści z każdego utworu które starannie  analizuje i opracowuje od podstaw.

11753

Koncertując od ponad 20 lat bazuje na wypracowanym solidnym rzemiośle i nigdy nie dążył  do zrobienia błyskotliwej kariery. Dysponuje pięknym dźwiękiem różnicując go w zależności od stylu utworów na różne sposoby. Panuje znakomicie nad wszystkimi elementami jednocześnie kontrolując  jakość dźwięku, wykończenie  frazy i całościową strukturę wykonywanych utworów. W tym zakresie niewielu pianistów może się z nim równać. Swoisty jest jego stosunek do fortepianu który  uważa za  najbardziej ,,muzykalny” ze wszystkich instrumentów. Jak wyznaje, fortepian  podsuwa mu myśli i sugestie wykonawcze, a w trakcie grania zżywa się z nim tworząc jeden  organizm. Szczery w swoich wypowiedziach przyznaje że nie jest chopinistą, uwielbia natomiast muzykę Bacha, Janacka, Mozarta, Beethovena, Schumanna a szczególnie Szymanowskiego. Był organizatorem festiwali  muzyki Szymanowskiego w Paryżu (2005), Nowym Yorku (2010), Londynie (2005 i 2010) i w Łodzi (2010).

Autor: Radosław Rzepkowski

Pomysł i poszukiwania:  Krystyna Rzepkowska

 

Wojciech Kilar (1932-2013)

Kilar

Polska kultura poniosła wielką stratę. Zmarł Wojciech Kilar należący do czołówki polskich kompozytorów współczesnych, zaliczany do twórców najbardziej wyrazistych i ciekawych. Pierwsze lekcje gry na fortepianie pobierał u prof.Reissówny, a następnie w Średniej Szkole Muzycznej w Rzeszowie i Liceum Muzycznym w Krakowie. Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną ukończył w Katowicach w klasach fortepianu, teorii muzyki i kompozycji. W latach 1959-60 był stypendystą rządu francuskiego studiując u Nadii Boulanger w Paryżu. Jako kompozytor zadebiutował na pierwszych festiwalach ,,Warszawska Jesień.’’ Początkowo inspiracje czerpał ze wzorów neoklasycznych, o czym świadczą takie utwory jak Mała Uwertura, I i II Symfonia, Sonata na róg i fortepian. Widoczne są w nich wpływy Beli Bartoka, Igora Strawińskiego i Dymitra Szostakowicza. W 1960 r. otrzymał nagrodę fundacji im.Lili Boulanger w Bostonie za Odę,, Bela Bartok in memoriam.’’ Utwór ten na skrzypce solo, instrumenty blaszane i 2 perkusje jest rodzajem koncertu skrzypcowego. Od początku lat 60-tych Wojciech Kilar wraz z Krzysztofem Pendereckim i Henrykiem Mikołajem Góreckim był współtwórcą polskiej szkoły awangardowej i nowego kierunku w muzyce-sonorystyki. Nawiązywał też do serializmu i dodekafonii. Z tych lat pochodzą utwory : Herbstag, Riff 62, Generique (1963), Diphtongos (1964) na chór mieszany i orkiestrę, dodekafoniczny Springfield Sonnet , Training 68 na klarnet, puzon, wiolonczele i fortepian czy Upstairs-Downstairs na dwa chóry dziecięce i orkiestrę. W połowie lat 70-tych Kilar uprościł swój język muzyczny, zauważa się w jego twórczości inspiracje ludowe i religijne.kilar_east_news_oklno Punktem zwrotnym stał się ,,Krzesany” oparty na muzyce górali tatrzańskich (1974). Jest to poemat symfoniczny utrzymany w prostej fakturze z motywami folkloru góralskiego.. Do innych dzieł z tego okresu należą: Przygrywka i kolęda (1972), Bogurodzica (1975) na chór mieszany i orkiestrę, Siwa mgła (1979)na baryton i orkiestrę, Exodus (1980), Angelus (1984) na sopran chór mieszany i orkiestrę symfoniczną, Orawa (1986) na orkiestrę kameralną, Preludium chorałowe (1988). Na uwagę zasługuje poemat symfoniczny,, Kościelec’’ skomponowany na jubileusz 75-lecia Filharmonii Narodowej. W programie nawiązuje on do tragicznej śmierci w 1909 roku Miieczysława Karłowicza, który został przysypany śnieżną lawiną pod Małym Kościelcem. W roku 2000 kompozytor stworzył mszę w intencji pokoju na nowe tysiąclecie ,,Missa pro pace’’ (A.D.2000) na sopran, alt, tenor, bas, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną. Dzieło do powstało na zamówienie Kazimierza Korda, dyrektora Filharmonii Narodowej i uświetniło jednocześnie 100 letni jubileusz Filharmonii. Oprócz muzyki estradowej Wojcich Kilar wsławił się komponowaniem muzyki do filmów. Napisał muzykę do ponad 130 filmów i stał się jednym z najbardziej znanych kompozytorów muzyki filmowej na świecie. Współpracował z wieloma reżyserami : Wajdą, Kieślowskim, Różewiczem Hassem, Konwickim, Polańskim, Coppolą. Jeśli sukcesy jego utworów lat ostatnich ograniczają się głównie do publiczności polskiej, to międzynarodową sławę przyniosła mu muzyka filmowa. Szczególny sukces odniósł komponując muzykę do filmu Dracula za którą dostał nagrodę Stowarzyszenia Kompozytorów Amerykańskich. Napisał też wspaniałą muzykę do filmów Pan Tadeusz., Rejs, Lalka, Westerpatte, Struktura kryształu, Ziemia obiecana, Barwy ochronne, Rodzina Połanieckich, Pianista, Królowie nocy i do wielu innych. Muzyka Kilara charakteryzuje się ogólnie witalnością, wyeksponowaniem elementu ruchu, prostotą i łatwością w odbiorze. Kompozytor był laureatem wielu nagród, m.in. fundacji A.Jurzykowskiego, Lux ex Silesia (1995), Złotego Berła (2000) i Feniksa (2008).
Autor: Radosław Rzepkowski

Chopin ze Stalowej Woli w Konsulacie

Chopin ze Stalowej

Andrzej Stec – montrealski tenor liryczny pochodzący  ze Stalowej Woli, nagrał w tym roku w swoim rodzinnym mieście pieśni Fryderyka Chopina. Płyta z pieśniami Chopina jest unikatem światowym, ponieważ wielki polski kompozytor skomponował zaledwie 17 pieśni i po raz pierwszy wszystkie te pieśni zostały nagrane na jednej płycie.  Sam tytuł płyty jest osobliwym żartem,  ponieważ według Andrzeja wiele osób myli Stalową Wolę z Żelazową, jako miejsce pochodzenia Chopina. 

 

857394_684438354907557_812067375_o

CPH-1600fot: Damian Siqueiros

Andrzej Stec urodził się w Stalowej Woli. Jest absolwentem Państwowej Szkoły Muzycznej imienia Paderewskiego w Stalowej Woli. Ma 32 lata. Tenor liryczny, mieszka w Montrealu . Ma tytuł doktora, śpiewa w siedmiu językach, opanował role główne 20 oper, zna teksty ponad 100 pieśni, arii operetkowych i piosenek, co odpowiada koncertowi długości pięciu godzin! Ma tytuł Ambasadora Stalowej Woli nadany w styczniu 2011.

IMG_0403

 Teksty piosenek zostały zaadoptowane i dostosowane do dzisiejszych czasów. Przy adaptacji tekstów oraz wnoszeniu do nich lekkich poprawek pomagała montrealska poetka Anna Moszczyńska.
20120709-58
fot:
SeanMichael Kvacek

Płyta została nagrana przy akompaniamencie pianisty Jean-Eudes Vaillancourt,z którym Andrzej Stec współpracuje od wielu lat.

DSC_9219

Jean-Eudes Vaillancourt-fortepian, Andrzej Stec-śpiew1053280_10152229699914622_652048460_o CPH-1527

Chopin ze Stalowejfot: Damian Siqueiros

W ten czwartek, 07 listopada 2013 r. będzie możliwość posłuchania na żywo polskiego tenora lirycznego z Montrealu na koncercie promocyjnym jego ostatniej płyty “Chopin ze Stalowej Woli” w konsulacie RP przy 1500 Avenue des Pins, Montreal. Akompaniować na fortepianie będzie Jean-Eudes Vaillancourt. Koncert zaczyna się o godz. 17:00. Wstęp wolny.

Opracował: Zbigniew Wasilewski

 

Off Jazz Montreal 2013

offjazz

W dniach 3-12 października odbyła się 14 edycja Off Jazz Montreal. Koncept Off Jazz jest uzupełnieniem olbrzymiej maszyny jakim jest Montrealski Festiwal Jazzowy uważany za największy na świecie. Off Jazz daje możliwość występów nowym talentom oraz promowanie innych jazzowych indywidualności,którym z różnych przyczyn nie udało się występować na corocznym festiwalu jazzowym. Po czternastu latach Off Jazz może się poszczycić 137 jazzmanami biorącymi udział w tegorocznym wydarzeniu,27 koncertami w sześciu montrealskich klubach jazzowych. W dniu 11 pażdziernika tego roku w ramach Off Jazz Montreal 2013 odbył się koncert grupy Jacques Kuby Seguin Litania Projekt w klubie jazzowym Sala Rossa przy ulicy St-Laurent. Koncert Litania Projekt mógł odbyć się dzięki sponsoringowi Konsulatu R.P. w Montrealu. Konsul Generalny R.P. w Montrealu P.Andrzej Szydło wraz z małżonką Katarzyną Kochan-Szydło uświetnili wieczór jazzowy swoją obecnością na sali koncertowej. Litania Projekt jest realizacją związku pomiędzy muzyką neo-klasyczną i jazzem północno-europejskim wyrażonym przez autora, kompozytora o słowiańskich korzeniach – Jacques’a Kuby Seguin. Koncert odbył się w składzie: Kuba Seguin-trąbka, Jonathan Cayer-pianino, Frederic Alarie-Kontrabas, Rich Irwin-perkusja oraz specjalny gość zaproszony z Polski Adam Bałdych- skrzypce.

ADAM BAŁDYCHAdamBaldychBartoszMaz_11Fot: Bartosz Mazfot pawel pilarz1_nFot:Paweł Pilarz

Adam Baldych – skrzypek, kompozytor.Urodzony 18.05.1986 w Gorzowie Wlkp. “Bez wątpienia Adam jest najbardziej rozwiniętym technicznie skrzypkiem żyjącym w naszych czasach. Możemy spodziewać się po nim wszystkiego.” – Ulrich Olshausen – Frankfurter Allgemeine Zeitung. W 2012 roku wchodzi w skład artystów największej i jednej z najbardziej prestiżowych europejskich wytwórni fonograficznych ACT MUSIC. W czerwcu 2012 zostanie wydana jego pierwsza płyta dla tego label’u zatytułowana Adam Bałdych & Baltic Gang  – “Imaginary Room”, a Bałdych w maju 2013 otrzymuje najważniejszą Niemiecką nagrodę muzyczną ECHO 2013, za którą w Polsce nominowany jest do nagrody Fryderyk 2013 – Artysta Roku – Muzyka Jazzowa.

Przez wielu krytyków uznawany za nadzieję światowej wiolinistyki jazzowej oraz wirtuoza swojego instrumentu.  Publiczność ceni go za osobowość, wizerunek, świeże spojrzenie na muzykę.
Adam Bałdych na nowo definiuje możliwości skrzypiec. Jego kompozycje natchnione są Polskim charakterem, ale nawiązują do współczesnych trendów. Bałdych przez krytyków nazywany jest jednym z najważniejszych talentów Europejskiej sceny jazzowej. W wieku 16 lat okrzyknięty “cudownym dzieckiem” zaczyna koncertować z wybitnymi muzykami polskimi i amerykańskimi w Polsce, Niemczech, Serbii, Indonezji, Węgrzech, Hiszpanii, Francji, Anglii i USA ( m.in. z  Jimem Beardem, Iiro Rantalą, Taylorem Eigsti, Jacobem Karlzonem, Johnem Benitezem, Grażyną Auguścik, Paulinho Garcia, NDR Big Band, Rene Van Helsdingenem, Miką Urbaniak czy Luluk Purwanto ). W jego muzyce czuć słowiańską melancholię, przestrzeń, siłę, żywioł i temperaturę; czuć polski rodowód.  Muzyka Bałdycha to Muzyka Skrajności, o krok od wybuchu. Emocjonalna, często zestawiająca różne style, wirtuozerska i wciąż poszukująca nowych i ciekawych brzmień. Często porównywany do największych – Urbaniaka, Wieniawskiego. Wyrzucony ze szkoły muzycznej za niepoprawne zachowanie i jazzowe aspiracje pare lat później zdobywa stypendium w prestiżowym Berklee College of Music oraz kończy Akademię Muzyczną w Katowicach z wyróżnieniem. Już jako 15-latek potrafił urwać się ze sprawdzianu z biologii aby wsiąść w pociąg a wieczorem grać w Wytwórni Filmów Fabularnych we Wrocławiu dla 3000 osób zebranych na festiwalu Wrocław Jazz.
Jest laureatem praktycznie wszystkich najważniejszych konkursów jazzowych w Polsce.

JACQUES KUBA SEGUIN z7602579Q,Jacques-Kuba-Seguin

Jacques Kuba Seguin,montrealski  jazzman oraz kompozytor . Został uhonorowany zaszczytnym tytułem  Odkrycie Jazzowe 2012-2013 przez Radio Canada.Trębacz jazzowy-kompozytor polskiego pochodzenia poszukuje w nowym dziele wpływów neoklasycznych zręcznie połączonym z jazzem współczesnym.Rezultatem tych poszukiwań jest ogromna melodyjność naznaczona skupieniem i kontemplacją. W ciągu ostatnich 12 lat Jacques występował na scenach kanadyjskich i międzynarodowych z takimi artystami jak: Tiken Jah Fakoly, Carlos Placeres, Afro Cuban All Stars,  Vic Vogel Big Band, les DobaCaracol, Pierre Lapointe et Stéphanie Lapointe. Do 2008 roku był aranżatorem oraz solistą towarzyszącym dla Jean Leloup, Ariane Moffatt, Mme Doba, Caïman Fu,  Cirque du soleil (Délirium) et Papagroove. W 2005 wydał płytę “The Oddlot”, w 2010 płyta: “Odd Lot : deux tiers”, z którą odbył  tournée po Polsce i Portugalii.  Płyta Litania Projekt powstała w 2012. Poniżej fotorelacja z tegorocznego koncertu Litania Projekt w klubie jazzowym Sala Rossa:

_DSC0015 _DSC0019 _DSC0021 _DSC0022 _DSC0023 _DSC0024 _DSC0037Frederic Alarie, Kuba Seguin, Adam BałdychLévy BourbonnaisPrezydent Off Jazz Montreal 2013, Levy Bourbonnais

Moje subiektywne impresje z tego koncertu?  Uważam, że koncepcja Off Jazz jest jak najbardziej pożądana i doskonale wypełnia swoją misję. Dzięki temu przedsięwzięciu istnieje możliwość posłuchania jazzu na najwyższym światowym poziomie w kameralnym gronie. Pomimo,że Litania Projekt jest przesiąknięta słowiańską duszą,melancholią,liryką i sarmackim porywem to posiada jednocześnie elementy uniwersalne. Spotkanie dwóch wybitnych Polaków na jednej scenie;wirtuoza skrzypiec oraz renomowanego trębacza stworzyło klimat unikalny. Pozwoliło wznieść się na wyżyny naszej wrażliwości dotąd nie poznanej. Moc trąbki raz budzi w nas,szczególnie Polakach mieszkających za granicą uśpioną tęsknotę, aby zaraz ukoić i uciszyć łagodnym unisono. Skrzypce z wirtuozerią przywołują pejzaże z naszej pamięci, zapierają dech w piersiach swoim impetem aż do obawy,że ten filigranowy instrument eksploduje w rękach wirtuoza,  wprowadzają słuchacza swoim magnetyzmem  w stan euforii lub złości aby pogodzić przeszłość i marzenia w idealnym duecie  harmonii trębacza oraz skrzypka.

Opracował: Zbigniew Wasilewski

Zdjęcia z koncertu: Zbigniew Wasilewski

80-LECIE KRZYSZTOFA PENDERECKIEGO

Krzysztof Penderecki-polski kompozytor, dyrygent i pedagog, doctor honoris causa wielu uczelni muzycznych obchodzi swoje 80-te urodziny. Urodził się w 1933 roku w Dębicy i  już jako 8 –latek tworzył pierwsze kompozycje. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie.  Wyjątkowo błyskotliwy początek jego  kariery był zapowiedzią pózniejszych sukcesów. W roku 1959 zdobył 3 główne nagrody na Konkursie Młodych Kompozytorów.

penderecki

 W pierwszym tzw. awangardowym okresie twórczości koncentrował się na poszukiwaniu nowych, niekonwencjonalnych brzmień tradycyjnych instrumentów. Pociągnęło to rezygnacje z utrwalonych w muzyce zasad dotyczących podstawowych kategorii dzwiękowych jak i faktury. Przykładem tego są utwory: Tren Ofiarom Hiroszymy, Emanacje, De natura sonoris,  Polimorphie, Kanon, Kwartet smyczkowy, Wymiary czasu i ciszy, Fluorescencje. Nowy wątek wprowadził Penderecki w Stabat Mater (1962)  na 3 chóry a cappella, włączony pózniej  do Pasji wg św. Łukasza (1965). Prosta formuła 3 diatonicznych dzwięków stanowi tu kanwę  całej kompozycji. Celem kompozytora było zawsze poszukiwanie atrakcyjnych współbrzmień m.in. przez obfite stosowanie tzw.klasterów czyli pasm dzwiękowych. Klastery u Pendereckiego nie   pełnią tylko funkcji ,,plamy” lecz stają się strukturami które mogą być zestawiane, przekształcane i szeregowane. Priorytetem jest piękno i oryginalność brzmienia podporządkowane  stronie emocjonalnej, a samo brzmienie staje się filarem konstrukcyjnym utworów. To stawia  Pendereckiego w rzędzie przedstawicieli kierunku sonorystycznego w muzyce. W połowie lat 70-tych kompozytor porzucił częściowo ten nurt zwracając się ku tradycji. Przykładem tego zwrotu może być  potężne ,, Polskie Requiem”, dzieło 8-częściowe poświęcone ludziom i zdarzeniom związanym z polską historią  ostatnich dziesięcioleci. Dzieło to stanowi przykład   uniwersalnego języka muzycznego łączącego tradycje i współczesność. Nawiązuje do dawnych mistrzów tego gatunku ale nie identyfikuje się z nimi. Z tego okresu pochodzą: Trio smyczkowe, Sekstet, V Symfonia, Koncert fletowy, II Koncert skrzypcowy, opera Król Ubu.  Ważna pozycją jest oratorium ,,Siedem bram Jerozolimy” (1996)  napisane z okazji jubileuszu 3000 lat tego świętego miasta.

400px-Krzysztof_Penderecki_20080706Najnowsze zaś kompozycje przynoszą wielką różnorodność form i gatunków, a jednocześnie stanowią syntezę dotychczasowych zdobyczy kompozytora. Wśród nich są  m.in: VIII Symfonia, Koncert na róg i orkiestrę, Koncert fortepianowy, Pieśni zadumy i nostalgii.  Zwartość i jednolitość  kompozycji Pendereckiego wyznacza tekst słowny, tytuł lub  powtarzalność  elementów rytmicznych, melodycznych i harmonicznych. Sporą część jego dorobku  stanowi muzyka wokalno-instrumentalna. Do tego gatunku zalicza się Dies Irae (1967)-poświęcone pamięci zamordowanych w Oświęcimiu. Nowe techniki dzwiękowe są tu połączone z tradycyjnymi ujęciami melodycznymi. W Kosmogonii (1970 napisanej na 25-lecie ONZ kompozytor skupił się na muzycznej interpretacji tekstu odnoszącego się do powstawania świata. W Canticum  Canticorum Salomonis (1973 czytelność tekstu jest zlekceważona, ważne są tylko zawarte w nim emocje, które kompozytor transponuje na płaszczyznę żarliwej ekspresji muzycznej. W dziełach wokalno-instrumentalnych poruszane są tematy sięgajace do wątkow europejskiej cywilizacji,  kondycji czlowieka, jego natury, celów i nadziei. W Jutrzni (1970)  słychać wpływy wschodnioeuropjskiej muzyki kościelnej, w Magnificacie (1974) nawiązania do liturgii łacińskiej. Na uwagę zasługują też dzieła operowe Pendereckiego. W 1969 r. powstała opera Diabły z Louden wg sztuki Johna Whitinga. Akcja rozgrywa się w XVII wieku ale nietrudno odnalezć motywy i problemy aktualne i dziś: nietolerancja, okrucieństwo, zbrodnia i walka o zachowanie godności ludzkiej wobec nienawiści. W całym dziele zaznacza się mistrzostwo kompozytora oraz zmysł dramaturgiczny widoczny już wcześniej w Pasji według św.Łukasza. Dramat muzyczny Raj utracony powstał w 1978 r. na podstawie libretta Johna Miltona i został uznany za jedno z najwybitniejszych osiągnięć operowej twórczości II połowy XX wieku.

Autor: Radosław Rzepkowski