Polska królowa sopranu ALEKSANDRA KURZAK należy do ,,gwiazd” które zrobiły zawrotną karierę. Dysponuje lirycznym koloraturowym sopranem o ciepłej, srebrzystej barwie. Posiada wspaniałą technikę wokalną i nieskazitelną dykcję. Jest znakomita aktorsko i potrafi wczuć się w każdą powierzoną jej rolę. Jako dojrzała artystka stoi dziś na szczycie światowej kariery, a niektórzy porównują jej kunszt do Marii Callas. Urodziła się w rodzinie muzyków, ojciec był waltornistą, matka- Jolanta Żmurko śpiewaczką, solistką w Operze Wrocławskiej. Aleksandra rozpoczęła naukę gry na fortepianie i skrzypcach w wieku 7 lat. Ukończyła Wydział Wokalny Akademii Muzycznej we Wrocławiu i Hochschule fur Musik und Theater w Hamburgu. Już w czasie studiów zadebiutowała w Operze Wrocławskiej jako Zuzanna w ,,Weselu Figara” u boku swojej matki. Jest laureatką konkursów wokalnych w Warszawie, Helsinkach, Barcelonie i Kantonie. W 2009 r. obroniła tytuł doktora sztuki. Dwukrotnie otrzymała stypendium Ministra Kultury i Sztuki, nagrodę Prezydenta Wrocławia, Wojewody Dolnośląskiego oraz Wrocławską Nagrodę Muzyczną.
W latach 2001 – 2007 była związana ze Staatsoper w Hamburgu. Występowała tam w takich rolach jak Królowa Nocy (Czarodziejski flet), Blonda (Uprowadzenie z Seraju), Zuzanna (Wesele Figara), Servilia (Łaskawość Tytusa), Gilda (Rigoletto), Anusia (Falstaff), Ninetta (Miłość do trzech pomarańczy), Musetta (Cyganeria), Maria (Car i Zimmermann), Adela (Zemsta nietoperza), Anusia (Wolny strzelec), Marcelina (Fidelio), Kleopatra (Juliusz Cezar), Małgosia (Jaś i Małgosia), Maria (Córka pułku) i w innych. W wieku 27 lat zadebiutowała w dwóch najbardziej prestiżowych teatrach operowych świata: w nowojorskiej Metropolitain Opera gdzie wcieliła się w postać Olimpii (Opowieści Hoffmana), zdobywając szerokie uznanie u krytyków, a w londyńskiej Covent Gaden- w rolę Aspasii (Mitridate Re di Ponto – Mozarta). W tych dwóch teatrach występuje regularnie, a Covent Garden stał się jej niemal macierzystą sceną. Oprócz wymienionych ról publiczność londyńska mogła ją podziwiać w innych kreacjach takich jak Norina (Don Pasquale), Adina (Napój miłosny), Matylda (Matilda di Shabran-Rossiniego), Rozyna (Cyrulik sewilski), Donna Fiorilla (Turek w Italii). W roku 2010 zadebiutowała w La Scali jako Gilda i Zuzanna, a dla publiczności berlińskiej w Staatsoper wystąpiła w roli Królowej Nocy. Berlin, Warszawa, Turyn i Wiedeń podziwiały ją ostatnio w roli Violetty (Traviata). Występowała też w teatrach Parmy, Tuluzy, Monachium, Chicago, Los Angeles, San Francisco, Seattle, Helsinkach,, Zurichu, Barcelonie. Współpracowała z wybitnymi dyrygentami jak Ivor Bolton, Bruno Campanella, James Conlon, Sir Andrew David i innymi. Jej partnerami na światowych scenach są najznakomitsi wokaliści-Bartoli, Alagna, Calleja, Terfel.
Aleksandra Kurzak jest w historii wokalistyki pierwszą Polką która podpisała ekskluzywny kontrakt z wytwórnią fonograficzną Decca. Do tej pory nagrała 4 CD pod jej etykietą, w tym jeden disque ( Gioia!) wyłącznie z jej wykonaniami. (2011). Są na nim zróżnicowane stylistycznie arie z oper Mozarta, Verdiego, Rossiniego, Donizettiego itd. Nagrała też płytę z polskimi kolędami oraz wespół z Mariuszem Kwiecieniem pieśni Fryderyka Chopina dla NIFC-u. Po premierze ,,Łucji z Lammermooru”, która miała miejsce w Seattle (2011), jeden z krytyków amerykańskich napisał: ,,To tak jakby wróciły dawne dni świetności bel canta-z największymi nazwiskami Sills, Sutherland i Callas-znów niesamowite i niezapomniane”(Opera Magazin). Wspaniały występ polskiej śpiewaczki w tym arcydziele potwierdził jej wysoką klasę. W roli Łucji pokazywała się też w innych miastach, m.in. w Warszawie. Oprócz występów operowych Aleksandra Kurzak występuje na koncertach estradowych śpiewając arie operowe i operetkowe w których ujawnia komiczne walory. Ciekawostką z jej życia jest fakt że porzuciła ostatnio dotychczasowego męża dla wielkiego tenora francuskiego Roberto Alagna z którym doczekała się dziecka.
Autor: Radosław Rzepkowski
Pomysł i poszukiwania: Krystyna Rzepkowska
Fot; materiały prasowe