Grupy geograficzno-kulturowe – Mimo wielu cech wspólnych istnieje – jak już wcześniej zaznaczyłem – duże zróżnicowanie kultur muzycznych wśród kanadyjskich Indian. Różnice te są wynikiem odmiennych warunków klimatycznych, sukcesywnej migracji szczepów i ich ścisłej izolacji.  Kanadyjscy Indianie tworzą aż 50 różnych kultur, 12 wielkich rodzin językowych i 80 różnych dialektów. Zaliczają się  oni do najbardziej heterogenicznych kulturowo społeczeństw na naszej planecie.

Etnomuzykolodzy podzielili liczne szczepy Indian kanadyjskich na 4 główne grupy geograficzno-kulturowe:

• Brzegu Pacyfiku i Płaskowyżu
• Północnych połaci prowincji środkowych
• Prerii
• Obszarów leśnych wschodniej Kanady

Dla zobrazowania różnic między nimi scharakteryzuję niektóre ich cechy.

Zainteresowanie muzyką Indian kanadyjskich istnieje od wieków. Pierwsze o niej zapiski  pochodzą od misjonarzy francuskich, którzy przybyli do Kanady w XVII stuleciu. Z biegiem czasu folklor indiański stał się też domeną zainteresowań europejczyków. Właśnie na jego podstawie E.  M. Hornbostel ogłosił swą teorię relatywizmu kulturowego (Phonographierte Indian melodien aus British Columbia – 1906 r.). Etnomuzykolodzy kanadyjscy rozpoczęli dokładniejsze prace badawcze na początku XX wieku. Dokonali wielu nagrań wśród wielu szczepów indiańskich całej Kanady i przeanalizowali większość materiału. Znaczne zasługi położył na tym polu Mieczysław Koliński (1901-1981), etnomuzykolog polskiego pochodzenia.
Nie ulega wątpliwości, że folklor muzyczny Indian kanadyjskich jest fascynujący i stanowi ciekawy relikt przeszłości. Jest on częścią kultury muzycznej Kanady i jej wielkim bogactwem. Liczne grupy żyjących współcześnie plemion indiańskich podtrzymują swe tradycje muzyczne związane z życiem codziennym, a nade wszystko z rytuałami. Dla tych społeczeństw, których zwyczaje nie uległy obcym wpływom i chrystianizacji, własne tradycje muzyczne są ciągle żywe i utrzymują swą odrębność do dziś.