14 kwietnia roku pańskiego 966 król Polski Mieszko I przyjmuje chrzest.
W chwili przyjęcia chrztu Mieszko I rządził już państwem zorganizowanym z dużą siłą wojskową. Nie chciał go przyjąć od Niemców, więc ożenił się z czeską księżniczką Dobrawą i w 966 roku, przyjął chrzest. Wiadomo też, że Mieszko prowadził wtedy wojny z Wieletami (Ibrahim ibn Jakub nazywa ich Weltaba), z którymi książę Polan nie radził sobie. W tym samym czasie Mieszko opanował plemię Lubuszan (Widukind), wchodząc w strefę wpływów cesarstwa. Zamieszany w walki z Wichmanem nie zdecydował się na wojnę z cesarzem i zgodził się płacić mu trybut. Pozostawało jeszcze uregulowanie stosunków z księciem czeskim Bolesławem I Okrutnym, który pozostawał w sojuszu z Wieletami, co Mieszko I osiągnął poprzez ślub z Dobrawą. Aby jednak równocześnie zdobyć sojuszników w Saksonii, władca gnieźnieński zdecydował się na chrzest. Wypada na podstawie tego stwierdzić, że chrzest miał przede wszystkim wymiar polityczny, a zachowanie Mieszka I w tamtym czasie świadczy o jego świetnym rozeznaniu i dalekowzroczności. Pozwoliło mu to wkrótce rozwiązać problem z Wichmanem.
Nie bez znaczenia dla podjęcia tej decyzji musiały być też plany Cesarstwa, zakładające kolonizację terenów na wschód od Rzeszy Niemieckiej poprzez podporządkowanie ich Kościołowi niemieckiemu. Realizacją tych planów było założenie w roku 968 biskupstwa w Magdeburgu, którego granice od wschodu były nieokreślone. Stąd wniosek, że jednym z jego zadań była ekspansja wschodnia.
Stąd wnosi się, że Mieszko I przyjmując chrzest miał następujące cele:
- zapobieganie wzrostowi wpływów niemieckich i ustanowienie samodzielnej pozycji państwa Polan w chrześcijańskiej Europie
- zbliżenie z panami saksońskimi, co miało ułatwić wspólne działania przeciwko plemionom połabskim, np. Wieletom
- ugruntowanie sojuszu z państwem czeskim (a przez to zneutralizowanie sojuszu czesko-wieleckiego; niedługo potem Czesi przysłali posiłki, dzięki którym Mieszko zwyciężył Wichmana)
- umocnienie swojej władzy (religijne jej usankcjonowanie).
Obecnie zakłada się, iż Mieszko I przyjął chrzest na terenie swojego państwa w Poznaniu, na Ostrowie Lednickim lub w Gnieźnie; w dwóch pierwszych miejscach znaleziono bowiem baptysteria datowane na II poł. X wieku. Część historyków sądzi jednak, że mogło się to stać na terenie Niemiec , Czech bądź też w samym Rzymie.
Wielki Piątek w Montrealu:
Pan Marian Doleski – pierwszy lektor w parafii M.B.Cz. Montreal:
Wielka Sobota w Montrealu:
Ojciec Wacław Sokołowski;proboszcz Parafii MBCz.w Montrealu
Święconka:
Rezurekcja:
Poranna procesja:
Młodzież w strojach ludowych:
Charyzmatyczny ojciec Michał z Elbląga:
Stroje ludowe i polonijna młodzież montrealska:
Od lewej: O.Michał,O.Władek Mążyk,O.Wacław Sokołowski,O.Józef Brzozowski.
Ciebie Boga wysławiamy
Ciebie Boga wysławiamy,
Tobie Panu wieczna chwała,
Ciebie Ojca, niebios bramy,
Ciebie wielbi ziemia cała.
- Tobie wszyscy Aniołowie,
- Tobie Moce i Niebiosy,
- Cheruby, Serafinowie,
- ślą wieczystej pieśni głosy.
Święty, Święty, nad Świętymi,
Bóg Zastępów, Król łaskawy,
Pełne niebo z kręgiem ziemi,
Majestatu Twojej sławy.
- Apostołów Tobie rzesza,
- chór Proroków pełen chwały,
- Tobie hołdy nieść pośpiesza
- Męczenników orszak biały.
Ciebie poprzez okrąg ziemi,
z głębi serca ile zdoła,
Głosy ludów zgodzonymi,
wielbi święta pieśń Kościoła.
- Niezmierzonej Ojca chwały,
- Syna Słowo wiekuiste,
- Z Duchem wszechświat wielbi cały,
- Królem chwały Tyś, o Chryste.
Tyś Rodzica Syn z wiek wieka,
by świat zbawić swoim zgonem,
Przyoblókłszy się w człowieka,
nie wzgardziłeś Panny łonem.
- Tyś pokruszył śmierci wrota;
- starł jej oścień w męki dobie
- I rajskiego kraj żywota,
- otworzyłeś wiernym sobie.
Po prawicy siedzisz Boga,
w chwale Ojca, Syn Jedyny,
Lecz gdy zagrzmi trąba sroga,
przyjdziesz sądzić ludzkie czyny.
- Prosim, słudzy łask niegodni,
- wspomóż, obmyj grzech co plami,
- Gdyś odkupił nas od zbrodni
- Drogiej swojej Krwi strugami.
Ze Świętymi w blaskach mocy,
wiecznej chwały zlej nam zdroje:
Zbaw o Panie, lud sierocy,
Błogosław dziedzictwo swoje.
- Rządź je, broń po wszystkie lata,
- prowadź w niebios błogie bramy,
- My w dzień każdy, Władco świata,
- Imię Twoje wysławiamy.
Po wiek wieków nie ustanie,
Pieśń, co sławi Twoje czyny,
O, w dniu onym racz nas Panie
od wszelakiej ustrzec winy.
- Zjaw swą litość w życiu całym
- tym, co żebrzą Twej opieki:
- w Tobie Panie zaufałem,
- nie zawstydzę się na wieki.
Zdjęcia: Z.P.Wasilewski
Tekst:Wikipedia.
