18 kwietnia 2012 roku, zmarł w Montrealu Ireneusz Bogajewicz znany nam wszystkim wirtuoz skrzypiec i aranżer. Był osobą dobrze znaną w świecie muzycznym.
Urodzony w 1921 roku w Pniewach koło Poznania ukończył Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Poznaniu w klasie skrzypiec wybitnego profesora Zdzisława Jankhe. Już zaraz po wojnie został członkiem Orkiestry Polskiego Radia w Poznaniu i Poznańskiego Kwartetu Smyczkowego (1945), a następnie w roku 1947 wszedł w skład Państwowej Filharmonii w Poznaniu gdzie został koncertmistrzem w sekcji II skrzypiec.
W 1950 roku artysta założył Kwartet Rytmiczny Polskiego Radia w Poznaniu, który oprócz koncertów publicznych prezentował się w cotygodniowych audycjach radiowych na fali ogólnopolskiej. Współpracował też z legendarną, rozrywkową ,,Poznańską 15-ką Radiową’’ Zygmunta Mahlika. W 1956 r. I. Bogajewicz przeniósł się do Warszawy zostając członkiem Filharmonii Narodowej i solistą Estrady Kameralnej przy tej instytucji. W rok później stał się współzałożycielem bardzo znanego zespołu ,,Warszawskie smyczki’,, który specjalizował się –oprócz koncertów publicznych-w nagraniach płytowych i koncertach radiowo-telewizyjnych. Dla tego zespołu dostarczał własne kompozycje i liczne aranżacje. Obok wykonawstwa, tworzenie muzyki i aranżacje stały się jego drugą pasją. Oprócz pracy w ,,Warszawskich smyczkach’’ artysta występował na recitalach muzyki klasycznej w Polskim Radio ze wspaniałymi akompaniatorami Jerzym Lefeldem i Tatianą Woytaszewską. W roku 1958 wraz z kontrabasistą Zdzisławem Marczyńskim stworzył jedyny w swoim rodzaju duet: skrzypiec i kontrabasu. Jedyny chyba w Europie tego typu duet występował m.in. w Filharmonii Narodowej, w Instytucie F.Chopina w Warszawie , w Pałacu Działyńskich w Poznaniu itd. wykonując wiele kompozycji, z których upamiętnione zostały w archiwalnych nagraniach Sonaty M.K.Ogińskiego i Z.Wysockiego. Będąc koncertmistrzem orkiestry Teatru Wielkiego w Warszawie występował pod dyr.Jana Krenza jako solista-skrzypek na koncertach telewizyjnych. Interpretacje Bogajewicza cechowała znakomita technika, wyczucie stylów, pewność i ogromna muzykalność.
Kolejny okres życia, już na ziemi kanadyjskiej, rozpoczął w 1965 r. Początkowo artysta przebywał na kontrakcie występując w sławnej rosyjskiej restauracji ,,Trojka’ w Montrealu. W międzyczasie wygrał konkurs na stanowisko skrzypka w Orkiestrze Symfonicznej Montrealu. Doświadczenie muzyczne i organizacyjne wyniesione z Polski zaowocowały w pełni za Oceanem. Bogajewicz rozpoczął pracę jako muzyk sekcji I skrzypiec w OSM, z którą związany był aż do 1985 roku. Równocześnie występował jako solista w cyklach koncertów szkolnych przy Estradzie Kameralnej tej instytucji. Wykonywał tam-obok rozmaitych utworów- również własne aranżacje. W latach siedemdziesiątych był także członkiem Orkiestry Kameralnej Mc Gill oraz konsultantem muzycznym montrealskiego chóru MRC. W tym czasie zorganizował ,,Cygański Kwartet’’- oryginalny zespół, który dał się poznać w licznych szkołach, na uniwersytetach, w klubach kultury, w Radio i Telewizji, na Międzynarodowym Festiwalu w Orford itd. Ale jako Polak nie zapominał Bogajewicz o muzyce z nad Wisły i wykonywał ją nie tylko na koncertach muzyki polskiej ale wplatał ją do programów innych koncertów w Radio i TV, w Ambasadzie polskiej w Ottawie,w Konsulacie polskim w Montrealu i w wielu salach koncertowych. Interpretacje Bogajewicza, również własnych jego utworów, zostały uwiecznione na płytach Polskich Nagrań ,,Muza’’ i na CD ,,Le Canari’, z aranżacją orkiestrową E.Domańskiego.
Wielkim zaszczytem dla artysty był występ w filmie ,, Le violon rouge’, w reżyserii Francoisa Girarda (1998). I.Bogajewicz zagrał tam rolę Ruselskiego, usiłującego zdobyć ten cenny instrument.
W imię zasług Ireneusz Bogajewicz, otrzymał z rąk Ministra Sprawiedliwości Kanady Martina Cauchona, Medal Sztuki nadany przez ,,Carrefour des Communautes du Quebec’’
Autor: Radosław Rzepkowski
zdjęcia: internet,2008moviescreenshots.blogspot.com
