Zbigniew Wasilewski:Witaj Paul,czy mam się do ciebie zwracać w tym francuskim imieniu,czy jesteś także przyzwyczajony do polskiego odpowiednika Paweł ? Dziękuję serdecznie za przyjęcie zaproszenia w celu udzielenia wywiadu czytelnikom Kroniki Montrealskiej.
Paul Kunigis: Zawsze identyfikowałem się bardziej jako Paweł niż Paul.W Izraelu moi przyjaciele nazywali mnie Pavlo,w szkole francuskiej Paul lecz w domu, w kościele i w rodzinie zawsze byłem Pawłem. Jest mi bardzo miło,że mogę udzielić tego wywiadu czytelnikom Kroniki Montreealskiej.
ZW: Wśród polonii montrealskiej jesteś ogromnie popularny,znany I lubiany.Wiele razy spotkałem się ze znajomymi,którzy potrafią zanucić kilka twoich piosenek oraz czasami ogromnie zabawne słowa w lekko zdeformowanym języku polskim typu:kto pijonszki ma pojedzie nad morze a kto pijonszków nie ma pojechać nie może.Skąd ten pomysł wtrącenia do twoich kompozycji polskich słów,które i tak są niezrozumiałe dla większości twojej publiczności ?
PK: Tak naprawdę to nigdy się nie zastanawiałem nad tym dlaczego zdecydowałem się komponować lub tworzyć w języku polskim.Nadmienię tylko bardzo szczerze,że to prawdopodobnie moje polskie korzenie,którymi jestem przesiąknięty na wskroś zadecydowały o tym aspekcie mojej twórczości.To jest bardzo spontaniczne i wolne od jakichkolwiek kompleksów.Śpiewałem bluesa po angielsku,lecz zdałem sobie sprawę w pewnym momencie,że w w mojej duszy jednak język polski jest dominującym.To było naprawdę niesamowite odkrycie w moim przypadku.Gdy zacząłem śpiewać po polsku;powiedziałbym, że cała moja prawdziwa natura moje prawdziwe emocje jakby ożyły i nagle stały się autentyczne.Prawdę mówiąc,nie byłem nawet świadomy tego,że moja znajomość języka polskiego była powierzchowna ,zasłyszana ,zdeformowana lecz przecież zrozumiała.Dopiero mój ojciec dał mi do zrozumienia,kiedy usłyszał moją pierwszą płytę PAMIĘTAM,skomentował ją z lekkim zażenowaniem mówiąc mi,że nie postarał się o lepszą znajomość mojego polskiego.Po tym komentarzu ze strony mojego taty ,starałem się za wszelką cenę poprawić moje teksty w języku polskim,lecz w pewnym momencie zadecydowałem,że pozostawię ten mój polski w stopniu w takim jaki go znam.Po prostu.Pomimo tego zawsze starałem się udoskonalić mój polski,który dla mnie pozostanie na zawsze językiem podstawowym.Staram się poznać zawiłości tego fascynującego języka. Uwolnił mnie od tej lingwistycznej pułapki pewien polski piosenkarz-kompozytor,jednocześnie dziennikarz radiowy i wielu innych Polaków,którzy mi zasugerowali,abym niczego nie zmieniał w moich kompozycjach,ponieważ w tych kilku słowach bardzo barwnych ,zapamiętanych z dzieciństwa i zrozumiałych-tak mi się wydaje-udało mi się oddać i wyrazić stany ducha w sposób bardzo prosty za pomocą słów bardzo prostych.Reasumując powyższe dywagacje i opierając się na moim doświadczeniu życiowym śmiem twierdzić że:Nie sposób opuścić swój kraj ojczysty z wolnej woli lub z przymusu i pozbyć się swoich korzeni na zawsze.To jest po prostu niemożliwe.Stąd właśnie tytuły moich płyt: PAMIĘTAM oraz piosenka ;Jeszcze Raz w hołdzie dla mojej rodziny,mojej ojczyzny,moich korzeni…
ZW: Pamiętamy wszyscy twój występ na Miedzynarodowym Festiwalu Jazzowym w Montrealu z 2007 roku na głównej scenie,kiedy to zdołałeś sprawić wiele radości około 20 tysiącom zebranych widzów na tym koncercie.Twoja muzyka czasami jest melancholijna a czasami bardzo radosna i dynamiczna.Jak ty sam określasz rodzaj muzyki ,którą uprawiasz ?
PK: Dorastałem w Izraelu w Ramat-gan w pobliżu Tel-Avivu,mój ojciec był Żydem ,moja mam była katoliczką. Wszyscy moi przyjaciele byli w większości Żydami.Chodziłem do francuskiej szkoły w arabskim mieście Jaffa,gdzie przyjaźniłem się z Arabami,Polakami,Francuzami,Włochami i wieloma innymi nacjami.Móje letnie obo.zy były organizowane przez włoskich zakonników i spędzaliśmy wiele czasu w Kibucach w północnej Galilei.Gdy byłem mały ,często słyszałem mamę i tatę jak śpiewali po polsku,rosyjsku, w yiddish. W szkole z kolei była to przede wszytkim piosenka francuska w wersji hebrajskiej, angielskiej, arabskiej i innej.Gdy przybyłem do Toronto;nauczyłem się języka angielskiego na uniwersytecie oraz odkryłem muzykę country, blues oraz jazz.Obecnie,kiedy komponuję będąc bogaty w te wszystkie naleciałości z młodych lat ,możliwość obcowania z tak zróżnicowanymi kulturami,pozwala mi tworzyć mieszankę bluesa,jazzu,dixie,klezmera oraz wplatać w to wszystko polski folklor.
ZW:W 2006 roku Polski rząd przyznał ci Srebrny Krzyż Zasługi w uznaniu twojej działalności artystycznej oraz za krzewienie kultury polskiej na świecie.Skąd u ciebie pochodzi tak silne przywiązanie do polskiej kultury I tradycji ?
Okładka płyty Balagane (Bałagan)
PK: Myślę,że moje przywiązanie i miłość do Polski zostały mi przekazane przez moich rodziców oraz przez mojego brata.Dzień,w którym udekorowano mnie tym medalem,był dniem baśniowym,ponieważ całkowicie nieoczekiwanym.To wydarzenie było dla mnie niezmiernie wzruszające,magiczne wypełnione radością bezdenną i wdzięcznością.W tamtych chwilach moje myśli były bardzo blisko moich rodziców,którzy niestety już odeszli za tamtą stronę tęczy.Jestem przekonany, że aby bardziej zrozumieć odwieczne pytanie :kim jesteśmy i dokąd zmierzamy,należy przede wszystkim być świadomym naszych korzeni.Dla mnie będzie zawsze wielką przyjemnością usłyszeć ludzi,którzy śpiewają po polsku bez zrozumienia tekstu tylko i wyłącznie z przyjemności uczestniczenia w wydarzeniu.
ZW: Polski Festiwal w Montrealu jest dumny,że może gościć tego roku ciebie wraz z Kubą Seguin-tegorocznym Odkryciem Jazzowym Radio Canada na koncercie finałowym.Oczekujemy oryginalnego i eksplodującego Show ,w którym z pewnością każdy znajdzie uniwersalne elementy łączące kulturę polską i kanadyjską. Przy okazji chciałby zapytać jak ty oceniasz poziom kuturalny polonii montrealskiej ?
Okładka płyty Jeszcze raz
PK:My jesteśmy narodem ,który jest całkowicie odmienny od innych.Posiadamy tą naturalną łatwość do asymilacji,jesteśmy wdzięczni za przyjęcie nas do nowego społeczeństwa.Należy wspomnieć,że emigracja polska w Kanadzie jest bardzo zróżnicowana.Należy podkreślić,że były napływy Plaków w różnych epokach.To co mnie najbardziej zdumiewa to jest fakt,że Polacy,urodzeni już tutaj na tej kanadyjskiej ziemi obiecanej,potrafią mówić bardzo ale to bardzo dobrze po polsku,którzy dorastają w polskim otoczeniu i są dumni z ich pochodzenia. Kuba Seguin z którym wystąpię na Polskim Festiwalu w Montrealu jest najlepszym przykładem Polaka,urodzonego ,lub wychowanego całkowicie poza Polską,czy ktoś może wątpić w jego polskie pochodzenie ? Mamy polskich artystów rozsianych na całym świecie.Nieraz ma się wrażenie,że oni zapominają że są Polakami lub,że mówią zbyt mało o ich pochodzeniu.Polski Festiwal w Montrealu jest doskonałą okazją aby w bardzo przyjemny sposób dać się poznać,pokazać Kanadyjczykom,że my Polacy istniejemy od bardzo dawna w kulturze kanadyjskiej jako artyści i twórcy.
ZW:Paul,jakie są twoje najbliższe plany ? Ostatnio się mówi ,że poświęcasz coraz więcej czasu na kompozycję w związku z czym mniejsza sposobność zobaczenia i usłyszenia ciebie na scenie?
PK: W ostatnich latach rzeczywiście wiele czasu poświęciłem na realizację projektów muzycznych dla dzieci,wydałem kilka płyt dla tej młodej publiczności.Odbyłem również wiele tournee w Polsce,Francji,Maroku,Izraelu między innymi.Zajmowałem się również komponowaniem muzyki teatralnej. Obecnie pracuję nad moją najnowszą płytą ” 1 MOMENT ” która ukaże się w lutym 2013 roku. Jestem rzeczywiście mniej obecny na montrealskiej scenie i to wcale nie jest złe ,ponieważ pozwoli zatęsknić artyście za publicznością i odwrotnie 
ZW: Jeszcze raz serdecznie dziękuję za twój cenny czas oraz życzę samych sukcesów w karierze. Do zobaczenia na Polskim Festiwalu.
PK: Cała przyjemność po mojej stronie i mam nadzieję ,że zobaczę tłumy Polaków na Festiwalu Polskim.
Autor:Z.P.Wasilewski
Fot:internet
